Οι πιο αισιόδοξοι μάλιστα έκαναν λόγο για τη «συνάντηση του αιώνα» στα πολύπαθα δυτικά Βαλκάνια, καθώς επισκέψεις ηγετών ανάμεσα στις δύο χώρες είχαν να γίνουν από το 1948 (!) οπότε επήλθε η ρήξη Τίτο - Χότζα, και ήλπιζαν ότι θα τεθούν οι βάσεις για έναν νέο άξονα σταθερότητας στην περιοχή.
Ηρθαν όμως τα γνωστά ποδοσφαιρικά γεγονότα και επεισόδια, στον αγώνα Σερβίας - Αλβανίας, να υπονομεύσουν τις προσπάθειες που εκατέρωθεν –αλλά και από τρίτους– καταβλήθηκαν για να δώσουν τα χέρια Τίρανα και Βελιγράδι. Και προκειμένου να μην τιναχθούν τα πάντα στον αέρα, ειδικά ο διάλογος για την εξομάλυνση των σχέσεων στο Κόσοβο, κατόπιν ισχυρών πιέσεων Ευρωπαίων και Αμερικανών, το ταξίδι του κ. Ράμα διασώθηκε διά της αναβολής του στις 10 Νοεμβρίου.
Οι οιωνοί όμως πάραυτα δεν είναι καλοί, αν κρίνουμε από τη ρητορική των δύο πρωθυπουργών στις συνεντεύξεις που παραχώρησαν οι κ. Ράμα και Βούτσιτς στην «Κ».
Οι δύο ηγέτες συντηρούν με τις ερμηνείες των επεισοδίων στο γήπεδο και γενικότερα με την προσέγγισή τους σε επίμαχα ζητήματα που άπτονται των σχέσεων μεταξύ των χωρών τους, αλλά και της περιφερειακής σταθερότητας, κλίμα οξύτητας, γεγονός που προϊδεάζει για παράλληλους μονολόγους, αν όχι για κάτι χειρότερο, στη μεταξύ τους επικείμενη συνάντηση, υπονομεύοντας εκ προοιμίου το ταξίδι.
Για «θρασεία έκρηξη εθνικού ρατσισμού» της άλλης πλευράς μιλάει ο κ. Ράμα και κατηγορεί τα μέσα ενημέρωσης διεθνώς ότι αντιμετώπισαν με «τυφλότητα» την «εθνικιστική καταιγίδα» των Σέρβων. Υποστηρίζει ότι σε αυτό το «παράλογο δράμα, εμείς οι Αλβανοί ήμασταν οι νεο-Ευρωπαίοι και οι Σέρβοι φίλοι μας οι παλαιο-Βαλκάνιοι...». Οσο για τα περί Μεγάλης Αλβανίας, συνιστά σε όσους «έχουν αυτόν τον εφιάλτη» να «χαλαρώσουν».
Ο κ. Βούτσιτς, αντιθέτως, κάνει λόγο για «βάναυση πολιτική προβοκάτσια» των Αλβανών και θεωρεί τη σημαία της Μεγάλης Αλβανίας «σύμβολο του κακού».
Χαρακτηρίζει «φασιστικό δημιούργημα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» και «εφιάλτη για κάθε λογικό άνθρωπο» τα σχέδια περί Μεγάλης Αλβανίας, ενώ ψέγει τον κ. Ράμα για το ότι «δεν καταδίκασε έστω μονολεκτικά την πρόκληση της σημαίας».
Σε αυτό το πνεύμα, λοιπόν, και με τους εθνικοπατριωτικούς τόνους στα ύψη, αναρωτιέται κανείς ποια μπορεί να είναι τα σημεία σύγκλισης των δύο πλευρών ώστε να βρεθεί έστω ένα modus vivendi και να σωθούν τα προσχήματα του ταξιδιού – εάν τελικά και αυτό πραγματοποιηθεί.
www.kathimerini.gr
Μέλος του μητρώου
