Ο Δημήτρης Χριστόφιας βρέθηκε να δίνει μάχες με σοβαρά προβλήματα από νεαρή ηλικία, βγαίνοντας νικητής και συνεχίζοντας την πορεία του, τόσο στη ζωή όσο και στον στίβο της πολιτικής, χωρίς να αφήνει να τον επηρεάζουν.
Το βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό του αείμνηστου τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, καταγράφεται αναλυτικά στο βιβλίο του γνωστού καρδιολόγου Δρ. Λάκη Αναστασιάδη «Κυπρίων ιατρών έργα, η ιατρική στην Κύπρο 1950-2015.
Όπως καταγράφεται στο βιβλίο του Δρος Λάκη Αναστασιάδη:
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, σε ηλικία 36 ετών είχε ήδη υποστεί έμφραγμα του οπίσθιου τοιχώματος του μυοκαρδίου και νοσηλεύτηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Διαπιστώθηκε τότε υπερλιπιδαιμία. Προσωπικός του γιατρός ήταν ο καρδιολόγος, Μιχάλης Μηνάς.
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1993 ο γιατρός Μηνάς συνόδευσε τον Δημήτρη Χριστόφια στο Λονδίνο, όπου έγινε αγγειοπλαστική (μπαλονάκι) της περισπωμένης στεφανιαίας αρτηρίας από τον καρδιολόγο Rodney Foale στο νοσοκομείο St Mary’s.
Επιδείνωση της νόσου των στεφανιαίων αρτηριών οδήγησε, στις 19 Μαρτίου 1999, σε εγχείρηση by pass των στεφανιαίων αρτηριών με τέσσερα μοσχεύματα από τον καρδιοχειρουργό R. De. L. Stanbridge, στο νοσοκομείο St Mary’s, στο Λονδίνο.
Από το 1994 ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε αρχίσει επίσης να παρουσιάζει προοδευτικά συμπτώματα ρευματοειδούς αρθρίτιδος, αρτηριακής υπέρτασης και νεφροσικού συνδρόμου. Ο νεφρολόγος Άλκης Πιερίδης, Διευθυντής του Τμήματος Νεφρολογίας στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ανέλαβε τη φροντίδα του.
Τον Φεβρουάριο του 1994 βιοψία του νεφρού, που έγινε στο Λονδίνο, έδειξε «μη αμυλοειδή ινιδιακή σπειραμοτονεφρίτιδα», μια σοβαρή ασθένεια των νεφρών, η οποία συνήθως οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1998 παρουσίασε οξύ πνευμονικό οίδημα, ανουρία, ουραιμία και αναιμία. Νοσηλεύτηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και άρχισε να του χορηγείται, μεταξύ άλλων, ερυθροποιητίνη για αντιμετώπιση της αναιμίας, ενώ ταυτόχρονα τέθηκε σε πρόγραμμα περιτονιακής αιμοκάθαρσης που συνέχισε στο σπίτι. Με αυτή τη θεραπευτική αγωγή μπόρεσε, λίγους μήνες αργότερα, να χειρουργηθεί στην καρδία.
Στις 11 Αυγούστου 1999-ενώ είχαν μεσολαβήσει μόλις πέντε μήνες από την εγχείρηση by pass της καρδίας-έγινε στον Δημήτρη Χριστόφια μεταμόσχευση αριστερού νεφρού, στο νοσοκομείο St Mary’s στο Λονδίνο, από το χειρουργό-μεταμοσχευτή Nadey S. Hakim, στην παρουσία των γιατρών του Μιχάλη Μηνά και Άλκη Πιερίδη. Το μόσχευμα, που λήφθηκε από την αδελφή του προέδρου Χριστόφια, ήταν πλήρως συμβατό και μέχρι σήμερα, ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα απόρριψής του.
Όταν ανακοινώθηκε, τότε, ότι η μεταμόσχευση νεφρού στο Δημήτρη Χριστόφια θα γινόταν στο εξωτερικό, υπήρξε δημόσια συζήτηση, για την επιλογή του να μη χειρουργηθεί στο «Παρασκευαΐδιο Χειρουργικό και Μεταμοσχευτικό Κέντρο», στη Λευκωσία. Η αντιπαράθεση, με ανταλλαγή επιστολών στον Τύπο, οδήγησε στη συζήτηση του γενικότερου θέματος της μετάβασης επωνύμων ασθενών στο εξωτερικό για θεραπεία.
Ένα χρόνο αργότερα, το 2000, ο Δημήτρης Χριστόφιας ξαναμπήκε στο χειρουργείο για λαπαροσκοπική χοληκυστεροκτομή λόγω χολολιθίασης, που διενήργησε ο Περικλής Συμεωνίδης, Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας.
«Πιο πολύ με ταλαιπώρησε η ρευματοειδής αρθρίτιδα παρά η νεφροπάθεια και η καρδιοπάθεια. Με υπομονή, πείσμα, θέληση και ψυχική δύναμη, αλλά και στήριξη, που είχα πάντα από την οικογένειά μου, τα καταφέρνω μέχρι σήμερα», είναι η δήλωση του Δημήτρη Χριστόφια, η οποία φιλοξενείται στο βιβλίο του Δρος Λάκη Αναστασιάδη ως απάντηση στο ερώτημα για το βαθμό στον οποία τα προβλήματα υγείας τον ταλαιπώρησαν κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μέλος του μητρώου
