Με τον θάνατο της μητέρας του, ο πρίγκιπας Κάρολος αναλαμβάνει βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και 14 άλλων χωρών, τερματίζοντας μια αναμονή άνω των 70 ετών, τη μεγαλύτερη από οποιονδήποτε άλλον διάδοχο στη βρετανική ιστορία.
Ο ρόλος αυτός μπορεί να είναι δύσκολος για τον ίδιο. Η μητέρα του ήταν εξαιρετικά δημοφιλής και σεβαστή, όμως αφήνει πίσω της μια βασιλική οικογένεια με τη φήμη της αμαυρωμένη και τις σχέσεις τεταμένες -μεταξύ άλλων και με ισχυρισμούς για ρατσισμό εκ μέρους αξιωματούχων του Μπάκιγχαμ.
Ο Κάρολος θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτές τις προκλήσεις σε ηλικία 74 ετών, ο γηραιότερος μονάρχης που αναλαμβάνει τον θρόνο εδώ και χίλια χρόνια. Στο πλευρό του, η δεύτερη σύζυγός του, η Καμίλα, που ακόμη διχάζει την κοινή γνώμη.
Για τους επικριτές του, ο νέος βασιλιάς είναι αδύναμος και ανεπαρκής για τον ρόλο. Τον χλευάζουν επειδή... μιλάει στα φυτά και είναι παθιασμένος με την αρχιτεκτονική και το περιβάλλον, ενώ ακόμη μιλούν για τον αποτυχημένο πρώτο γάμο του με την αείμνηστη πριγκίπισσα Νταϊάνα.
Οι υποστηρικτές του, από την άλλη, λένε ότι διαστρεβλώνεται η καλή δουλειά που έχει κάνει, ότι απλώς τον έχουν παρεξηγήσει και ότι σε θέματα όπως η κλιματική αλλαγή ήταν μπροστά από την εποχή του. Υποστηρίζουν ότι είναι ένας στοχαστικός άνθρωπος, που ανησυχεί για τους Βρετανούς όλων των τάξεων και κοινωνικών στρωμάτων. Η φιλανθρωπική οργάνωση Prince’s Trust βοήθησε πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους νέους αφότου ιδρύθηκε, πριν από σχεδόν 50 χρόνια.
«Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται σε μια κατάσταση όπου είναι αδύνατον να νικήσεις. Αν δεν κάνεις απολύτως τίποτα, θα διαμαρτυρηθούν για αυτό. Όταν προσπαθείς και δεν τα καταφέρνεις να βοηθήσεις, επίσης παραπονιούνται» είχε πει ο ίδιος σε ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ.
Σε όλη του τη ζωή, γράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Κάρολος είχε παγιδευτεί μεταξύ του εκσυγχρονισμού της μοναρχίας, στην προσπάθειά της να βρει τη θέση της σε μια ταχεία εναλλασσόμενη και πιο ισότιμη κοινωνία, διατηρώντας παράλληλα τις παραδόσεις που δίνουν στον θεσμό τη γοητεία του.
Αυτή η τεταμένη κατάσταση διακρίνεται στη ζωή των ίδιων του των παιδιών. Ο μεγαλύτερος, ο 40χρονος Ουίλιαμ, τώρα πλέον διάδοχος ο ίδιος, ασκεί παραδοσιακά καθήκοντα, με φιλανθρωπικό έργο και τιμή στον στρατό. Ο μικρότερος, ο Χάρι, 37 ετών, ζει στο Λος Άντζελες με την πρώην ηθοποιό, Αμερικανίδα σύζυγό του και η καριέρα του επικεντρώνεται γύρω από το Χόλιγουντ αντί για τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ.
Τα δύο αδέλφια, που κάποτε ήταν πολύ κοντά, τώρα πλέον μετά βίας μιλούν μεταξύ τους.
