Ταυτόχρονα, όμως, ποτέ κανένα άλλο θέμα δεν έτυχε τόσο επιπόλαιης μεταχείρισης και άκρατου λαϊκισμού όπως το ασφαλιστικό.
Η σημερινή επίκαιρη επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ, το σκεπτικό της, αλλά και οι τοποθετήσεις που προηγήθηκαν έρχονται να επιβεβαιώσουν για μια ακόμη φορά αυτή την πικρή διαπίστωση.
Στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνουν ότι και στο ασφαλιστικό όπως και σε μια σειρά άλλων κρίσιμων ζητημάτων για τη χώρα,
ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει θέση, δεν διαθέτει ρεαλιστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις.
Παρά μόνο αυτονόητες διαπιστώσεις, αόριστες υποσχέσεις που χαϊδεύουν αυτιά και έναν καταγγελτικό λόγο επιπέδου «τηλεπαραθύρων» που μας επιστρέφουν στην εποχή του «Μαυρογυαλούρου».
Τίποτε άλλο πέρα από αυτό.
Προσωπικά, περίμενα επίσης και μια μεγαλύτερη γενναιότητα – θα έλεγα και «φιλότιμο» - από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Να αναγνωρίσει τουλάχιστον όλα όσα σημαντικά έχουν γίνει τα δυο τελευταία χρόνια στο υπουργείο Εργασίας και τα ταμεία για το «νοικοκύρεμα» και το συμμάζεμα του ασφαλιστικού.
Για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον μαϊμού συντάξεις.
Για το ότι πλέον δεν χορηγούνται συντάξεις με απλές υπεύθυνες δηλώσεις.
Για το ότι εξασφαλίστηκε πως και οι επόμενες γενιές συνταξιούχων – οι σημερινοί εργαζόμενοι – θα μπορούν να πάρουν επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ.
Για τό ότι η είσπραξη των εισφορών και των ληξιπρόθεσμων οφειλών δεν είναι πια όπως στο παρελθόν - μια «εθελοντική» και άναρχη διαδικασία.
Για τη μείωση της γραφειοκρατίας και την εξυπηρέτηση των συνταξιούχων που έφεραν τα εξελιγμένα πληροφοριακά συστήματα του υπουργείου Εργασίας και της ΗΔΙΚΑ.
Ούτε μια αράδα δεν βρέθηκε να πει κάποιος συνάδελφος από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αν αυτό, τελικά, δεν είναι μικροψυχία και μικροπολιτική μιας άλλης εποχής, τότε τι είναι;
Κυρίες και κύριοι,
Πρέπει, πάντως, να ομολογήσω ότι η επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει τουλάχιστον μια θετική πτυχή.
Ότι μας δίνει μια ευκαιρία να πούμε, για μια ακόμη φορά, τα πράγματα με το όνομά τους.
Εξάλλου, προσωπικά, ποτέ δεν έκρυψα τα λόγια μου. Και ούτε θα το κάνω σήμερα.
Όλοι, λοιπόν, σε αυτή τη χώρα γνωρίζουν - δεν είναι πλέον και κανένα μυστικό - ότι το ασφαλιστικό σύστημα ήταν και σε κάποιο βαθμό εξακολουθεί να είναι προβληματικό.
Με πλήθος στρεβλώσεων, αδικιών και παθογενειών.
Μιλάμε για ένα πολυδαίδαλο και κατακερματισμένο σύστημα, ένα μωσαϊκό ειδικών συνταξιοδοτικών καθεστώτων και εξαιρέσεων.
Ένα σύστημα που οικοδομήθηκε διαχρονικά στη βάση αποσπασματικών λογικών, εμβαλωματικών και συχνά συντεχνιακών παρεμβάσεων.
Και για αυτό το λόγο δεν ήταν ούτε οικονομικά αποτελεσματικό, αλλά ούτε και κοινωνικά δίκαιο.
Ήταν ένα σύστημα το οποίο τους μόνους που οφελούσε ήταν, εν τέλει, οι διάφοροι «ειδήμονες» του ασφαλιστικού.
Και από ό,τι φαίνεται, με τις παρεμβάσεις μας τους «χαλάσαμε τη σούπα».
Αυτή είναι η αλήθεια.
Απο την άλλη, όλο και περισσότερο το σύστημα δεν μπορούσε να συντηρηθεί από τους δικούς του πόρους, απορροφώντας συνεχώς αυξανόμενα ποσά κρατικής χρηματοδότησης.
