Η κρίση σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας κάνει να χάσουμε ότι μας κάνει να ξεχωρίσουμε από την εποχή της βαρβαρότητας, του μίσους, των δολοφονιών στο όνομα της καθαρότητας του αίματος ή της φυλής, την εποχή των εγκλημάτων των ναζί. Η διάχυτη ατομική και συνολική οργή που επικρατεί δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για ανοχή στις πρακτικές που εφαρμόζουν οι νεοναζιστές, από ανθρώπους που σε άλλες συνθήκες δεν θα τις στήριζαν. Οι τοπικές κοινωνίες για αρκετό καιρό έβλεπαν με απορία αλλά παθητικά να επωάζεται το αυγό του φιδιού. Τώρα τα φίδια δαγκώνουν την ίδια την δημοκρατία. Δεν μπορεί να μένουμε απαθείς.
Το νησί της Πάρου έζησε την περασμένη εβδομάδα φαινόμενα που η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία βιώνει με μεγαλύτερη ένταση το τελευταίο διάστημα. Η παντελής απώλεια αισθήματος δικαίου μαζί με την έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα έδωσαν χώρο στο φασισμό. Αλλά αυτά δεν μπορεί να αποτελούν δικαιολογία για την αποδοχή του νεοναζισμού, των κηρυγμάτων μίσους και ρατσισμού, των νεοναζιστικών πρακτικών και φασιστικών επιθέσεων.
Από την κρίση θα βγούμε με αλλαγές στις πολιτικές και με δίκαιες, ισορροπημένες, συνεκτικές πολιτικές, δεν θα βγούμε με κραυγές. Θα βγούμε με αλλαγές κι ανατροπές στο πολιτικό σύστημα, αλλά όχι αντικαθιστώντας τους κλέφτες με τραμπούκους και μαχαιροβγάλτες. Θα βγούμε με ενίσχυση της δημοκρατίας, όχι με τη δολοφονία της. Θα βγούμε με μια νέα κουλτούρα που βασίζεται στην αλληλεγγύη, τον διάλογο, την στήριξη όλων όσων υποφέρουν, όχι με κηρύγματα μίσους, τρόμο, αίμα.
Θέλουμε να αντικαταστήσουμε τους κλέφτες με μαχαιροβγάλτες; Τι σχέση μπορεί να έχουν οι νησιωτικές κοινωνίες, κοινωνίες ανοικτές και φιλόξενες με αυτούς που επιδιώκουν να διώξουν τους ξένους; Τι σχέση έχουν οι νησιωτικές κοινωνίες με ρατσιστές και ξενόφοβους, όταν τόσοι συμπολίτες μας νησιώτες έφυγαν μετανάστες στα πέρατα του κόσμου, και θέλουμε αυτοί να περνάνε καλά, σε αρμονία με τους κατοίκους των χωρών εκείνων; Τι σχέση έχουν οι νησιώτες με ανθρώπους που ξεπετάγονται από την υπόκοσμο και υποτίθεται ότι τα βάζουν με το σύστημα και τους ισχυρούς αλλά στην πράξη είναι διαπλεκόμενοι με τις πιο βρώμικες πλευρές της οικονομίας, τα βάζουν με τους πιο αδύναμους και ταλαίπωρους και καθόλου με κυκλώματα; Τι σχέση έχει η σοφία των νησιωτικών κοινωνιών, η ηπιότητα και το ήθος, με τα κηρύγματα μίσους, τα μαχαιρώματα, τον τρόμο που προσπαθούν να επιβάλουν οι νεοναζί;
Θέλουμε να αντικαταστήσουμε την δημοκρατία των πελατειακών σχέσεων με τον τρόμο και την αυταρχικότητα ή με μια ουσιαστική και συμμετοχική δημοκρατία; Η πολιτική νομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής, με την είσοδό της στη Βουλή, δίνει πολιτική κάλυψη σε ότι πιο βάρβαρο προϋπήρχε στις πιο σκοτεινές γωνιές της κοινωνίας ή ήταν θαμμένο για δεκαετίες. Θέλουμε την επιστροφή στην εποχή της αγριότητας και του διαχωρισμού των ανθρώπων λόγω χρώματος του δέρματος ή του μήκους της μύτης τους, την εποχή των επιθέσεων των ναζιστικών ορδών σε μαγαζιά, θέλουμε αντί να πάμε μπροστά ως κοινωνία να γυρίσουμε πίσω, στην εποχή που προετοίμασε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να κρεματόρια στη ναζιστική Γερμανία; Οι ναζιστικές θεωρίες και πρακτικές οδήγησαν τη Γεμρανία και την Ευρώπη στην καταστροφή, σε ερείπια. Σε τίποτα δεν βοηθάει το μίσος, ο ρατσισμός στην απόδοση πραγματικών ευθυνών για τη χρεοκοπία της χώρας όσο και στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου εξόδου από την πολύπλευρη κρίση. Όσο η διαφθορά συνεχίζεται, οι νεοναζί πετάνε στάχτη στα μάτια των πολιτών με δήθεν επιθέσεις στο σύστημα, στήνοντας όμως πλάτη στα πιο διεφθαρμένα κέντρα εξουσίας της χώρας.
Υπάρχει λύση για να έχουμε ελπίδα. Χρειάζεται, όμως, σε κάθε κοινωνία, σε κάθε επαγγελματικό και κοινωνικό χώρο να ανοίξουμε έναν διάλογο, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια για όσα και όσους μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, να μιλήσουμε κυρίως για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να βγούμε από την κρίση. Να αναλάβουμε πρωτοβουλίες από τα κάτω για να διαμορφωθεί ένα εναλλακτικού σχέδιο που θα βοηθήσει να βγει η κοινωνία από την οικονομική, πολιτική, αξιακή, περιβαλλοντική και δημοσιονομική κρίση με δίκαιο και ισορροπημένο τρόπο, με ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, με δημιουργία θέσεων οικονομίας στο πλαίσιο μιας οικονομίας που γίνεται πιο υπεύθυνη, κοινωνικά και περιβαλλοντικά, βιώσιμη, με αλλαγές στην διοίκηση ώστε να γίνει αποτελεσματική και να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών και του δημόσιου συμφέροντος. Υπάρχει ελπίδα αν αποτελέσουμε μέρος της λύσης του προβλήματος, αν έρθουν στο προσκήνιο δημιουργικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Του Νίκου Χρυσόγελου,
Ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων /
Ομάδα των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο
Μέλος του μητρώου
