ευθύνεται γι' αυτό. Είναι ξεκάθαρο, ωστόσο, ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έχει μία άποψη για την εξωτερική πολιτική, που έχει διαμορφωθεί μέσα από τα πολλά μαθήματα των τελευταίων έξι ετών και διαθέτει ισχυρές απαντήσεις.
Ο Ομπάμα ξεκαθάρισε ότι θα αναμείξει την Αμερική βαθύτερα στα πράγματα της Μέσης Ανατολής μόνο εάν οι διάφορες κοινότητες συμφωνήσουν σε μία πολιτική περιεκτική που δεν θα βασίζεται στη λογική νικητών και ηττημένων. Παρά τις κυρώσεις από τη Δύση, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να εισβάλει οιαδήποτε στιγμή στην Ουκρανία και, εάν το κάνει, η επαναφορά σε μία λειτουργική σχέση με τη Μόσχα θα είναι δύσκολη. Επίσης, ο Ομπάμα υποστήριξε ότι η επέμβαση στη Λιβύη για την αποφυγή της σφαγής ήταν η σωστή απόφαση, αλλά πρόσθεσε ότι η ανάμειξη των ΗΠΑ δίχως να υπάρχει κάποιο αποτελεσματικό σχέδιο για τη μετάβαση της χώρας προς τη δημοκρατία είναι αυτό που μετανιώνει περισσότερο. Τελικά, τόνισε ο Αμερικανός πρόεδρος, η μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ είναι ο ίδιος της ο εαυτός. Η λογική που δεν αναγνωρίζει νικητές και ηττημένους πρέπει να υιοθετηθεί και στην αμερικανική πολιτική.
Θα ήταν καλύτερα τα πράγματα εάν οι ΗΠΑ είχαν δώσει όπλα στους αντάρτες της Συρίας ή εάν τα αμερικανικά στρατεύματα παρέμεναν στο Ιράκ; Σχετικά με τη συριακή περίπτωση, ο Ομπάμα δήλωσε ότι η εντύπωση ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά εάν είχε εξοπλίσει τους αντάρτες είναι «φαντασία». Στην περίπτωση του Ιράκ, ο στρατός των ΗΠΑ δεν θα ήταν καν απαραίτητος εάν η σιιτική πλειοψηφία είχε έρθει σε συνεννόηση με τους σουνίτες και τους Κούρδους. «Θα μπορούσαμε να ελέγξουμε το πρόβλημα για κάποιο διάστημα, αλλά για να λειτουργήσει καλά μία κοινωνία πρέπει ο λαός να λάβει μόνος του αποφάσεις», σχολίασε ο Ομπάμα.
Eνα ακόμη ερώτημα αφορά την απόφασή του να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη για να προστατέψει τους πρόσφυγες από το Ισλαμικό Κράτος. «Oταν υπάρχουν εξαιρετικές συνθήκες που μπορεί να οδηγήσουν στη γενοκτονία και η χώρα μας θέλει, εκεί τότε υπάρχει ισχυρή διεθνής συναίνεση για την προστασία αυτών των ανθρώπων», απάντησε. «Ο λόγος που δεν αρχίσαμε απλώς βομβαρδισμούς ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος ήταν επειδή αυτό θα έπαιρνε το βάρος των αποφάσεων από τον πρωθυπουργό του Ιράκ Νούρι αλ-Μαλίκι. «Οι σιίτες θα σκέφτονταν ότι δεν χρειάζεται να κάνουν συμβιβασμούς», εξήγησε.
Ρώτησα τον Αμερικανό πρόεδρο εάν ανησυχεί για το Ισραήλ. Ο Ομπάμα σχολίασε ότι το Ισραήλ είναι τόσο ικανό στρατιωτικά, που δεν υπάρχει ανησυχία για την επιβίωσή του. Το πραγματικό ερώτημα για τον ίδιο είναι οι όροι με τους οποίους θα επιβιώσει και πώς θα δημιουργηθεί ένα κράτος που θα διατηρήσει τη δημοκρατική του παράδοση. «Πάντοτε πίστευα ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να ζήσει ειρηνικά στο πλευρό των Παλαιστινίων, αφού πρέπει να αναγνωρίσει κανείς ότι έχουν νόμιμες απαιτήσεις σε μία γη που είναι και δική τους γειτονιά», είπε ο Ομπάμα. Για να επιτευχθεί, όμως, η ειρήνη η αρχή πρέπει να γίνει από τις δύο πλευρές και χρειάζονται ηγέτες που θα κοιτάξουν πέρα από το αύριο. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο για τους πολιτικούς, σύμφωνα με τον Αμερικανό πρόεδρο: να δουν τις καταστάσεις μακροπρόθεσμα.
www.kathimerini.gr
Μέλος του μητρώου
