«Δείτε – λένε με γουρλωμένα μάτια – πως λειτουργεί η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία στις ΗΠΑ. Ακόμα κι ένας τόσο ισχυρός άντρας όπως ο επικεφαλής του ΔΝΤ αντιμετωπίζεται ως κοινός θνητός».
Αυτή είναι η μια ανάγνωση της υπόθεσης. Η βολική. Βολική για εκείνους που επιμένουν να αντιμετωπίζουν τα ακροατήριά τους σαν να απαρτίζονταν από « Αμερικανάκια». Γιατί στην πραγματικότητα, το « θέαμα» του δέσμιου με χειροπέδες Στρος – Καν έχει και δεύτερη ανάγνωση.
Αυτή η δεύτερη ανάγνωση δεν κλείνει τα μάτια μπροστά στο συμβολισμό που απορρέει από την εικόνα του διαπομπευόμενου Στρος – Καν: « Μπορούμε να διασύρουμε όποιον θέλουμε, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε», είναι σαν να λένε οι Αμερικανοί.
Οπως, κατ' αντίστοιχο τρόπο, η εξόντωση του Μπιν Λάντεν κουβαλάει εκτός των άλλων και το γκανγκστερικό μήνυμα: « Μπορούμε να εκτελέσουμε όποιον αποφασίσουμε, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε».
Οπως η εικόνα του κυνηγημένου Ασάνς του WikiLeaks συμβολίζει τηνκραυγή: « Μπορούμε να καταστρέψουμε όποιον μας ενοχλεί, όταν θέλουμε και όπως θέλουμε».
Οπως η εικόνα των εκτελεσμένων παιδιών και εγγονών του Καντάφι συμβολίζει με κυνισμό: « Μπορούμε να βομβαρδίσουμε όποιον στοχοποιήσουμε, όπως θέλουμε και όταν θέλουμε».
Δεν χρειάζεται να διαθέτεις πολύ μυαλό για να αντιληφθείς ότι το δημόσιο « ξέσκισμα» όλων των παραπάνω από τους μέχρι χτές φίλους τους δεν έχει καμία σχέση με το « δίκαιο» και τη « δημοκρατία».
Μια εικόνα που αναπαράγεται και μεγεθύνεται σε παγκόσμιες διαστάσεις, χρησιμοποιείται από τον Λευκό Οίκο ως υπόμνηση της ισχύος του έναντι των « συμμάχων» και των αντιπάλων του.
Η εικόνα διασυρμού του Στρος – Καν τις τελευταίες ώρες εμπεριέχει κι αυτή τη διάσταση: Της επίδειξης ισχύος εκ μέρους των ΗΠΑ. Το γιατί τον διασύρουν – προφανώς όχι για τη δικαίωση της καμαριέρας – θα το μάθουμε εν καιρώ.
Αυτό για το οποίο προς το παρόν μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι ότι η διαπόμπευσή του δεν έχει καμία σχέση με την « ισονομία» και την « ισοπολιτεία» που ευδοκιμεί στη χώρα των 60 εκατομμυρίων ανασφάλιστων και των 50 εκατομμυρίων πεινασμένων που τρέφονται με συσσίτια.
Οσο για τον άτεγκτο χαρακτήρα της αμερικανικής Δικαιοσύνης και για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους πάντες ως ίσους, θα συνιστούσαμε σε όσους τα λένε να είναι πιο...συγκρατημένοι. Ας περιορίσουν κάπως τον θαυμασμό τους για ένα σύστημα Δικαιοσύνης στο οποίο μπορεί να υπάρχει το Γκουαντάναμο ( όχι ένα, αλλά πολλά). Για ένα σύστημα που αθωώνει αστυνομικούς που δολοφονούν ( θυμάστε την εξέγερση στο Λος Αντζελες), δε βρίσκει άκρη με το σκάνδαλο « Enron», επιτρέπει τη δράση της CIA, θεωρεί νόμιμες τις επεμβάσεις.
Αυτά για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να μεταφέρουν...δικαστικά θρίλερ χολιγουντιανού περιεχομένου στην κοινή γνώμη με επιτυχία.
Κ.Ο.Β. ΠΑΡΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
20 ΜΑΙΟΥ 2011
Μέλος του μητρώου
