πραγματικότητα φέρνει αυτές τις μέρες την παγκόσμια κοινότητα μπροστά στο φάσμα επαπειλούμενης καταστροφής , όπου η αντιδιαστολή μεταξύ «πολεμικού» και «ειρηνικού» χαρακτήρα της πυρηνικής ενέργειας αποδεικνύεται τουλάχιστον αφελής.
Η κρίση που ξεκίνησε στην Άπω Ανατολή (στην ίδια περιοχή όπου εγκαινιάστηκε ο τερματισμός πολεμικών συγκρούσεων δια του πυρηνικού ολοκαυτώματος),εκ νέου αποδεικνύει πως τα πυρηνικά οπλοστάσια αποτελούν το χειρότερο διαπραγματευτή για την τήρηση των γεωστρατηγικών ισορροπιών παγκοσμίως, σε όποιον κι αν αυτά ανήκουν. Είτε πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως όπλα μαζικής καταστροφής για να πλήξουν στόχους μικρότερου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς – όπως απειλεί να πράξει η κυβέρνηση της Β. Κορέας εναντίον της Ν. Κορέας, της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ- είτε αποτελούν το πρόσχημα προκειμένου το όποιο αντίπαλο δέος να επέμβει βιαίως καταλύοντας κάθε έννοια κυριαρχικού δικαιώματος χωρών (όπως συνέβη με την εισβολή των ΗΠΑ και τον πόλεμο στο Ιράκ, την κλιμάκωση της έντασης στο Ιράν και την ευρύτερη περιοχή) είτε εμφανίζονται ως μέσο αποτρεπτικού χαρακτήρα γενικευμένων συρράξεων ( τα οπλοστάσια του Ψυχρού Πολέμου παραμένουν ζωντανά στη μνήμη αλλά και στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις που διατηρούνται διάσπαρτες σε όλο τον πλανήτη). Η παρουσία τους , πραγματική ή καθ υπόνοια, είναι αρκετή για να σκορπίσει τον όλεθρο στην παγκόσμια κοινότητα. Ένα τέτοιο επεισόδιο εκτυλίσσεται και πάλι αυτές τις μέρες. Οι αντιδράσεις των λεγομένων υπερδυνάμεων και των διεθνών Οργανισμών που φέρονται να έχουν ως έργο τη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης εξαντλούνται σε απειλές και υποσχέσεις προστασίας των συμμάχων τους. Η – ακόμη χειρότερα- παραμένουν σε αφωνία!
Στο έκρυθμο αυτό πλαίσιο, προστίθεται η βιαιότητα της φύσης, ουδέποτε ελέγξιμη και συνεχώς πιθανή: Ο 8,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ισχυρότατος σεισμός που σημειώθηκε στο Ιράν, 83 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης Κας, δε γνωρίζουμε ακόμη τι επιπτώσεις έχει στις πυρηνικές εγκαταστάσεις. Και αυτό (δύο μόλις χρόνια μετά την καταστροφή στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, με αφετηρία πάλι τη σεισμική δραστηριότητα). Ο μείζων αυτός κίνδυνος δεν προέρχεται από το πιθανολογούμενο «πολεμικό» πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, αλλά από τους «ειρηνικού σκοπού» αντιδραστήρες που λειτουργούν για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Το γεγονός συνέβη μία μόλις ημέρα μετά την εσπευσμένη διακοπή των εργασιών της πυρηνικής μονάδας στο Κοζλοντούι της γειτονικής μας Βουλγαρίας (η μονάδα απέχει 225 χιλιόμετρα από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα). όπου συνεχίζεται η λειτουργία δύο ρωσικής κατασκευής αντιδραστήρων, συνολικής ισχύος 2000 μεγαβάτ, παρά τις αλλεπάλληλες δεσμεύσεις της βουλγαρικής κυβέρνησης για τον τερματισμό της. .Αντ' αυτού, η βουλγαρική κυβέρνηση σχεδίαζε μέχρι πρόσφατα την εγκατάσταση νέας πυρηνικής μονάδας στο Κοζλοντούι και την παράταση της λειτουργίας του υπάρχοντος προβληματικού εργοστασίου έως το 2030. Αυτού δηλαδή που τώρα αναγκάστηκε να ανακοινώσει τη διαρροή στο σύστημα ψύξης .
Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Τσερνόμπιλ, Φουκουσίμα και τόσα άλλα- η παγκόσμια κοινότητα δε μπορεί πλέον να μετρά παθητικά τις επετείους από τη μία εκατόμβη στην άλλη . Όχι μόνο το διεθνές αντιπυρηνικό κίνημα, αλλά το σύνολο των πολιτών όλων των χωρών του κόσμου, πρέπει σθεναρά πλέον να απαιτήσει την κατάργηση των πυρηνικών εξοπλισμών κάθε μορφής αλλά και των πυρηνικών σταθμών κάθε τύπου. Να αποκρούσει οποιοδήποτε πρόσχημα χρησιμοποιεί το πυρηνικό λόμπυ που συνεχίζει την τεράστιας κερδοφορίας δραστηριότητα του με αντάλλαγμα την υποθήκευση της ζωής στον πλανήτη.
Το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου καλεί την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει αμέσως όλες τις ενδεδειγμένες διπλωματικές και πολιτικές ενέργειες, τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και εντός των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των λοιπών διεθνών φορέων ώστε να υποχρεωθεί η βουλγαρική κυβέρνηση να κλείσει οριστικά τους πυρηνικούς αντιδραστήρες στο Κοζλοντούι .
Παράλληλα, οι εκπρόσωποι της χώρας μας στον ΟΗΕ οφείλουν να επιδιώξουν τη συνεργασία με άλλες χώρες – μέλη του Οργανισμού και να ζητήσουν την έναρξη των διαδικασιών που θα πιέσουν και θα οδηγήσουν στην υπογραφή από όλες τις κυβερνήσεις της Συνθήκης μη διάδοσης των πυρηνικών εξοπλισμών αλλά και στην απόσυρση και καταστροφή όλων όσων υπάρχουν, σε όποια χώρα κι αν ανήκουν .
Τέλος, το Αντιπυρηνικό Παρατηρητήριο Μεσογείου ως ιδρυτικό μέλος του διεθνούς αντιπυρηνικού δικτύου της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου (ΜΝ3) καλεί τη διεθνή κοινότητα
• να αντιδράσει τώρα στο διαχωρισμό της πυρηνικής ενέργειας σε ειρηνική και μη
• να αγωνιστεί για την ολοσχερή κατάργηση της χρήσης της, πριν τα συμφέροντα των ελαχίστων – όσο ισχυροί και αν είναι αυτοί- καταστρέψουν τη ζωή όλων μας.
Μέλος του μητρώου
