Στην τελική ευθεία για το Δημοψήφισμα - Όλα γίνονται, όταν θέλουμε να γίνουν

στοιχείο στον αγώνα για το Κ. Υγείας, για Δημόσια και Δωρεάν Υγεία στα νησιά μας. Είναι δική μας ευθύνη να πείσουμε και τους τελευταίους που τυχόν έχουν ενδοιασμούς ή επιφυλάξεις, που εντοπίζονται σε δύο κυρίως θέματα. Το πρώτο αφορά τα επόμενα βήματα μετά την απεργία –αποχή της 26ης Φεβρουαρίου. Το δεύτερο αφορά την υποψία ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχουν ιδιοτέλειες και προσωπικοί, παραταξιακοί ή κομματικοί σχεδιασμοί. Είναι αυτονόητο ότι την ευθύνη για τη διασκέδαση – διάψευση αυτών των ενδοιασμών, – αν θεωρήσουμε ότι είναι ειλικρινείς και δεν κρύβουν άλλες σκοπιμότητες - ανήκει στα πρόσωπα, κλπ που εμπλέκονται με τα του δημοψηφίσματος, αποφεύγοντας να δίνουν αφορμές.

Βοηθάει, νομίζουμε, να μιλάμε ανοικτά και δημόσια για όλα αναφορικά με το όλο εγχείρημα, χωρίς αποσιωπήσεις και θολά σημεία. Πιο κάτω θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια πρώτη απόπειρα.

Πρώτα ορισμένες παραδοχές και διαπιστώσεις:

1) Η υποβάθμιση του Κ. Υγείας, της παρεχόμενης Δημόσιας Υγείας δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός που αποτελεί εξαίρεση, ούτε έπεσε από τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και αποφάσεων και δεν αφορά μόνο το δικό μας Κ. Υγείας. Είναι μια πολιτική που εφαρμόζεται στο δημόσιο σύστημα υγείας και έχει συγκεκριμένους στόχους: μεταβίβαση μέρους του κόστους της ιατροφαρμακευτική ς περίθαλψης στους πολίτες, πριμοδότηση του ιδιωτικού τομέα, κ.ά. Η υποβάθμιση των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών, επιτρέπει στους ιδιώτες να επιλέγουν ένα επίπεδο, το οποίο θα είναι μεν και αυτό χαμηλό, αλλά θα κινείται πάνω από το επίπεδο του δημόσιου στο ύψος που οι ίδιοι θα προσδιορίζουν.

2) Η κατάσταση στο Κ. Υγείας δεν έγινε δραματική ξαφνικά, μέσα σε μια νύκτα και μας αιφνιδίασε. Η φθίνουσα πορεία κρατάει καιρό. Η αποψίλωση σε ιατρικό και άλλο προσωπικό, προδιέγραφε την πορεία, αλλά αδρανήσαμε. Είναι βολικό να πιστεύουμε ότι εμείς ως κοινωνία δεν έχουμε ευθύνη. Δεν αντιδράσαμε έγκαιρα και όπως θα έπρεπε. Πήραμε, μάλλον, τοις μετρητοίς τα λόγια εκείνων που μας υπόσχονταν ότι θα είναι αντιπρόσωποί μας, φύλακες των δικαίων μας. Έπρεπε να φθάσει η κατάσταση στο απροχώρητο για να δούμε το προφανές, το οποίο όμως προϋπήρχε.

3) Όσα κάναμε μέχρι τώρα ως κοινωνία το επιβεβαιώνει. Αποκαλύπτουν έλλειψη πρόβλεψης, προνοητικότητας, αντανακλαστικών, απροθυμία άμεσης και οργανωμένης αντίδρασης. Οι προβαλλόμενες ερμηνείες και δικαιολογίες, ανεξάρτητα από το αν και πόσο ευστοχούν, εξηγούν απλώς τα γεγονότα, δεν τα αμφισβητούν.

4) Το κίνημα υγείας υπερβαίνει τη Δημοτική Αρχή, κομματικές ή παραταξιακές λογικές και πρακτικές. Ο σεβασμός εκ μέρους τους της αυτονομίας του κινήματος, θεωρούμε ότι αποτελεί θετική συνεισφορά. Η ένταξη των δυνάμεών τους στην υπηρεσία του κινήματος, πιστεύουμε ότι θα εκτιμηθεί αναλόγως από την κοινωνία. Ο κόσμος βλέπει, κρίνει και αξιολογεί το πώς ο καθένας προσέρχεται, το αν, πως και πόσο συνεισφέρει στο κίνημα.

