Μεγάλη γιορτή για το νησί που διαρκούσε δύο ημέρες, παραμονή κι ανήμερα. Το πρωί της παραμονής, στιγμές ευλαβικές περίμεναν τους παριανούς. Ιερείς, κρατώντας στο χέρι το σταυρό και ένα κλωνάρι βασιλικό, περιδιάβαιναν τους δρόμους και τα σπίτια, έχοντας τελέσει πριν στις εκκλησιές τον Μικρό Αγιασμό.
Οι παριανοί τους υποδέχονταν με αγαλλίαση, καθώς έραιναν με Αγιασμό ανθρώπους και χώρους των σπιτικών, ψάλλοντας βροντόφωνα το «Εν Ιορδάνη..». Ήταν η μεγάλη στιγμή της φώτισης, της συμβολικής δηλαδή τελετουργίας της κάθαρσης ανθρώπων και σπιτιών από το κακό, στην οποία συνήθως συμμετείχε και ένα μικρό παιδί που συνόδευε τον παπά κρατώντας το δοχείο με τον Αγιασμό και ένα φανάρι με το Άγιο Φως. Οι δεχόμενοι με ευλάβεια πιστοί τη ιερή φώτιση, έσκυβαν ταπεινά και φιλούσαν το χέρι του ιερέα, αισθανόμενοι εξαγνισμένοι πια και αποκαθαρμένοι από τα κακά πνεύματα και τα πονηρά δαιμόνια.
Από σπίτι σε σπίτι έφθανε το μεσημέρι της παραμονής, και κατά το απόγευμα ερχόταν η ώρα για τα κάλαντα! Σμάρια παιδιών κρατώντας όργανα σε εξοχές και χωριά, επισκέπτονταν σπιτικά και κατοικιές τραγουδώντας τα παραδοσιακά παριανά κάλαντα «Σήμερα είναι των Φωτών π΄αγιάζουν οι παπάδες…» με τις νοικοκυρές να τα καλοδέχονται και να τα κερνούν γλυκίσματα.
Αργά τη νύχτα, ξημερώματα σχεδόν των Θεοφανίων, πιστοί άνδρες από ολόκληρη την Πάρο, συνήθιζαν να συρρέουν στην Ι.Μ. Λογγοβάρδας στις Καμάρες όπου τελούνταν η λειτουργία της γιορτινής ημέρας.
Οι γυναίκες της περιοχής αλλά και όσοι άνδρες πιστοί δεν παρευρέθηκαν τη νύχτα στο Μοναστήρι, συνήθιζαν να παρακολουθούν το πρωί τη λειτουργία στην Μονή Ταξιάρχη στον Κουνάδο. Μετά τη λειτουργία ακολουθούσε στα χωριά, στην Παροικία και στη Νάουσα, ο Μεγάλος Αγιασμός.
Οι ιερείς ακολουθούμενοι από πλήθος πιστών άγιαζαν με κατάνυξη τα ύδατα με τη ρίψη του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα, και κατόπιν κατά το πατροπαράδοτο έθιμο, νεαρά αγόρια βουτούσαν στα παγωμένα Γεναριάτικα νερά για να πιάσουν το Σταυρό που θεωρούνταν ευλογία για εκείνον το νέο που τον ανέσυρε. Μετά το πέρας του Μεγάλου Αγιασμού, οι πιστοί έχοντας λάβει Αγιασμό σε μπουκαλάκια, τον έφερναν στο σπίτι και όλα τα μέλη της οικογένειας που είχαν προηγουμένως νηστέψει έπιναν τα Αγιασμένο ύδωρ.
Κατόπιν, οι νοικοκύρηδες ξωχάρηδες και μη, ράντιζαν με το Άγιασμα τις κατοικιές, τα κτήματα, τα ζωντανά τους, τα γεννήματα, τα πηγάδια και ότι απάρτιζε το βιός τους, ώστε να αυτό να πλημμυρίσει με Θεία φώτιση, να εξαγνιστεί και να αβγατίσει με την ευλογία του Κυρίου μας, του Θεανθρώπου που βαπτιζόμενος στη γη, εν Ιορδάνη ποταμό, έθεσε υπό την ιερή Του Ευλογία όλους εμάς τους ανθρώπους.
Χρόνια Πολλά!
Μέλος του μητρώου
