Ωστόσο κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» η δημόσια επανεμφάνιση των «Μερκοζί» ακυρώθηκε και μάλιστα με έντονο παρασκήνιο.
Η Γερμανίδα καγκελάριος είχε στηρίξει τον καλό της φίλο κατά την προεκλογική του εκστρατεία εναντίον του Ολάντ, λέγοντας ότι «θα είμαι δίπλα του ό,τι κι αν κάνει». Η στήριξή της τότε δεν είχε αποφέρει καρπούς, ωστόσο δύο χρόνια μετά ήθελε να επιχειρήσει το ίδιο επαναφέροντας τον Σαρκοζί στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ευρώπης, μόλις εκείνος κέρδισε εκ νέου την ηγεσία του UMP.
Ο «Σαρκό» επρόκειτο να είναι το τιμώμενο πρόσωπο στο συνέδριο του CDU και η Μέρκελ θα τον ανέβαζε στο βάθρο για να υπενθυμίσει πόσο καλό δίδυμο ήταν οι δυο τους και πόσο αρμονικός ήταν ο γαλλογερμανικός άξονας την περίοδο της συνύπαρξής τους.
Εντελώς αιφνιδιαστικά την Παρασκευή ανακοινώθηκε ότι ο Σαρκοζί δεν θα παραστεί εξαιτίας φορτωμένου προγράμματος και συναντήσεων με Γάλλους βουλευτές. Αρχικά από το Βερολίνο «έδειχναν» προς το UMP για τους λόγους ακύρωσης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται για απόφαση των Γάλλων συντηρητικών.
Η αλήθεια είναι ότι ο Σαρκοζί, ο οποίος θα επιδιώξει να εκλεγεί πρόεδρος το 2017, μετά από δύο χρόνια αναγκαστικής... αγρανάπαυσης, ήθελε διακαώς την ευκαιρία να βρεθεί και πάλι στο προσκήνιο, κάνοντας μια «προεδρική» επίσκεψη και εμφάνιση.
Οταν μάλιστα αυτή η επανεμφάνιση γίνεται στο πλευρό της Γερμανίδας καγκελαρίου, της πιο ισχυρής πολιτικού στην Ευρώπη, αποκτά αμέσως ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.
Από την άλλη, όμως, μπορεί να είναι και... βαρίδι. Με δεδομένα τα υψηλά ποσοστά δημοφιλίας της Μαρίν Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου, μια τόσο βιαστική «επανασύνδεση» των «Μερκοζί» θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς πολιτικού, η οποία θα έσπευδε να κατηγορήσει εκ νέου τον Σαρκοζί ότι κρέμεται από τον «ποδόγυρο» της Μέρκελ. Το κλίμα, δε, στο εσωτερικό του UMP είναι βαρύ.
Ο Σαρκοζί συγκέντρωσε μόλις το 65,4% των ψήφων για να εκλεγεί αρχηγός του UMP, πολύ λιγότερο από ό,τι ανέμεναν οι υποστηρικτές του. Το 30%, δε, που συγκέντρωσε ο Μπρούνο Λε Μερ, ήταν εντυπωσιακό και δημιούργησε αυτομάτως έναν πόλο επικριτών εντός της συντηρητικής παράταξης.
Γι' αυτόν τον λόγο ο Σαρκοζί είχε προσκαλέσει τον Λε Μερ να τον συνοδεύσει στην Κολωνία και έτσι να τον δεσμεύσει σε συνεργασία.
Ομως, ο κύριος αντίπαλός του, ο Αλέν Ζιπέ, προέβαλε εμπόδια σε οποιαδήποτε εσωκομματική συμμαχία και φέρεται αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να υποσκάψει τον «Σαρκό». Μια πρόωρη συνάντηση με τη Μέρκελ και δη στο συνέδριο του «αδελφού» κόμματος θα ήταν ένα καλό επιχείρημα για να του προσάψει υποταγή στη γερμανική γραμμή και το γερμανικό μοντέλο, το οποίο άλλωστε τόσο είχε επαινέσει προεκλογικά ο Σαρκοζί.
Ψύχρα με τον Ολάντ
Από την άλλη, η Γερμανίδα καγκελάριος ήθελε όσο τίποτα άλλο τη δυναμική επιστροφή του καλού της φίλου στο προσκήνιο. Οι σχέσεις της με τον Φρανσουά Ολάντ δεν υπήρξαν ποτέ καλές και έχουν επιδεινωθεί το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της «ανταρσίας» του Γάλλου προέδρου, ο οποίος πιέζει για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρώπη.
Μεταξύ τους δεν δημιουργήθηκε ποτέ η χημεία που υπήρχε με τον «ιππότη Σαρκοζί» και οι ιδεολογικές τους διαφορές μοιάζουν αγεφύρωτες. Με δεδομένη την εξαιρετικά χαμηλή δημοφιλία του Ολάντ και την αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών της Μαρίν Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου, η Μέρκελ αναζητά εναγωνίως έναν σύμμαχο στο Παρίσι και ο παλιός, καλός, αξιόπιστος φίλος της φαντάζει ως η ιδανική επιλογή.
