Οι τρεις νέοι «τσάροι» της ΕΕ
Ο διορισμός της Φεντερίκα Μογκερίνι στη θέση της ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και του Ντόναλντ Τουσκ στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι προϊόν συμβιβασμών. Τον Ιούλιο υπήρξε σθεναρή αντίσταση στην υποψηφιότητα της Ιταλίδας ΥΠΕΞ, την οποία οι ανατολικές χώρες θεωρούσαν υπερβολικά «φιλική» προς τη Μόσχα.
Τελικά οι αντιρρήσεις κάμφθηκαν με αντάλλαγμα την τοποθέτηση του Πολωνού Τουσκ ως αντίβαρο, ο οποίος είναι λάβρος εναντίον της Ρωσίας. Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες λένε, πάντως, ότι και ο Ρέντσι υποσχέθηκε ότι η υπουργός του θα υιοθετήσει διαφορετική γραμμή, εναρμονισμένη με την κεντρική τοποθέτηση των Βρυξελλών, προκειμένου να αποσπάσει τη στήριξη των υπόλοιπων κρατών. Και ο Τουσκ, όμως, φέρεται να δεσμεύτηκε ότι θα κατεβάσει τους τόνους.
Η Μογκερίνι στηρίχθηκε από την Ιταλία και τη Γαλλία, ενώ ο Τουσκ ήταν ο «εκλεκτός» της Ανγκελα Μέρκελ, η οποία τον προωθούσε για κάποιο ανώτατο ευρωπαϊκό αξίωμα ήδη από την περίοδο που το Λαϊκό Κόμμα αναζητούσε τον υποψήφιό του για την προεδρία της Κομισιόν. Εξάλλου, η Γερμανίδα καγκελάριος έβαλε το... χεράκι της και στην επιλογή του διαδόχου του Γερούν Ντάισελμπλουμ στο τιμόνι του Eurogroup, στα μέσα του 2015. Τη θέση αυτή θα αναλάβει ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος, την υποψηφιότητα του οποίου υποστήριξε και δημόσια πριν από λίγες ημέρες η Μέρκελ.
Τόσο η Μογκερίνι όσο και ο Τουσκ εμφανίστηκαν διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι μπορούν για να έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση κοινή γραμμή και μέτωπο στους τομείς που τους αφορούν.
Ντόναλντ Τουσκ
Υπόσχεται να μάθει αγγλικά
Γιος ενός ξυλουργού από το Γκντανσκ, ανδρώθηκε πολιτικά μέσα στο κίνημα της «Αλληλεγγύης» που σάρωνε την Πολωνία εν όψει της κατάρρευσης του κομμουνισμού. Ο 57χρονος Τουσκ σπούδασε Ιστορία και ως φοιτητής πρωτοστάτησε στο κίνημα υπέρ της εγκαθίδρυσης δημοκρατίας. Δούλεψε ως εργάτης για επτά χρόνια, αλλά αμέσως μετά την πτώση του κομμουνισμού εισήλθε στην πολιτική με την κεντροδεξιά παράταξη. Το 2001, όταν δεν του έδωσαν την ηγεσία του κόμματος, ίδρυσε το δικό του, τη Civic Platform, με την οποία κέρδισε την πρωθυπουργία.
Δεν γνωρίζει γαλλικά και έχει περιορισμένη γνώση αγγλικών, δεσμεύτηκε ωστόσο ότι θα βελτιώσει τις γλωσσικές του δεξιότητες μέχρι τον Δεκέμβριο για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του νέου του πόστου. Γνωρίζει όμως πολύ καλά γερμανικά, στα οποία προφανώς συνεννοείται με την Ανγκελα Μέρκελ, που εξαρχής τον στήριξε για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ενα άλλο κοινό που έχει με τη Γερμανίδα καγκελάριο -πλην της πολιτικής τους συγγένειας- είναι η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Δεν έχουν λείψει τα σκάνδαλα: το 2005 έχασε τις προεδρικές εκλογές εν μέσω κατηγοριών ότι ο πατέρας του υπηρέτησε στο πλευρό των ναζί στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ το 2011 κατηγορήθηκε ότι προσπαθεί να επηρεάσει την πολιτική της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας.
Φεντερίκα Μογκερίνι
Από τη νέα γενιά πολιτικών
Είναι μόλις 41 ετών και συγκαταλέγεται ανάμεσα στη νέα γενιά πολιτικών της Ιταλίας. Διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Ματέο Ρέντσι, ο οποίος πίστεψε στις ικανότητές της και τη διόρισε υπουργό Εξωτερικών τον περασμένο Φεβρουάριο.
Η μικρή της εμπειρία στον συγκεκριμένο τομέα ήταν ένας από τους λόγους των ενστάσεων για την υποψηφιότητά της στις Βρυξέλλες. Πάντως, παρότι ήταν για μικρά διαστήματα, η Μογκερίνι έχει εκπροσωπήσει τη χώρα της σε θέσεις τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Εχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και η διπλωματική της εργασία αφορούσε το Ισλάμ στην πολιτική.
Σήμερα θεωρείται μια τυπική κεντροαριστερή πολιτικός, όμως στα νιάτα της ανήκε στην άκρα αριστερά και στο κίνημα ακτιβιστών ενάντια στον ρατσισμό.
Σταδιακά οι θέσεις της «στρογγύλεψαν» και ταυτίστηκαν με τη γραμμή του Δημοκρατικού Κόμματος και στη συνέχεια του Ρέντσι. Μιλάει άπταιστα αγγλικά και γαλλικά και είναι η τρίτη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας. Η Μογκερίνι δεσμεύτηκε να αξιοποιήσει όλη την ενέργειά της για να βρει λύσεις στις κρίσεις και στους πολέμους που συμβαίνουν γύρω από την ευρωπαϊκή «γειτονιά».
Λουίς ντε Γκίντος
Πήρε «χρίσμα» από τη Μέρκελ
Ο Λουίς ντε Γκίντος δεν έχει πάρει τυχαία το «χρίσμα» της Ανγκελα Μέρκελ, καθώς είναι υπεύθυνος για τους αυστηρότερους προϋπολογισμούς που έχουν εφαρμοστεί στην Ισπανία από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1978.
Η επαγγελματική πορεία του Ντε Γκίντος ξεκίνησε από τον ιδιωτικό τομέα και το 2006 έγινε σύμβουλος της Lehman Brothers για την Ευρώπη, μέχρι την κατάρρευση της τράπεζας δύο χρόνια αργότερα.
Το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική ήρθε το 1996, για να περάσει από διάφορες θέσεις στο υπουργείο Οικονομικών επί κυβέρνησης Χοσέ Αθνάρ μέχρι που διορίστηκε γ.γ. Οικονομίας.
Διασυνδέσεις
Η θέση αυτή του άνοιξε πολλές πόρτες στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου διατηρεί καλές διασυνδέσεις.
Μετά την ήττα του Λαϊκού Κόμματος επέστρεψε στον ιδιωτικό τομέα, ενώ επανήλθε στην πολιτική με τη νίκη του Μαριάνο Ραχόι το 2011, οπότε και έγινε υπουργός Οικονομικών.
Ο Ντε Γκίντος είναι υπέρμαχος της λιτότητας και της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας, γι' αυτό και αποτελεί «κόκκινο πανί» για τη ισπανική Αριστερά.
www.ethnos.gr
