«Σε μια περίοδο που οι νησιώτες του Αιγαίου δίνουν έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης για να κρατηθούν στους τόπους τους και την ώρα που καταβάλλουμε προσπάθειες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να κερδίσουμε κάτι περισσότερο, μια ευνοϊκότερη θέση για τους Νοτιοπελαγίτες και να αποκαταστήσουμε αδικίες χρόνων, όπως το στατιστικό μόρφωμα της "πλούσιας" Περιφέρειας, έρχεται η δική μας πολιτεία να βάλει την υπογραφή της σε αποφάσεις που επιβεβαιώνουν την τεράστια απόσταση που χωρίζει τα νησιά μας από το κέντρο. Αυτό το χάσμα δεν είναι παρενέργεια της κρίσης. Είναι διαχρονικό, και σαν αντίληψη αποτελεί δεύτερη φύση της κεντρικής διοίκησης.
Είχαμε όμως την προσδοκία, ότι ο νησιώτης υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου θα ήξερε πολύ καλύτερα από κάθε άλλον ότι το πλοίο για τον νησιώτη, ειδικά γι' αυτόν που ζει στην άγονη γραμμή, είναι το μοναδικό μέσο για να μετακινηθεί και να μεταφέρει τα αγαθά του. Είναι το λεωφορείο, το "μετρό", το τρένο του. Αγαθά δεδομένα για τους άλλους Έλληνες, που για τον νησιώτη περιορίζονται στο πλοίο της γραμμής. Αυτό που θα έπρεπε να είναι παροχή της Πολιτείας στον ακρίτα, σήμερα εξελίσσεται σε ακριβή πολυτέλεια, σαν "λύση" υποτίθεται στα οξυμμένα πράγματι προβλήματα στο χώρο της ακτοπλοΐας, που πρώτοι εμείς έχουμε αναγνωρίσει και αναδείξει.
Δεν θα τα λύσει όμως αυτά τα προβλήματα ο νησιώτης της άγονης γραμμής, ούτε αντέχει να "πληρώνει" για να αντιμετωπιστεί η κρίση στην ακτοπλοΐα.
Αυτό είναι θεμελιώδης υποχρέωση της Πολιτείας, το επιβάλλει η κοινή λογική, το επιτάσσει και το Σύνταγμα».
Μέλος του μητρώου