Ωστόσο, τα στελέχη του CDU δεν είχαν την ίδια άποψη. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας έχει μιλήσει επανειλημμένως για την επιστροφή σημαντικών εξουσιών της ΕΕ στις εθνικές κυβερνήσεις, ενώ θέλει να καταργήσει τη Συνθήκη του Σένγκεν στην τρέχουσα μορφή της και να την αντικαταστήσει με μια πιο επιλεκτική Σένγκεν ΙΙ, στην οποία θα μπορούν να ενταχθούν χώρες που υιοθετούν τις ίδιες πολιτικές μετανάστευσης.
Οι απόψεις αυτές δεν συνάδουν καθόλου με τις θέσεις του CDU, με αποτέλεσμα αρκετά στελέχη να θεωρήσουν άκομψη την παρουσία του στο συνέδριό τους και κυρίως, να ανέβει στο βήμα και να εκφωνήσει προεκλογική ομιλία προτού καλά καλά ξεκινήσει η προεκλογική εκστρατεία.
Σύμβουλοι της Μέρκελ, εξάλλου, λέγεται ότι την αποθάρρυναν από τον... συγχρωτισμό με τον Σαρκοζί, φοβούμενοι ότι οι σχέσεις με το Παρίσι βρίσκονται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή και εύκολα θα μπορούσαν να εκτροχιαστούν, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οι... γαμήλιες φιέστες, λοιπόν, θα πρέπει να περιμένουν. Ο «δεσμός» τους, όμως, αν και... παράνομος, θα συνεχιστεί, καθώς οι δυο τους έχουν δεσμευτεί ότι θα συναντηθούν πολύ σύντομα είτε στο Βερολίνο είτε στο Παρίσι.
Ελπίζουν, δε, ότι θα επιστρέψουν στις μέρες των «Μερκοζί», τότε που οι απόψεις και των δύο ήταν τόσο ταυτισμένες, ώστε ο Τύπος είχε... συγχωνεύσει τα επώνυμά τους.
Κέρδη από τη... συμβίωση
Οι παλιές καλές μέρες, βέβαια, δεν είχαν ξεκινήσει τόσο αρμονικά. Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν μπορούσε να αντέξει το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του Γάλλου προέδρου και ο «Σαρκό» βαριόταν θανάσιμα την αναποφασιστικότητά της.
«Η Γερμανία το σκέφτεται, η Γαλλία αποφασίζει», είχε σχολιάσει τότε αιχμηρά ο Σαρκοζί τη σχέση του με τη Μέρκελ. Πολύ σύντομα, όμως, και πρωτίστως με τις... γαλιφιές και τις κολακείες του τότε προέδρου της Γαλλίας, οι δυο τους έγιναν το ηγετικό δίδυμο της Ευρώπης, που μιλούσε στον ενικό και κοιταζόταν με πρωτόγνωρη για πολιτικούς, τρυφερότητα.
Η συνύπαρξή τους από το 2007 έως το 2012 κορυφώθηκε την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Στη Γαλλία ο Σαρκοζί είχε κατηγορηθεί ότι υπέκυψε στις απαιτήσεις της καγκελαρίου, ωστόσο ο ίδιος υποστήριζε ότι έπαιρνε αρκετά ανταλλάγματα και κυρίως, ότι η Γερμανία αντιμετώπιζε ως ισότιμο εταίρο το Παρίσι, παρά τα οικονομικά του προβλήματα.
Ενστερνίστηκε, δε, σε τέτοιο βαθμό το «γερμανικό μοντέλο», ώστε το επαινούσε και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας εναντίον του Ολάντ: μέτρα λιτότητας και ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί σε ολόκληρη την Ευρωζώνη έγιναν το κοινό τους όραμα και οι «παραβάτες» χρίστηκαν «αμαρτωλοί» που έπρεπε να σφίξουν το ζωνάρι ασφυκτικά.
Αποκαλύψεις Γκάιτνερ
Μέρκελ και Σαρκοζί είχαν κατακεραυνώσει μαζί την Ελλάδα αρκετές φορές, ενώ και ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, αποκάλυψε πρόσφατα ότι λειτουργούσαν σαν ένας άνθρωπος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυο τους προσέγγισαν τον Γκάιτνερ ζητώντας του να τους βοηθήσει να «ξεφορτωθούν» τον Μπερλουσκόνι που αντιστεκόταν στα σχέδιά τους για εφαρμογή της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Ευρωζώνη.
Ακόμη κι όταν εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2012 στη Γερμανία πολλοί προειδοποιούσαν τη Μέρκελ να αποστασιοποιηθεί από το «κουτσό άλογο», εκείνη επέμεινε στη φιλία τους και θυσίασε τη σχέση της με τον μελλοντικό πρόεδρο Ολάντ, αρνούμενη να τον συναντήσει.
Η Καγκελάριος
«Θα τον στηρίξω ό,τι κι αν κάνει»
Ηταν μόλις λίγες εβδομάδες πριν από τη μοιραία αναμέτρηση του Σαρκοζί με τον Φρανσουά Ολάντ το 2012, όταν η «αγαπητή Ανγκελα» συναντήθηκε με τον «αγαπητό Νικολά» στο Παρίσι, σε μια προσπάθεια να τονωθεί η υποψηφιότητα του απερχόμενου προέδρου. Υστερα από έναν ζεστό ασπασμό, η Μέρκελ είχε εξηγήσει: «Είμαστε από την ίδια πολιτική οικογένεια. Θα τον στηρίξω ό,τι κι αν κάνει». Μέχρι νεωτέρας, θα έχουν πάντοτε το... Παρίσι.
www.ethnos.gr
Μέλος του μητρώου
