κλπ σε ξένους κυρίως επιχειρηματίες και να μην υποπτευθεί ότι κάτι κρύβεται πίσω από το γενικό ξεπούλημα. Για όσους, λοιπόν, θέλουν να βλέπουν την πραγματικότητα όπως είναι, δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι στην Πάρο (και στην Αντίπαρο, όπως και αλλού) συντελείται ένα έγκλημα. Πρόκειται στην κυριολεξία για την αρπαγή της «Πίσω Αλυκής» και του «Αγίου Νικολάου», στην Αγκαιριά, της Αλυκής στη Σάντα Μαρία και την έκταση στην «Παναγιά» Αντιπάρου από τη δικαιοδοσία των κατοίκων και την εκχώρησή τους σ'ένα «θεσμικό κατασκεύασμα» (Α. Μαραγκοπούλου), το ΤΑΪΠΕΔ Α.Ε. με σκοπό να πουληθούν σε ιδιώτες «επενδυτές», έναντι «εξευτελιστικού τιμήματος» (Μ. Καραμανώφ). Το τίμημα αυτό, υποτίθεται ότι θα δοθεί για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
Το ξεπούλημα των εκτάσεων αυτών πόσο, άραγε, μπορεί να απομειώσει το δημόσιο χρέος (το οποίο ανέρχεται σε 374,4 δις ευρώ και το οποίο δημιούργησαν εκείνοι, που σήμερα καίγονται να το ξεπληρώσουν μέχρι δεκάρας στους κερδοσκόπους δανειστές, ξεπουλώντας ό,τι άφησε όρθιο ακόμη η αδηφαγία και απληστία τους); Μερικές δεκάδες, έστω εκατοντάδες, χιλιάδες ευρώ; Το ποσό αυτό θα λύσει το πρόβλημα του χρέους;
Και το έγκλημα αυτό έχει φυσικό αλλά και ηθικό αυτουργό και λέγεται συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ΤΑΙΠΕΔ και βουλευτές που τα στηρίζουν. Όμως και εκείνοι που με τη στάση τους διευκολύνουν το ξεπούλημα έχουν ευθύνη. Ιδιαίτερα εκείνοι που ζήτησαν την ψήφο των πολιτών και εκλέχτηκαν με σκοπό να υπερασπιστούν και θεσμικά το δίκιο και τα συμφέροντα της κοινωνίας. Και εννοούμε κυρίως τους εκλεγμένους στην Αυτοδιοίκηση α΄και β΄ βαθμού. Διότι είναι προφανές ότι και η σιωπή των αιρετών βοηθάει στο ξεπούλημα. Τότε η σιωπή γίνεται ένοχη σιωπή. Και η ένοχη σιωπή δεν μπορεί παρά να λογίζεται ως συν-ενοχή.
Τι κάνει λοιπόν η Αυτοδιοίκηση α΄και β΄βαθμού στο ζήτημα του ΤΑΪΠΕΔ; Στην Πάρο παρατηρείται από πολιτικής άποψης μια απάθεια και μια αστάθεια. Όλα φαίνονται να επικαθορίζονται από το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου. Η απερχόμενη δημοτική Αρχή, ακριβώς επειδή απέρχεται, και η νεοκλεγείσα επειδή δεν θέλει να αναλάβει ευθύνες πρόωρα (η πιο καλή εκδοχή), είναι και οι δύο φειδωλοί σε παρεμβάσεις και ενέργειες παρακωλουθώντας απλά τα τεκταινόμενα. Αν έλεγε κανείς ότι παρακολουθούν παθητικά, μάλλον δεν θα απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Βέβαια, για τον πολίτη δεν έχει και μεγάλη σημασία, αν το ξεπούλημα, ο θάνατος επέλθει επί δημαρχίας Βλαχογιάννη ή δημαρχίας Κωβαίου. Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι να μη χαθούν αυτές οι παραλιακές εκτάσεις.