Παράδειγμα, από τη συνολική δαπάνη των 28,8 δις για συντάξεις το 2013, ποσοστό μεγαλύτερο από 55% προήλθε από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Πολλοί είναι οι λόγοι που είχαν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.
Ήταν το οργανωτικό μπάχαλο, καθώς οι έλεγχοι ή διασταυρώσεις για το αν πράγματι εισπράτονταν οι εισφορές ήταν ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι.
Ήταν που οι επικουρικές συντάξεις δίνονταν «με το μάτι και το ζύγι», αφού δεν υπήρχε οργανωμένος μηχανισμός είσπραξης των εισφορών.
Τα εφάπαξ – ιδιαίτερα στα ταμεία του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα – ήταν σε κάποιες περιπτώσεις κατά 40%, 50%, ακόμη και 80% περισσότερα από τις εισφορές που πραγματικά καταβλήθηκαν.
Ήταν η τεράστια έκταση της εισφοροδιαφυγής, μέσω της εκτεταμένης αξιοποίησης της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας ή λόγω της απουσίας μηχανισμών είσπραξης.
Αλλά και η διαχρονική συσσώρευση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων των επιχειρήσεων προς τα ασφαλιστικά ταμεία, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων μάλιστα – όπως αποδείχτηκε από την πρόσφατη έκθεση του ΚΕΑΟ περίπου 83% - δημιουργήθηκε στα χρόνια πριν την κρίση.
Είναι, οπωσδήποτε, και οι πιέσεις στο ασφαλιστικό σύστημα λόγω της υψηλής ανεργίας των τελευταίων χρόνων.
Ωστόσο το πράγμα είχε ξεφύγει νωρίτερα.
Αν σε όλα αυτά, προσθέσουμε και τη μακροχρόνια επιδείνωση της σχέσης ασφαλισμένων – συνταξιούχων λόγω της τάσης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού και την τεράστια διαρροή πόρων λόγω παραβατικότητας (παράνομες συντάξεις κλπ),
ολοκληρώνουμε τη μεγάλη εικόνα του ασφαλιστικού.
Το οποίο, πέραν των άλλων, αποτέλεσε συχνά στο παρελθόν πεδίο άσκησης μικρο-πολιτικών και πελατειακών συμπεριφορών.
Αξιοποιήθηκε ως πολιτικό εργαλείο επηρεασμού μικρών και μεγάλων ομάδων της κοινωνίας.
Απο εκεί και πέρα, οι κατά καιρούς προσπάθειες επίλυσης των προβλημάτων του ασφαλιστικού ήταν σε κάποιες περιπτώσεις αξιοσημείωτες, αλλά μάλλον διστακτικές και ημιτελείς.
Και κάθε φορά που αναβάλαμε – για λόγους πολιτικού κόστους - τις ριζικές μεταρρυθμίσεις τόσο το πρόβλημα επανέρχονταν με δυσμενέστερους όρους, επιβάλλοντας ακόμη πιο επώδυνες λύσεις.
Ε, λοιπόν αυτό το γαϊτανάκι των υπεκφυγών και του φοβικού στρουθοκαμηλισμού απέναντι στο ασφαλιστικό έπρεπε κάποτε να τελειώσει!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τα δύο τελευταία χρόνια έχουμε καταβάλλει μια υπεράνθρωπη προσπάθεια για το ασφαλιστικό σύστημα.
Προσπαθήσαμε να οικοδομήσουμε ένα στέρεο και υγιές ασφαλιστικό με βασικές αρχές την δικαιοσύνη και τη διαφάνεια, την ανταποδοτικότητα και τη βιωσιμότητα.
Πράγματι, το νοικοκυρέψαμε, κλείσαμε τρύπες και διαρροές του συστήματος, αποκαταστήσαμε την ταμειακή του ισορροπία,
καταφέραμε να εμπεδώσουμε μια πιο υγιή ασφαλιστική συνείδηση στην κοινωνία.
Και αυτό είναι μια διαρκής προσπάθεια.
Γιατί παθογένειες χρόνων, στρεβλώσεις και αδικίες δεν θεραπεύονται μονομιάς.
Θα ήθελα, πάντως, πολύ συνοπτικά να αναφέρω τα σημαντικότερα βήματα που έχουμε κάνει προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης του συνταξιοδοτικού ζητήματος στη χώρα μας.
Αυτές τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που μας δίνουν το δικαίωμα να πούμε ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει περάσει σε νέα εποχή.
