Τελικά, δεν έζησε είκοσι χρόνια για να διαπιστώσει την πρόβλεψή του, αλλά, είκοσι χρόνια μετά έγινε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Υπήρχαν, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με ξεχωριστές ικανότητες σε όλους τους τομείς. Αυτό δεν είναι κανόνας, είναι Αρχή, και ως γνωστόν οι Αρχές δεν επιδέχονται εξαιρέσεις.
Το παράδειγμα του Foch ήταν εντελώς τυχαίο. Ήταν μια εισαγωγή για να φτάσουμε στο σήμερα και στον ισοπεδωτισμό που υπάρχει ένθεν κακείθεν. Με λίγα λόγια, από όλες τις πλευρές και προς όλους.
Έχει τύχει να διαβάσω για ανθρώπους που γνωρίζω πολύ καλά, σημεία και τέρατα. Κάποτε νευρίαζα. Τώρα πια όχι. Η εμπειρία και η πράξη σου δίνει στίγματα σοφίας.
Αυτοί που τα γράφουν χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη ανήκουν οι έμμισθοι εγκάθετοι, που μπορεί να είναι δημοσιογράφοι, καθηγητές, επιστήμονες κ.ά.
Η δεύτερη κατηγορία είναι ακόμα πιο σύνθετη. Άθλιοι, κακεντρεχείς, ηλίθιοι, ή –στην καλύτερη των περιπτώσεων– άσχετοι, εγωμανείς, ισοπεδωτικοί κ.ά.
Σε παράφραση του «την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς» οι της πρώτης κατηγορίας –κάποιες φορές– έχουν κάποιο κόστος, ειδικά μακροπρόθεσμα.
Η δεύτερη κατηγορία… στο απυρόβλητο. Οι πέντε γνωστοί που έχουν τους γνωρίζουν. Οι υπόλοιποι δεν θα τους μάθουν ποτέ, γιατί εκτός όλων των άλλων κρύβονται και πίσω από την ανωνυμία τους. Αυτοί όμως πυροβολούν μονίμως τους αναγνωρίσιμους.
«Πες πες κάτι θα μείνει… καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρχει» άντε και μερικά άλλα συναφή, και να η δυσφήμιση, να η «στάμπα».
Δεν θέλω να γίνω επαναλαμβανόμενα κουραστικός, αλλά αυτά συμβαίνουν από όλες τις πλευρές και προς όλους. Στην πολιτική, στη θρησκεία, στον αθλητισμό. Παντού.
Δεν πάμε καλά. Θα μου πείτε «εσένα περιμέναμε να το εντοπίσεις». Όχι… αλλά.
Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι σε όλες τις πλευρές, όλων των θεμάτων, που καταναλώνονται σε αντιπαραθέσεις άνευ ουσίας, με κίνδυνο να ενσωματωθούν –έστω σαν υποομάδα– στη δεύτερη κατηγορία. Θέλει πολύ προσοχή, γιατί είναι κρίμα να χάνονται μονάδες που είναι απαραίτητες για το σύνολο.
Υπάρχουν όμως και αξιόλογοι άνθρωποι που το όλο περιβάλλον, όχι άδικα, τους προκαλεί απέχθεια.
Προσπάθησα κάποτε να πείσω ένα φίλο, που πίστευα ότι αξίζει να ασχοληθεί με τα κοινά, αλλά δεν τα κατάφερα. Οι απαντήσεις του δεν ήταν αποστομωτικές… ήταν λογικές.
Το μόνο ελπιδοφόρο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ότι… όταν σαπίζουν όλα, η γη από μόνη της βγάζει γερά βλαστάρια.
Μέλος του μητρώου
