Κινηματογραφική Λέσχη του Α.Μ.Ε.Σ. "ΝΗΡΕΑΣ" στην αίθουσά του, στις 19:30. Η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2012, αλλά και βραβείο και τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ CINEMA DEL REALE, στη Specchia της Ιταλίας.
Λίγα λόγια για την ταινία:
«Τα λόγια των τραγουδιών τους, μπορεί να μην τα καταλαβαίνεις, αλλά τα νιώθεις!». Η ταινία παρακολουθεί το ελληνικό μουσικό συγκρότημα encardia που εμπνέεται, δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση των Ελληνοφώνων της Κάτω Ιταλίας.
Η ταινία γυρίστηκε στην περιοχή της Grecia Salenitna στην Απουλία και κυρίως στα Ελληνόφωνα χωριά και τις πόλεις της Νότιας Ιταλίας, αλλά και στη Μήλο, στην Αθήνα και σε άλλους τόπους που το συγκρότημα περιοδεύει. Εμφανίζονται και τραγουδούν όλα τα σημαντικά, μεγάλα αλλά και τα ανερχόμενα "αστέρια" της μουσικής σκηνής του "Salento", ενώ παρουσιάζονται στο φακό άνθρωποι της πνευματικής ζωής του τόπου που ασχολούνται σήμερα με τη γλώσσα " Grico" αλλά και γενικότερα με τη πλούσια πολιτισμική παράδοση της Grecia Salentina, μια από τις πιο ζωντανές σήμερα παραδόσεις της Μεσογείου. Σκηνοθεσία: Άγγελος Κοβότσος
Οι encardia είναι ένα ελληνικό συγκρότημα που εμπνέεται,δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας. Ιδρύθηκαν το 2004 και μέχρι τώρα έχουν πραγματοποιήσει περισσότερες απο τριακόσιες ζωντανές εμφανίσεις σ' όλη την Ελλάδα, Ιταλία, Νότια Γαλλία, Γερμανία,Κύπρο,Αλγερία κλπ. Έχουν εκδόσει τρείς δίσκους που απέσπασαν τις καλύτερες κριτικές, ενώ ιδιαίτερα έχει σχολιαστεί η μοναδική σχέση που έχουν με το κοινό όταν βρίσκονται στη σκηνή. Έχουν συνεργαστεί και δισκογραφικά αλλά και σε ζωντανές εμφανίσεις με τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κατω ιταλικής μουσικής (G. Avantaggiato, R. Licci, Cinzia Villani, Enza Pagliara, E.Castagna, Daniele Durante, τα συγκροτήματα ghetonia, mala lingua, Canzoniere Grecanico Salentino κ.α.) και με Έλληνες καλλιτέχνες. Στην Πάρο τους απολαύσαμε το καλοκαίρι του 2011, στο φεστιβάλ του Πάρκου Πάρου, σε μία πολύ κεφάτη συναυλία. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για αυτούς στο επίσημο σάιτ τους www.encardia.gr .
Τα «γκρίκο» είναι ένα αρχαιοελληνικό γλωσσικό ιδίωμα με προσμίξεις ιταλικών λέξεων, που μιλιέται στις περιοχές της Γκρετσία Σαλεντίνα και της Καλαβρίας στη Νότια Ιταλία μέχρι σήμερα. Μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο το ιδίωμα αυτό υποχωρεί, καθώς τα φτωχά, απομονωμένα και ρημαγμένα από τη μετανάστευση ελληνόφωνα χωριά, εντάσσονται στην μεταπολεμική Ιταλική πραγματικότητα. Η χρήση της γλώσσας σήμερα περιορίζεται στους ηλικιωμένους και τείνει να εξαφανιστεί, παρά τις προσπάθειές για διάσωση και διδασκαλία της στους νεωτέρους.
Ό,τι όμως δεν καταφέρνει η εκπαίδευση, το καταφέρνουν οι ντόπιοι μουσικοί, παλιοί και νέοι, μέσα από τα τραγούδια και την ποίηση. Αυτοί οι "ξεχασμένοι" πάντα συνόδευαν τις στιγμές της ζωής τους με τραγούδια ερωτικά,εργατικά,μοναδικής αξίας μοιρολόγια, νανουρίσματα, αλλά και...την ταραντέλλα πίτσικα. Αυτό μάλιστα είναι το δεύτερο βασικό σημείο ενδιαφέροντος του συγκροτήματος encardia. Μια ντόπια παραλλαγή του γνωστού ιταλικού χορού, που στην περιοχή απέκτησε μαγικοθρησκευτικές και θεραπευτικές διαστάσεις και ήταν ένας πολιτισμικά κατασκευασμένος εξορκισμός των προβλημάτων που απέρρεαν από την φτώχια, τη μιζέρια και την εγκατάλειψη της περιοχής του απομονωμένου ιταλικού νότου, μιας από τις πιο φτωχές περιοχές της Ευρώπης.
Κριτικές για την ταινία:
Παναγιώτης Τιμογιαννάκης - kulturosupa.gr
"Τι γλυκό, τι συγκινητικό που είναι αυτό το ντοκιμαντέρ του Ελληνα Αγγελου Κoβότσου. Με ένα συγκρότημα , το «Encardia» , που εμπνέεται από την διάλεκτο της Καλαβρίας όπου τα ελληνικά με τα ιταλικά γίνονται ένα, και κατεβαίνουν στις περιοχές της «Μεγάλης Ελλάδας», να τραγουδήσουν καημούς μιάς γλώσσας που μαρτυρά ποιοι είμαστε αλλά με τον καιρό χάνεται. Τι γλυκιά, τι ανθρώπινη φυσιογνωμία αυτός ο εκπαιδευτικός από το σχολείο της Μήλου, πόσο θα ήθελα να τον είχα δάσκαλο. Τι συγκινητικός ο δημιουργός του τραγουδιού της γυναίκας του μετανάστη, που το ξέρουμε ως «Αντρα μου πάει». (...) Ένα ντοκιμαντέρ που θερμαίνει τα συναισθήματα."
Νίκος Κουλαυτάκης - cine7.gr
"...Γιατί η ταινία τους αυτό είναι κυρίως: Χαρά! Ρυθμός! Γλέντι! Παρεπιπτόντως διεισδύει σε σχολεία, σε σπίτια, εργαστήρια, μιλάει με ανθρώπους, στήνει χάπενινγκς στις στράτες των χωριών της Σικελίας, χορεύει, τραγουδάει. Είναι μια μουσική κυρίως, περιπλάνηση στην Κάτω Ιταλία. Και χωρίς πανάκριβα μηχανήματα, χωρίς λεπτεπίλεπτα επιστημονικά όργανα, παίζοντας απλά κιθάρες, ντέφια και ζουρνάδες, πετυχαίνουν το αδιανόητο! Κάνουν αλλεπάλληλα, εκατομμύρια τεστ DNA και μας αποκαλύπτουν τί απέγιναν οι Έλληνες που κατοικούσαν από τα πανάρχαια χρόνια ό-λ-η τη Μεσόγειο. Ε, λοιπόν, μάθετέ το! Αφομοιώθηκαν με τις πέτρες! Έγιναν «πέτρες που χορεύουν»!"
Για την Κιν. Λέσχη - Μιχάλης Θεοδωράκος
Μέλος του μητρώου