5) Η όποια επιτυχία (όπως ο καθένας την ορίζει) του κινήματος δεν οφείλεται μόνο στον αριθμό των ανθρώπων που συμμετέχουν στο Συντονιστικό. Πιστεύει κανείς ότι Δημοτική Αρχή, παράταξη ή κόμμα, ακόμη και αν δραστηριοποιούσε τον ίδιο αριθμό ανθρώπων με εκείνον του Συντονιστικού, θα κατάφερνε τα ίδια αποτελέσματα;

Σχετικά με το Δημοψήφισμα:

• Η απόφαση για το δημοψήφισμα έδωσε διέξοδο σε μια πολύμηνη απραξία. Και αυτό έχει την αξία του, διότι η δράση είναι εκείνη που ενώνει τους πολίτες. Η ανασύσταση της πολιτικής ενότητας της κοινωνίας μέσω της δράσης έξω από μηχανισμούς είναι από μόνο του ριζοσπαστικό γιατί χειραφετεί. Αν, μάλιστα, δεν χάνονταν τόσος χρόνος από τότε που πρωτοπροτάθηκε στην αίθουσα του «Αρχιλόχου», ή πρωτοαποφασίστηκε στο Συντονιστικό (καλοκαίρι του '13), ενδεχομένως να βρισκόμασταν αρκετά πιο μπροστά από ό,τι είμαστε σήμερα.
• Η αποδοχή του δημοψηφίσματος από την κοινωνία είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που δικαιολογεί η δράση του Συντονιστικού. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος είναι πιο μπροστά από ό,τι υποθέτουμε. Η ανταπόκριση της κοινωνίας κρίνεται ικανοποιητική. Αυτό διαπιστώνεται και στις Λαϊκές Συνελεύσεις, όπου ορίζονται και οι εφορευτικές επιτροπές από τους ίδιους τους κατοίκους.
• Αξίζει να σημειωθεί η διακριτική παρουσία, η αυτοσυγκράτηση, ο αυτοπεριορισμός (όπως λέει ο Καστοριάδης) ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε παρατάξεις και κόμματα που πιστεύουν στο δημοψήφισμα και παλεύουν για την επιτυχία του. Το δημοψήφισμα ανοίγει ένα ευρύ πεδίο, το οποίο μπορεί να αξιοποιηθεί στο πλαίσιο προσωπικών κλπ σχεδιασμών και στρατηγικών. Ο κόσμος, ο οποίος είναι ήδη υποψιασμένος, παρατηρεί, κρίνει, αξιολογεί και ανάλογα θα χρεώσει ή θα πιστώσει. Ας το έχουν υπόψη όσοι υποκύψουν στον πειρασμό και φερθούν ασεβώς σε μια χειμαζόμενη κοινωνία.
• Η αριθμητική συμμετοχή στο δημοψήφισμα είναι ένα κρίσιμο στοιχείο, γιατί καθορίζει τον βαθμό πίεσης που μπορεί να ασκήσει η τοπική κοινωνία προς την κυβέρνηση. Όμως το δημοψήφισμα δεν το κάνουμε μόνο για να καταγράψουμε (δημοσκοπικά;) πόσοι διαφωνούν με την εφαρμοζόμενη πολιτική στην υγεία (αυτό εξασφαλίζεται και με τη συγκέντρωση υπογραφών κάτω από ένα κείμενο) ή για να δώσουν κάποιοι τα διαπιστευτήριά τους στα κόμματα εν όψει των αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών.
• Το δημοψήφισμα θα δώσει μια εικόνα ως προς τις διαθέσεις των ανθρώπων σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
• Το δημοψήφισμα, επειδή είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία όχι μόνο στα νησιά μας αλλά σε εθνική κλίμακα, αποκτά από μόνο του ιδιαίτερη αξία. Γι' αυτό ας προσέξουμε να μην ευτελίσουμε την έννοια του δημοψηφίσματος, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν από τα κόμματα που μας κυβέρνησαν με άλλες εξίσου σημαντικές έννοιες.
• Στη φάση που βρισκόμαστε επιβάλλεται να επικεντρωθούμε μόνο στο δημοψήφισμα χωρίς άκαιρους αντιπερισπασμούς ή αποπροσανατολισμούς.
• Το δημοψήφισμα είναι μια διαδικασία έκφρασης και συμμετοχής των πολιτών. Δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να μιλήσουν για όσα τους απασχολούν, να καταλάβουν το δημόσιο χώρο. Δίνει τη δυνατότητα να δουν ότι μπορούν να οργανωθούν ως κοινωνία και να υπερασπίζονται το δίκιο τους και με διαφορετικό τρόπο από εκείνο που τους συνήθισαν οι επαγγελματίες πολιτικοί. Μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιοι για όλα όσα τους αφορούν και όχι δια αντιπροσώπων που τελικά φροντίζουν πρωτίστως για τα δικά τους προνόμια, όπως αποδεικνύει με δραματικό τρόπο η κατάσταση που βιώνουμε με την κρίση που προκάλεσαν.

ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ ΗΛΙΑΣ