Από τη γέννησή του, ο Κάρολος ανατρεφόταν για να γίνει μια μέρα βασιλιάς. Ο Τσαρλς Φίλιπ Άρθουρ Τζορτζ γεννήθηκε στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στις 14 Νοεμβρίου 1948, τη 12η χρονιά της βασιλείας του παππού του, βασιλιά Γεωργίου ΣΤ΄. Ήταν μόλις 3 ετών όταν έγινε διάδοχος του θρόνου, όταν η μητέρα του έγινε βασίλισσα, το 1952. Η ανατροφή του ήταν πάντα διαφορετική σε σύγκριση με τους προηγούμενους μονάρχες.
Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, που εκπαιδεύτηκαν από ιδιωτικούς δασκάλους, ο Κάρολος πήγε στο σχολείο Χιλ Χάουζ και κατόπιν πήγε εσωτερικός στο Σχολείο Τσιμ στο Μπερκσάιρ, όπου είχε φοιτήσει και ο πατέρας του, ο πρίγκιπας Φίλιππος. Στη συνέχεια τον έστειλαν στο Γκόρντονστουν, ένα «σκληρό» οικοτροφείο στη Σκωτία, όπου επίσης είχε φοιτήσει ο πατέρας του. Περιέγραφε εκείνη την περίοδο σαν κόλαση: ήταν μόνος και τον εκφόβιζαν. «Μια ποινή φυλάκισης. Το Κόλντιτζ (σ.σ. στρατόπεδο κράτησης αιχμαλώτων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) με κιλτ».
Σπάζοντας την παράδοση, πήγε στο Τρίνιτι Κόλετζ του Κέμπριτζ για να σπουδάσει αρχαιολογία και ανθρωπολογία, όμως άλλαξε τομέα και προτίμησε την ιστορία. Την εποχή εκείνη του απονεμήθηκε επισήμως ο τίτλος του πρίγκιπα της Ουαλίας, τον οποίο φέρει κατά παράδοση ο διάδοχος του θρόνου. Τον επόμενο χρόνο, έγινε ο πρώτος Βρετανός διάδοχος που έλαβε πτυχίο πανεπιστημίου.
Όπως πολλά άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας πριν από αυτόν, εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις, αρχικά στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία και κατόπιν στο Ναυτικό. Η ενεργός υπηρεσία του τερματίστηκε το 1976.
Ως νεαρός πρίγκιπας, αγαπούσε το σκι, το σερφ και τις καταδύσεις. Ήταν δεινός παίκτης του πόλο και καλός ιππέας. Το 1979 ο θείος του, λόρδος Μαουντμπάντεν, τον οποίο περιέγραφε ως «τον παππού που δεν είχα ποτέ», σκοτώθηκε από τον Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό, ένας θάνατος που του στοίχισε πολύ. «Μου φαινόταν ότι τα θεμέλια όσων αγαπούσαμε στη ζωή είχαν γκρεμιστεί ανεπανόρθωτα», θα έλεγε αργότερα.
Όταν εγκατέλειψε το Ναυτικό, το 1976, αναζήτησε τον ρόλο του στον δημόσιο βίο και διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κάποια ξεκάθαρη δουλειά για τον πρίγκιπα διάδοχο – έπρεπε να την εφεύρει μόνος του. «Αυτό το καθιστούσε τόσο ενδιαφέρον, προκλητικό και περίπλοκο», είπε σε ένα ντοκιμαντέρ για τα 70ά γενέθλιά του.
Το κεφάλαιο Νταϊάνα
Για πολλούς στη Βρετανία και όχι μόνο, ο Κάρολος θα είναι για πάντα συνδεδεμένος με τον αποτυχημένο γάμο του με τη Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ και τη σχέση του με την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, τον έρωτα της ζωής του.
Όταν παντρεύτηκε την Νταϊάνα το 1981, ενώπιον ενός τηλεοπτικού κοινού 750 εκατομμυρίων ανθρώπων, η νύφη φαινόταν ότι ήταν η τέλεια επιλογή.
