Βρισκόταν πάντα στο πλευρό όλων των παριανών συλλόγων, αγαπούσε την Πάρο και έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον για τα προβλήματα του νησιού.
Ήταν ένας άνθρωπος με διαυγή, καθαρή και ανιδιοτελή σκέψη, μακριά από κομματικούς εναγκαλισμούς.
Συλλυπούμαστε την οικογένεια του και θα έχουμε πάντα στη θύμησή μας τη σοφία με την οποία προσέγγιζε και συμμετείχε σε συζητήσεις πολιτικού ή γενικότερου ενδιαφέροντος στις κατ' ιδίαν συναντήσεις μας.
Σύντομο Βιογραφικό:
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920. Πτυχιούχος Νομικής το 1942.
Θα ασκήσει ενεργά το λειτούργημα της δικηγορίας, αφού έχει κάνει προηγούμενα σπουδές και στις πολιτικές επιστήμες.
Στην περίοδο της κατοχής δραστηριοποιείται στις τάξεις της εθνικής αντίστασης, εκδίδοντας και κυκλοφορώντας παράνομα αντιστασιακό τύπο. Τετράμηνη φυλάκιση στου «Αβέρωφ» απ' όπου αποφυλακίζεται το Μάϊο του 1944. Το 1947 ιδρύει την «Πανελλήνια Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας» (ΠΟΔΝ), της οποίας διατελεί Γενικός Γραμματέας ως το 1953 εκδίδοντας και το περιοδικό «Μαχητής». Μετέχει στη Γραμματεία του Σοσιαλιστικού Συνδέσμου από το 1956 έως το 1961. Διευθύνει τη «Σοσιαλιστική Φωνή», όργανο της Σοσιαλιστικής Ένωσης, το 1961 έως το 1964.
Το 1964 ακολουθεί η συγκρότηση της «Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ένωσης» (ΣΔΕ) , της οποίας λίγο πριν το πραξικόπημα του 1967, ο Χ. Πρωτοπαπάς θα εκλεγεί Πρόεδρος, ενώ παράλληλα είναι συνιδρυτής της «Δημοκρατικής Άμυνας». Για την πάλη του ενάντια στη δικτατορία συλλαμβάνεται 24/10/67 και παραπέμπεται στο Στρατοδικείο. Το Φεβρουάριο του 1968 απολύεται και ξανασυλλαμβάνεται. Στις 4/7/68 καταγγέλλει τα βασανιστήριά του μπροστά στο Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών και καταδικάζεται σε 4χρονη φυλάκιση με αναστολή σαν μέλος της Δ.Ε της «Δημοκρατικής Άμυνας». Η δράση του συνεχίζεται και στις 29/7/69 συλλαμβάνεται και ανακρίνεται με βασανιστήρια από την Χωροφυλακή για 5 μήνες. Στις 12/4/70 καταδικάζεται σε 8ετή ειρκτή που φθάνει συνολικά τα 12 χρόνια με την προηγούμενη αναστολή. Στον Κορυδαλλό θα έχει μια συνεχή επιδείνωση της υγείας του και θα τύχει διακοπής της ποινής λόγω ανηκέστου βλάβης. Νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό.
Τον Νοέμβριο του 1973 θα μεταβεί στο εξωτερικό , όπου θα αναπτύξει έντονη αντδικτατορική δραστηριότητα και επαφές με Σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης.
Ορκίζεται υπουργός Βιομηχανίας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του 1974.
Μετέχει , σαν πρόεδρος της ΣΔΕ, στην συγκρότηση των «Νέων Δυνάμεων», γίνεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΕΚΝΔ και στις εκλογές του 1974 εκλέγεται βουλευτής Αθηνών με την ΕΚΝΔ.
Αποχώρησε από την ΕΚΝΔ τον Σεπτέμβριο του 1976, συνιδρύοντας αργότερα την «Πρωτοβουλία για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό»
Σαν αντιπρόεδρος της «Πρωτοβουλίας» θέτει υποψηφιότητα στην Β' Αθήνας στα πλαίσια της «Συμμαχίας Αριστερών και Προοδευτικών Δυνάμεων».
Ιδρυτικό στέλεχος του ΚΟΔΗΣΟ το 1979. Εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου, υπεύθυνος για τα ιδεολογικά θέματα και τις σχέσεις με τα σοσιαλιστικά και συγγενή κόμματα.
Από το 1983 ήταν Γενικός Γραμματέας και από το 1984 έως το 1989 ήταν πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ και εξελέγη βουλευτής ως ανεξάρτητος συνεργαζόμενος με τη Ν.Δ. το 1985.
Το 1989 μετέχει στην ίδρυση του «Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου», ήταν μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας, και συνεχίζει από εκεί την προσφορά του στην πολιτική ζωή.
Μέλος του μητρώου
