Και προσθέτει:
«Την ώρα που οι Γάλλοι πολίτες υποδέχονται με καχυποψία, ακόμη και με θυμό, την παραμικρή δήλωση του προέδρου τους ή του πρωθυπουργού τους, ενώ οι Βρετανοί αποδέχονται σχεδόν τα πάντα, λέει πολλά για την ιδιαιτερότητα των κατοίκων του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου επικρατεί ένα μείγμα υπακοής, ψυχραιμίας και κόμπλεξ ανωτερότητας. Εντελώς αντίθετο είναι το κλίμα στη Γαλλία. Σχετικά με την επιδημία, το 66% των Γάλλων εκτιμά ότι η κυβέρνηση δεν στάθηκε στο ύψος της, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Odoxa. Ταυτόχρονα, το 61% των ερωτηθέντων καταγγέλλει την έλλειψη συνείδησης του πολίτη των συμπολιτών του!
Κανείς δεν κατανοεί, ούτε και στη Μεγάλη Βρετανία, γιατί ο Μπόρις Τζόνσον παραμένει τόσο δημοφιλής την ώρα που η χώρα καταγράφει 40.000 νεκρούς, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, δηλαδή την μεγαλύτερη θνησιμότητα στην Ευρώπη, ειδικά στα γηροκομεία. Με το γνωστό χαλαρό του στιλ, ο Τζόνσον καυχιόταν στις αρχές Μαρτίου 2020 ότι σφίγγει το χέρι ασθενών από κορωνοϊό. Στη συνέχεια έφυγε για διακοπές την ώρα που η επιδημία έσφιγγε τον κλοιό και ήταν απών από πέντε συσκέψεις κρίσεως. Το δε σχέδιο άρσης των μέτρων περιορισμού το οποίο ανήγγειλε την Κυριακή, 10 Μαίου, ήταν τόσο συγκεχυμένο που χρειάστηκε να διαψευστούν αρκετά σημεία την επόμενη ημέρα. Ακολούθησε ένας χείμαρρος επικρίσεων, από την πλευρά της αντιπολίτευσης αλλά και από το ίδιο το συντηρητικό κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Για τους Βρετανούς δεν χωράει αμφιβολία, ο πρωθυπουργός διαχειρίστηκε την κρίση του κορωνοϊού χειρότερα από όλους τους ευρωπαίους ηγέτες. Πιστεύουν ότι μόνο οι Αμερικανοί τα έκαναν χειρότερα από αυτούς.
Είναι γεγονός ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός ξέρει να κολακεύει τον βρετανικό εθνικισμό, ότι οι θεσμοί είναι ισχυροί με την βασίλισσα επικεφαλής, ότι οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων πιστεύουν ακράδαντα στο δωρεάν σύστημα υγείας τους. Ωστόσο, το «παράδοξο Μπόρις» στην περίπτωση της κρίσης του κορωνοϊού είναι πρωτοφανές, ίσως επειδή πρόσφατα κέρδισε τις εκλογές με την υπόσχεση του brexit».
«Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι Βρετανοί θα παραμείνουν απαθείς αν η άρση των περιορισμών δεν εξελιχθεί ομαλά. Αλλά, προς το παρόν, το απίστευτο φλέγμα τους είναι παράδειγμα για εμάς τους Γάλλους που δεν εκτιμούμε τους ηγέτες μας αλλά ούτε και τους συμπολίτες μας, δηλαδή δεν εκτιμούμε τους εαυτούς μας», καταλήγει το άρθρο.
iefimerida.gr