Είναι αυτό που λέμε καλές προθέσεις. Όμως όπως λέει και ο ποιητής , ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις. Πράγματι οι περισσότεροι εκκινούν από την θέληση για ανιδιοτελή προσφορά. Εκείνα που χρειάζονται κατά το έλασσον είναι κοινή λογική, διαθέσιμος χρόνος και ηθικές αρχές (το τελευταίο βασικότατο),άρα εν μέρει και οι καλές προθέσεις.
Το πρώτο για να μπορείς να αναλύεις ,να κρίνεις και να προκρίνεις με την συμβολή συνεργατών, συναδέλφων και πολιτών τα διάφορα ζητήματα, το δεύτερο γιατί όλα “κόπεις κτώνται”, και το τρίτο για να αποφεύγεις και να απομακρύνεις πιέσεις και διάφορες άλλες κακοτοπιές που θα αλλοιώσουν τυχόν “σωστές” αποφάσεις σου.
Από εκεί και πέρα όποιες άλλες ικανότητες του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του καθενός ,όπως και η πολιτική δημοκρατική συγκρότηση(σημαντικό και αυτό), προσθέτουν στο παραγόμενο αποτέλεσμα προς όφελος του τόπου.
Όλοι οι αιρετοί θα κληθούν στην διάρκεια της θητείας τους, εκτός από την υπερψήφιση η καταψήφιση σοβαροτάτων θεμάτων, να έχουν συχνότατη ενασχόληση με επιτροπές ,συμβούλια, συνεδριάσεις κλπ , όπως και το να αναλάβουν θέσεις ευθύνης. Επίσης σε μια σειρά από αρμοδιότητες σε κρίσιμους τομείς, που έχουν σχέση με το περιβάλλον ,την ποιότητα ζωής, την κοινωνική συνοχή, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό τον αθλητισμό και την νεολαία, την τοπική και οικονομική ανάπτυξη και πολλά άλλα.
Αυτό σημαίνει ότι το ρήμα ασχολούμαι που αναφέρεται στην αρχή ,δεν σημαίνει βάζω υποψηφιότητα αλλά είμαι αποφασισμένος ότι αρκετές ώρες ημερησίως είναι αφιερωμένες στα “του Δήμου”. Θα ήταν καλό επίσης να αναρωτηθούμε για την συνειδητή αποχή από τα κοινά συμπολιτών μας που διαθέτουν και χρόνο και ικανότητες και ήθος ενώ άλλοι που δεν τα διαθέτουν με άγνοια κινδύνου αλλά με “γνώσεις ψηφοθηρίας” συμμετέχουν.
Όλα τα παραπάνω είναι πολύ ωραία και μέχρι ενός σημείου αποδεκτά από όλους, χωρίς όμως να εμπεριέχουν πολιτικές αναφορές .
Διότι εκτός των υποψηφίων υπάρχουν και οι Δημοτικές Παρατάξεις, που κάθε μία έχει διαφορετικό πολιτικό στίγμα ανάλογα με το πού επικεντρώνει το ενδιαφέρον της (περιβάλλον, άνθρωπος, κέρδος κλπ)η τις περισσότερες φορές δεν έχει ούτε στίγμα ,ούτε πυξίδα ,είναι δηλαδή αχταρμάς φιλοδοξιών η ακόμη και «καλών προθέσεων».
Αν θέλουμε λοιπόν να βελτιωθεί η εικόνα του Δημοτικού Συμβουλίου πρέπει με την ιδιότητα του ψηφοφόρου πλέον, του έχοντος την εξουσία για μίαν μόνον ημέραν κάθε τέσσερα χρόνια δυστυχώς, να σκεφτόμαστε ήρεμα και λογικά πριν την τελική μας απόφαση.
Χωρίς φόβον και πάθος. Γιατί όπως ξέρουμε “μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ,ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μέλος του μητρώου
