Η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι η ευκαιρία να μεταφέρω μια όμορφη ιστορία από τα “ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ” του Νικόλαου Κασομούλη. Δεν είναι απλά μια ρομαντική ιστορία, είναι ιστορικό στοιχείο του χαρακτήρα του Νικόλαου Κασομούλη.
Στις αρχές του 1822 ο Νικόλαος Κασομούλης βρίσκεται στην Νάξο, σε έναν από τους σταθμούς της διαδρομής στα νησιά του Αιγαίου προκειμένου να μαζέψει ότι μπορεί για να ενισχύσει την Επανάσταση στην Μακεδονία.
Στην Νάξο «η κοκκώνα διδού Μαρκοπολίτισσα» μια από τις αρχόντισσες του νησιού προσπαθεί με κάθε τρόπο να φιλοξενήσει τον Κασομούλη. Ο Κασομούλης, τελικά, την 21η Ιανουαρίου πηγαίνει στον πύργο της με τους συντρόφους του.
Η υποδοχή αφήνει αποσβολωμένο τον Κασομούλη, «Εβγήκεν εις την θύραν χαροποιά και με λουλούδια διάφορα. Η ενδυμασία της ήτο σμυρναία από το πόδι έως εις την κεφαλής, και με πετράδια εις το στήθος και χείρας. Κατά πρώτην προσβολήν μ΄εφάνη μια Ηρώισσα»
Έχει όλα τα προσόντα για να τον ενθουσιάσει, «Τα προσωπικά χαρακτηριστικά της ήτον όλα εις την θέσιν των, η ωραιότητα της ήτον σπάνια και ανδρίκεια, το ανάστημα της μέτριον εύρωστο το σώμα, και αι παρειαί της φυσικά κόκκιναις». «Τα προτερήματά της, ψυχικά και σωματικά, όλα με είλκυσαν να της προσφέρω την φιλίαν μου».
Ο Σιατιστινός οπλαρχηγός περιγράφει όλα τα μέσα που χρησιμοποίησε για να τον κερδίσει η όμορφη αρχόντισσα τα δύο βράδια που αυτός έμεινε στον πύργο της. Πολυτελή γεύματα, τα πλούσια πρωινά, γλέντια, και κομπλιμέντα…
«Όλοι οι Ολύμπιοι έτζι εκφράζονται και ενδύονται;»
«Παραξενεύομαι υποκάτω εις καποτίτζαν να βλέπω τοιούτους άνδρας και με λόγον»
Στην βιβιλοθήκη ο Κασομούλης βρίσκει τον “Ερωτόκριτο”
“Την ερώτησα πως παραβλέπει τόσα άλλα, και αναγινώσκει αυτό. Μ’ αποκρίθει ότι ευρίσκει ηδονήν περισσοτέραν ως βιβλίον ερωτοπολεμικόν.”
Η αλήθεια είναι ότι ο Κασομούλης τσιμπίθηκε μαζί της και είναι ολοφάνερο τι θα γινόταν υπό άλλες συνθήκες.
« Αληθεύει, ότι είσαι μάγισσα;»
«Πως, λέγει, ποιος το είπεν; Και άρχισεν να γελά.»
« Πηγαίνω να το πιστεύσω και εγώ, διότι οι τρόποι σου να με βαστάξης είναι όλοι μαγικοί.»
Ο Νικόλαος Κασομούλης ξέρει ότι έχει ένα ιερό χρέος προς του συμπατριώτες του, μια ιερή απόστολή. Δεν υποκύπτει όποτε έρχεται η δύσκολη ώρα του αποχωρισμού. Το ιστορικό στοιχείο για το οποίο μίλησα παραπάνω.
«Αποχαιρετηθέντες με καμένην καρδιάν και οι δύο, αναχώρησα την νύκτα ώστε μήτε εμένα βοηθούσεν η όρασις, μήτε αυτήν να κοιταζώμεθα αποκρυνόμενοι, και ούτω να χωρισθή η ψυχή μας ανεπαισθήτως.»
Η όλη ιστορία εκτυλίσσεται σε επτά σελίδες (171-179) στον πρώτο τόμο από τα “ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ” του Νικολάου Κασομούλη. Θεωρώ ότι αξίζει να τις διαβάσουμε για να γνωρίσουμε εκτός από το πώς πολεμούσαν αλλά και το πως ερωτευόταν οι ήρωες αλλά και να μάθουμε από τα τεχνάσματα της “κοκκώνας” που ούτε το μικρό της όνομα δεν μας αποκάλυψε ο Κασομούλης. Δυστυχώς δεν έχουμε και πολλές πληροφορίες ούτε και για τον πύργο της ιστορίας μας.
Λάζαρος Γ. Κώτσικας
Μέλος του μητρώου