Όλα αρχικά πήγαιναν καλά. Τα παιδιά τους, ο Ουίλιαμ και ο Χάρι, γεννήθηκαν το 1982 και το 1984 αντίστοιχα. Αλλά στα παρασκήνια, ο γάμος είχε προβλήματα και η Νταϊάνα κατηγορούσε την Καμίλα για τη διάλυσή του, το 1992. «Υπήρχαν τρεις σ’ αυτόν τον γάμο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Ο Κάρολος υποστήριζε ότι παρέμεινε πιστός «μέχρι να διαλυθεί (ο γάμος) ανεπανόρθωτα». Το διαζύγιο εκδόθηκε το 1996.
Όταν η Νταϊάνα σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στο Παρίσι, τον επόμενο χρόνο, τα δημοσιεύματα στον Τύπο εναντίον του ίδιου και της Καμίλας ήταν βιτριολικά. Η δημοτικότητά του καταβαραθρώθηκε.
Τις επόμενες δεκαετίες, η θέση του βελτιώθηκε, αν και παρέμεινε λιγότερο δημοφιλής από τη μητέρα του. Το 2005 παντρεύτηκε τελικά την Καμίλα, η οποία κέρδισε την αποδοχή των Βρετανών. Για πολλούς πάντως, η σκιά της Νταϊάνα παραμένει και η ζωή της εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό.
Μακριά από τα βασιλικά καθήκοντα, ο Κάρολος ήταν ευτυχής στον κήπο του στο Χάιγκροουβ, στη δυτική Αγγλία ή, όπως και η μητέρα του, όταν κάνει πεζοπορία ή ψαρεύει στα βασιλικά κτήματα στη Σκωτία. Του αρέσει επίσης να ζωγραφίζει.
Έχει γράψει ένα παιδικό βιβλίο, με τίτλο «Ο γέρος του Λοχνάγκαρ». Έχει επίσης πάθος με τις τέχνες, ιδίως με τα έργα του Σαίξπηρ, την όπερα και τη μουσική του Λέοναρτ Κοέν.
Στις ιδιωτικές στιγμές του, είναι αστείος με μια «κατεργάρικη αίσθηση του χιούμορ» αλλά είναι και απαιτητικός, σύμφωνα με τους συνεργάτες του. Πιστεύει ότι πρέπει να εμφανίζεται «βασιλικός» όταν το απαιτεί η κατάσταση, αλλά δεν του αρέσουν οι πολυτέλειες. Κάποιοι από τους στενούς συνεργάτες του λένε ότι είναι ευγενικός και εργάζεται σκληρά. Φίλοι και εχθροί συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι είναι αφοσιωμένος στο καθήκον και τις περισσότερες ημέρες δουλεύει μέχρι τα μεσάνυχτα.
Παρότι η αναμονή μέχρι την άνοδο στον θρόνο ήταν μεγάλη, δεν το σκεφτόταν συχνά, σύμφωνα με την Καμίλα. Όταν ρωτήθηκε αν το συζητούσε, η σύζυγός του απάντησε: «Όχι πολύ, όχι. Είναι απλώς κάτι που θα συμβεί».
Το ίδιο συναίσθημα είχε μοιραστεί πριν από χρόνια και ο Κάρολος: «Δυστυχώς, αυτό είναι το αποτέλεσμα του θανάτου της μητέρας του, του γονιού σου, και αυτό δεν είναι τόσο ευχάριστο, για αυτό είναι καλύτερα να μην το σκεφτόμαστε και πολύ» έλεγε το 2010.
Γεννημένος στις 14 Νοεμβρίου του 1948, ο μεγαλύτερος γιος της βασίλισσας Ελισάβετ Β’ και του πρίγκιπα Φιλίππου του Ηνωμένου Βασιλείου είναι πλέον βασιλιάς. Ο συγγραφέας της βιογραφίας του Καρόλου, Ρόμπερτ Τζόνσον, έγραφε ωστόσο χαρακτηριστικά στο βιβλίο του, «Charles At Seventy: Thoughts, Hopes and Dreams»: «Κανένας δεν καταλαβαίνει καλύτερα από τον ίδιο τον Κάρολο πως, όταν έρθει η ώρα του, η περίοδος της βασιλείας του πιθανότατα δεν θα είναι μεγάλη».
Ίσως τα λόγια του αποδειχθούν προφητικά...
Μέλος του μητρώου