Αν όλα αυτά οφείλονται στο ότι διερχόμαστε μια μεταβατική περίοδο μέχρι να αναλάβει η νέα δημοτική Αρχή, θα μπορούσε να θεωρηθεί και παρήγορο. Λίγες ημέρες απομένουν ακόμη, κουτσά - στραβά θα περάσουν. Το πρόβλημα θα γίνει πολυ σοβαρό, αν μια παρόμοια κατάσταση επικρατήσει και μετά τις 31 Αυγούστου 2014. Τότε, "τρεχάτε ποδαράκια μου" που λέει και ένας φίλος από τη Νάουσα. Μέχρι στιγμής πάντως η νεοεκλεγείσα δημοτική Αρχή δεν φαίνεται πως είναι έτοιμη να συγκρουστεί πολιτικά με την κυβέρνηση για το ζήτημα του ξεπουλήματος μέσω ΤΑΪΠΕΔ των εκτάσεων της Πάρου υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα των δημοτών και του νησιού.
Μακάρι να μην είναι έτσι τα πράγματα, γιατί εκείνο που προηγείται είναι το καλό της Πάρου και όχι τα παραταξιακά, κομματικά, προσωπικα ή άλλου είδους ιδιοτελή κέρδη. Πάντως, η αδράνεια ή η απάθεια των εκλεγμένων δεν είναι μικρό πράγμα που μπορεί κανείς να το προσπεράσει με ευκολία, διότι, δυστυχώς, δημιουργεί και μια δευτερογενή κατάσταση που μπορεί να ολοκληρώσει το κακό. Η αδράνεια και η απάθεια των εκλεγμένων μεταβιβάζεται εκ των πραγμάτων και στην κοινωνία, στους πολίτες, οι οποίοι γίνονται εξαιρετικά διστακτικοί στο να πάρουν πρωτοβουλίες ή να κινητοποιηθούν δυναμικά. Το να είσαι πολιτικά και αγωνιστικά ναρκωμένος, είναι μια επιλογή, μια στάση, η οποία όμως δημιουργεί αποτελέσματα για τα οποία είναι αναμενόμενο ότι θα κριθείς. Αν μάλιστα αυτή η στάση εδράζεται στην ελπίδα, στην προσδοκία ότι το πρόβλημα θα λυθεί από μόνο του ή ότι κάποιοι άλλοι θα το λύσουν για λογαριασμό σου, τότε αυτό είναι εν τέλει μια τεράστια αυταπάτη που όμως έχει αρνητικά δευτερογενή κοινωνικά αποτελεσματα, διότι καλλιεργεί στους πολίτες την απογοήτευση και την απελπιστία και αυτές με τη σειρά τους καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και τα αποτελέσματα.
Μέχρι στιγμής από θεσμικής πλευράς έχουν γίνει κάποιες κινήσεις μάλλον τυπικού χαρακτήρα, που εξαντλούνται σε μια απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και στην αποστολή κάποιων εγγράφων. Δεν λέμε, χρήσιμα είναι και αυτά, αλλά αποτελούν αυτονόητες και στοιχειώδεις ενέργειες. Είναι σαν από την ουσία των θεσμών να κρατά κανείς μόνο τον τύπο, δικαιώνοντας απολύτως τον Σενέκα, που πριν από πολλούς αιώνες έλεγε ότι ο καλύτερος τρόπος για να λειτουργεί η απολυταρχία, είναι να φαίνεται ότι λειτουργούν οι θεσμοί της Δημοκρατίας.
Είναι αυτονόητο ότι δεν αποτελεί λύση, η νέα δημοτική Αρχή, επικαλούμενη τα "τετελεσμένα" που ισχύουν σήμερα (η εκχώρηση των εκτάσεων - παραλιών έχει γίνει από το 2013 και έχουν εκδοθεί τα σχετικά ΦΕΚ, επί δημαρχίας Βλαχογιάννη δηλαδή), να αρκεστεί στη διαχείρηση απλώς των συνεπειών της εκχώρησης των συγκεκριμένων εκτάσεων στο ΤΑΪΠΕΔ. Το ζητούμενο είναι η ανατροπή των τετελεσμένων. Η απένταξή τους, δηλαδή, από το ΤΑΪΠΕΔ και η απόδοσή τους στους κατοίκους, στους οποίους άλλωστε ανήκουν, και στο Δήμο τους. Ένα δείγμα γραφής θα δοθεί στη Λαϊκή Συνέλευση της Αγκαιριάς την Πέμπτη 28 Αυγούστου όπου θα συζητηθεί το ζήτημα της εκχώρησης στο ΤΑΪΠΕΔ της "Πίσω Αλυκής" και του "Αγίου Νικολάου". Να δούμε τι θα ... δούμε.
ΓΟΥΡΔΟΥΚΗΣ ΗΛΙΑΣ
Μέλος του μητρώου
