«Η ταινία αυτή είναι μια δυνατή φωνή για δικαιοσύνη για τις γυναίκες και τις μητέρες της Σρεμπρένιτσα που υπήρξαν μάρτυρες της αποτρόπαιας δολοφονίας περισσότερων από 8.000 αγαπημένων τους προσώπων. Αυτές οι αποτρόπαιες φρικαλεότητες, αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, δεν πρέπει να λησμονηθούν ποτέ», δήλωσε η πρόεδρος Metsola κατά την τελετή που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της ολομέλειας του ΕΚ στο Στρασβούργο.
«Το Βραβείο Κοινού LUX δημιουργεί γέφυρες μεταξύ του πολιτικού μας έργου και του δημιουργικού έργου των κινηματογραφιστών στην Ευρώπη. Οι ταινίες που συμμετέχουν στο διαγωνισμό απηχούν μέσα από την τέχνη το αίσθημα του αγώνα για τα ατομικά δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ελευθερία», πρόσθεσε.
Παραλαμβάνοντας το βραβείο, η σκηνοθέτρια Jasmila Žbanić είπε: «Όταν ετοίμαζα την ταινία για τη γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, σκεφτόμουν ότι ο πόλεμος στη Βοσνία, στην Κροατία, στην περιοχή μας ήταν ο τελευταίος στην Ευρώπη. Σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι εμείς, οι Ευρωπαίοι, επιτρέψαμε τον πόλεμο στην Ουκρανία και σας προτρέπω όλους να βρείτε έναν τρόπο να τον σταματήσετε».
Η επιζήσασα της σφαγής και πρόεδρος της Ένωσης Μητέρων της Σρεμπρένιτσα Munira Subašić, η οποία μίλησε επίσης ενώπιον των ευρωβουλευτών στο Στρασβούργο, είπε: «Στην Ουκρανία, μητέρες κλαίνε ψάχνοντας τα οστά των γιων τους. Σας εκλιπαρώ να σταματήσετε τον πόλεμο στην Ουκρανία ώστε να υποφέρουν όσο λιγότερες μητέρες γίνεται στον κόσμο».
Οι άλλες δύο ταινίες που επελέγησαν για το βραβείο ήταν η ταινία κινουμένων σχεδίων «Flee» του Δανού σκηνοθέτη Jonas Poher Rasmussen και η «Μεγάλη Απόδραση» του Αυστριακού σκηνοθέτη Sebastian Meise.
Περισσότερα για το Βραβείο Κοινού LUX
Η νικήτρια ταινία επιλέχθηκε από τους ευρωβουλευτές και το κοινό, σταθμισμένες κατά 50% για τον υπολογισμό του τελικού αποτελέσματος. Η ψηφοφορία του κοινού έκλεισε στις 25 Μαΐου, ενώ οι ευρωβουλευτές μπορούσαν να ψηφίσουν έως τις 7 Ιουνίου.
Σχετικά με την ταινία που βραβεύτηκε
Το «Quo vadis, Aida?» αποτελεί συμπαραγωγή μεταξύ Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Αυστρίας, Ολλανδίας, Γαλλίας, Πολωνίας, Νορβηγίας, Γερμανίας, Ρουμανίας και Τουρκίας. Η Αΐντα εργάζεται ως μεταφράστρια του ΟΗΕ στη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας το καλοκαίρι του 1995. Όταν ο σερβικός στρατός καταλαμβάνει την πόλη, η οικογένειά της είναι μεταξύ των χιλιάδων πολιτών που αναζητούν καταφύγιο στο στρατόπεδο των Ηνωμένων Εθνών. Η Αΐντα αποκτά πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες. Γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί. Μπορεί όμως να κάνει κάτι για να το σταματήσει;
Μέλος του μητρώου
