Την πρώτη θέση στον κατάλογο που δημοσίευσε ο λογαριασμός του Taste Atlas στο Instagram και αποτελεί το όνειρο για κάθε λάτρη χοιρινού καταλαμβάνει η κολομβιανή Lechona, ένα γουρουνόπουλο γεμιστό με κρεμμύδια, αρακά, ρύζι και φρέσκα μυρωδικά, που ψήνεται ολόκληρο.
H πρώτη ελληνική συνταγή της λίστας, την οποία συναντάμε στην όγδοη θέση, είναι το κοντοσούβλι. Στο site περιγράφεται ως ένα παραδοσιακό πιάτο της χώρας μας, το οποίο αποτελείται από μεγάλα κομμάτια χοιρινού κρέατος, μαριναρισμένα σε ένα μείγμα μυρωδικών και μπαχαρικών, τα οποία στη συνέχεια ψήνονται περασμένα σε σούβλα, όπως ο γύρος ή το σουβλάκι. «Η μαρινάδα συχνά περιέχει συστατικά όπως σκόρδο, ρίγανη, θυμάρι, δεντρολίβανο, πάπρικα, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού και κόκκινο κρασί. Αφού μαριναριστεί, το κρέας τοποθετείται σε μια μεγάλη σούβλα και ψήνεται σε ανοιχτή φλόγα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια πλούσια και γευστική εξωτερική κρούστα, ενώ το εσωτερικό παραμένει ζουμερό και τρυφερό».
{https://www.instagram.com/p/C7eNfAyI7mQ/?utm_source=ig_web_copy_link}
Λίγο πιο κάτω, στην 11η θέση της λίστας, βρίσκουμε την γουρνοπούλα. «Η γουρνοπούλα ή γουρουνόπουλο είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό πιάτο που προέρχεται από τη Μεσσηνία και είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην Καλαμάτα. Το γουρουνάκι τοποθετείται στη σούβλα και στην κοιλιά του μπαίνει ένα μείγμα αλατιού και ρίγανης. Η κοιλιά ράβεται και το γουρουνάκι ψήνεται σε δυνατή φωτιά για περίπου δέκα ώρες. Όταν ολοκληρωθεί το ψήσιμο το γουρουνόπουλο θα έχει το μισό του βάρος, όμως κανείς δεν θα παραπονεθεί αφού το κρέας του θα έχει γίνει γλυκό και η πέτσα τραγανή. Το πιάτο χρονολογείται από την εποχή της τουρκικής κατοχής», αναφέρει η περιγραφή του Taste Atlas.
To τελευταίο ελληνικό πιάτο που συναντάμε στη λίστα με τις 50 κορυφαίες συνταγές με χοιρινό είναι το απάκι, που βρίσκεται στην 32η θέση. Χαρακτηρίζεται από το site ως μία κρητική λιχουδιά που συνήθως παρασκευάζεται από παστό χοιρινό φιλέτο, το οποίο καπνίζεται με συνδυασμό ξύλου και διαφόρων βοτάνων, όπως ρίγανη, μαντζουράνα, θυμάρι ή φασκόμηλο.
«Πιστεύεται ότι αυτός ο τρόπος παρασκευής προέρχεται από τους βυζαντινούς χρόνους, όταν οι άνθρωποι τον χρησιμοποιούσαν για να διατηρήσουν το κρέας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα», αναφέρει η περιγραφή και συνεχίζει: «Αν και συνήθως τρώγεται ως μεζές, κομμένο σε λεπτές λωρίδες, το απάκι ενσωματώνεται εύκολα σε ομελέτες ή σαλάτες, ενώ μπορεί επίσης να μαγειρευτεί σύντομα και να συνδυαστεί με ζυμαρικά ή ρύζι».
Μέλος του μητρώου
