Μια θάλασσα προνόμια και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένα έχουν οι εφοπλιστές και δεν τους φτάνει. Τους χορηγούνται επιδοτήσεις εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο και πάλι οι συγκοινωνίες στα νησιά είναι προβληματικές. Γι’ αυτούς, πάνω απ’ όλα μετρά το κέρδος και όχι η ανάγκη των νησιωτών για απρόσκοπτη και ασφαλή συγκοινωνία. H διαφύλαξη της Ελληνικής Ακτοπλοΐας μέσω "ναύλωσης και επιδότησης" που ζητά ο Περιφερειάρχης, βρίσκεται σε "πρίμο - σεκόντο" με την κυβέρνηση και τα όσα προβλέπει η ΠΝΠ, δηλαδή έξτρα επιδοτήσεις για τους εφοπλιστές, αυτή τη φορά λόγω πανδημίας.
Οι αγωνίες των νησιωτών δεν είναι κοινές με αυτές των εφοπλιστών όπως επιχειρεί να παρουσιάσει ο Περιφερειάρχης. Η επιχειρηματολογία της «ανασφάλειας» καθώς και της «διαφύλαξης της Ελληνικής Ακτοπλοΐας» ως αμιγώς συνυφασμένη με τη ζωή των νησιών, θα τη ζήλευε και ένας εκπρόσωπος των εφοπλιστών. Η επιχειρηματολογία αυτή κρύβει ότι η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία των νησιών πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα, που όμως μόνο ως τέτοιο δεν το αντιμετωπίζουν οι εφοπλιστές και όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα. Αρκετά πλήρωσαν οι νησιώτες , αρκετά πληρώσαμε σαν Ελληνικός λαός τα χρόνια της κρίσης για να σωθούν τραπεζίτες, βιομήχανοι και εφοπλιστές.
Οι απογυμνωμένες δημόσιες μονάδες υγείας στα νησιά είναι αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών που δεν κάνουν «διάλειμμα» έστω και τώρα που απειλείται επικίνδυνα η ζωή ειδικά των νησιωτών λόγω της πανδημίας. Γι’ αυτές τις ελλείψεις, για τη στελέχωση όλων των δομών υγείας με μόνιμο προσωπικό δεν έχει κάνει καμιά δημόσια πρόταση προς την κυβέρνηση ο κ. Περιφερειάρχης. Αντίθετα σιγοντάρισε την παραδοχή από τον πρωθυπουργό της γύμνιας του δημόσιου συστήματος υγείας στα νησιά, όταν σε προηγούμενο μήνυμά του είπε ότι «όσο πιο μικρό είναι το νησί … τόσο πιο δύσκολη, αν όχι αδύνατη, θα είναι και η περίθαλψή του αν αρρωστήσει εκεί».
Η αγορά εξοπλισμού και υγειονομικού υλικού, που είναι πολύτιμο για τις υγειονομικές δομές αυτή τη περίοδο σε καμία περίπτωση δεν εξιλεώνει τοπική διοίκηση και κυβέρνηση για τη βαρβαρότητα της πολιτικής που εξακολουθούν ακόμα κι αυτές τις ώρες να υπηρετούν.
Σ’ αυτή τη πολιτική φρένο μπορούν να βάλουν οι εργαζόμενοι, οι μικροί επαγγελματίες, οι συνταξιούχοι και κυρίως η νεολαία στα νησιά μας. Να αρνηθούν να μπουν σε καραντίνα τα εργατικά δικαιώματα, να διεκδικήσουν άμεσα άμεσα μέτρα προστασίας της ζωής, ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό όλων των δημόσιων δομών υγείας στα νησιά παλεύοντας για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία – Πρόνοια.
