ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων, προκειμένου να εξερευνήσουν την τοπική φθινοπωρινή χλωρίδα. Οδηγός σ' αυτή την εξερεύνηση ήταν ο κ. Χρίστος Γεωργούσης.
Ακολουθεί κείμενο που δημοσιεύθηκε στο blog του Δημοτικού Σχολείου Αγκαιριάς.
Ξεκινήσαμε την περιήγηση μας περνώντας μέσα από το χωριό, όπου ανάμεσα στα ασβεστωμένα σπίτια και τα γραφικά πλακόστρωτα δρομάκια συναντήσαμε τον πρώτο μας φίλο. Ένα πολύ όμορφο θάμνο με θεραπευτικές ιδιότητες το ρείκι.
Η επόμενη μας στάση έγινε στην πλατεία με το παραδοσιακό καφενείο των Λευκών όπου μιλήσαμε για τα πετρώματα της Πάρου, μιας και η ποιότητα των πετρωμάτων παίζει ρόλο στο είδος της χλωρίδας που θα αναπτυχθεί. Εκεί πληροφορηθήκαμε ότι τα κύρια πετρώματα που υπήρχαν τριγύρω μας και που χρησιμοποιούνται από τα αρχαία χρόνια στο νησί είναι το μάρμαρο (μεταμορφωμένα πετρώματα) και ο γρανίτης (πυριγενή πετρώματα).
Στη συνέχεια κατευθυνόμενοι προς το μονοπάτι που περνάει από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου πέσαμε πάνω σε μια πολύ ωραία μπουκαμβίλια που μας εντυπωσίασε με τα χρώματά της.
Επόμενος σταθμός ήταν η ρεματιά στην άκρη του χωριού όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε φυτά που ευδοκιμούν σε τέτοιου είδους περιβάλλον:
Η εξερεύνηση συνεχίζεται με τους μαθητές να κρατούν σημειώσεις ή να τραβούν φωτογραφίες όπως εδώ μπροστά σε μια μια άγρια κορομηλιά:
Παρακάτω συναντήσαμε: μια πικραγγουριά, ένα ταράξακο γνωστό στην Ελλάδα ως άγριο ραδίκι, πικραλίδα ή αγριομάρουλο, μια κουντουριά, ένα κενταύριο, ένα αχινάγκαθο και ένα άγριο καρότο.
Παρακάτω μεθύσαμε με τα αρώματα της ρίγανης και του φασκόμηλου ενώ ο κ. Γεωργούσης μας μίλησε για τις μαγειρικές χρήσεις του μάραθου.
Ένα από τα λιγοστά (λόγω έλλειψης βροχής) φθινοπωρινά φυτά που συναντήσαμε ήταν η κρεμμυδασκέλλα. Είναι πολύ κοινό φυτό σε αμμώδεις και πετρώδεις τοποθεσίες. Επειδή είναι δηλητηριώδες το συναντάμε συχνά, αφού δεν μπορούν να το φάνε τα ζώα. Έχει σημαντικές φαρμακευτικές ιδιότητες, γνωστές από την αρχαιότητα.
Το μονοπάτι που ακολουθήσαμε μας πρόσφερε εικόνες αξεπέραστης ομορφιάς που δύσκολα μπορούμε να περιγράψουμε. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν επίσης οι ανεμόμυλοι που στέκονται ασάλευτοι άλλες φορές ερειπωμένοι κι άλλοτε σχεδόν άθικτοι από το πέρασμα του χρόνου.
Ήταν για όλους μας μια αξέχαστη εμπειρία που αποδείχτηκε και πολύ αποδοτική χάρη στη συνεισφορά του κ. Γεωργούση. Δεν έχουμε λόγια να τον ευχαριστήσουμε. Μας καθοδήγησε στο μονοπάτι, μας έδωσε πληροφορίες για τα φυτά, μας μίλησε για τα πετρώματα και τους ανεμόμυλους. Ήταν ένα ξεχωριστό μάθημα φυσικής ιστορίας, έτσι όπως θα έπρεπε να οργανώνονται τα μαθήματα ώστε να γίνονται αποδοτικά και να συναρπάζουν. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο κ. Γεωργούσης εκτός από συγγραφέας υπήρξε και δάσκαλος. Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε κι εσείς να τον απολαύσετε.
Σας αποχαιρετούμε με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Γεωργούση "Ανεπίδοτα της αγάπης" το οποίο και μας δώρισε:
"Λικνίζονται με κάτασπρα κεφάλια τα άγρια καρότα, ασπρίζουν αλισαριές και κενταύρια, αρουραίοι κομβόβουλοι, πικροδάφνες και γεράνια, τα πέταλα κάτω του πρινάγκαθου, λουλουδάκια της ρίγανης, γνέφοντας στον ερχόμενο κάτασπρο κρίνο της θάλασσας. Ψάξε για λίγο λευκό αθωότητας στον αφρό των κυμάτων και κοίτα τους γλάρους πάνω και τα περιστέρια".
Πατήστε εδώ για να δείτε φωτογραφίες και το σχετικό βίντεο.