Πρώτα και κύρια, σε οργανωτικό επίπεδο.
Με το σύστημα «ΗΛΙΟΣ» - μια από τις πιο προηγμένες βάσεις παρακολούθησης και ελέγχου συνταξιοδοτικών δεδομένων ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο –έχουμε αλλάξει τα πάντα σε ό,τι αφορά στην οργάνωση του συνταξιοδοτικού συστήματος, φωτίζοντας, παράλληλα, κάθε σκιά και υποψία παραβατικής συμπεριφοράς.
Έτσι, με την εφαρμογή του από 1η Ιουνίου 2013 δεν υπάρχουν πλέον «μαϊμού συντάξεις και προνοιακά επιδόματα» καθώς όλα αυτά αναστέλλονται άμεσα,
μέσω των ηλεκτρονικών διασταυρώσεων – με ληξιαρχεία, εφορίες κ.λπ. - του συστήματος «Αριάδνη».
Και για τον ίδιο ακριβώς λόγο, δεν χρειάζεται πλέον να γίνει ποτέ ξανά καμία απογραφή συνταξιούχων, ούτε στον ιδιωτικό ούτε στο δημόσιο τομέα.
Παράλληλα, με το σύστημα «Ήλιος» έχουμε, για πρώτη φορά στη χώρα μας, πλήρη, αξιόπιστα και εύχρηστα δεδομένα.
Μάθαμε για πρώτη φορά για το πόσοι είναι οι συνταξιούχοι, πόσες συντάξεις λαμβάνουν, ποια είναι η μηνιαία συνταξιοδοτική δαπάνη και ποια η μέση σύνταξη στην Ελλάδα.
Όλα αυτά δεν τα ξέραμε ή τα ξέραμε κατά προσέγγιση.
Δεν ξέραμε ποιος και γιατί παίρνει σύνταξη. Σήμερα, το ξέρουμε!
Δεν ξέραμε πόσοι και ποιοι μπαίνουν κάθε μήνα σε ένα ταμείο και πόσοι εξέρχονται του συστήματος. Σήμερα, το ξέρουμε!
Δεν ξέραμε δηλαδή επακριβώς ποια είναι η δυναμική και το μέλλον κάθε ταμείου. Σήμερα, το ξέρουμε!
Γιατί σωστές και αποτελεσματικές πολιτικές με κατά προσέγγιση και θολά στοιχεία δεν γίνονται!
Και πάλι με την αξιοποίηση της πληροφοριακής βάσης, του συστήματος «ΗΛΙΟΣ», καταφέραμε να κάνουμε και πιο εύκολη την καθημερινότητα των συνταξιούχων. Κανείς πλέον από τα 2,8 εκατ συνταξιούχων της χώρας δεν μπήκε σε ουρές και δεν ταλαιπωρήθηκε, προκειμένου να πάρει βεβαίωση αποδοχών.
Γιατί απλώς τη βρήκε προσυμπληρωμένη στη φορολογική του δήλωση.
Κανείς συνταξιούχος δεν θα περνά πλέον και το κατώφλι της Εφορίας.
Με την εφαρμογή του νέου τρόπου παρακρατήσεων στο σύνολο των αποδοχών θα προκύπτει μηδενική εκκαθάριση στο τέλος του χρόνου.
Κανένας ασφαλισμένος Έλληνας δεν θα ταλαιπωρηθεί πλέον και δεν θα μπει ποτέ ξανά σε ουρά για να θεωρήσει το ασφαλιστικό του βιβλιάριο.
Για αυτό, λοιπόν, το πληροφοριακό σύστημα – το σύστημα «ΗΛΙΟΣ» - με τις τεράστιες δυνατότητες,
το οποίο άλλαξε την επιχειρησιακή και στρατηγική ικανότητα του υπουργείου Εργασίας και των ασφαλιστικών Ταμείων,
και εκτός των άλλων εξοικονόμησε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ,
δεν βρέθηκε μια καλή κουβέντα στο σκεπτικό της επερώτησής σας.
Να περάσουμε τώρα στο ζήτημα της διάσωσης των επικουρικών ταμείων και των εφάπαξ.
Ναι, καλά ακούσατε! Διάσωσης από μια πορεία προδιαγεγραμμένης κατάρρευσης.
Γιατί τα ταμεία αυτά σε αντίθεση με την ανταποδοτική φιλοσοφία και τη λογική με την οποία πρωτοδημιουργήθηκαν,
έδιναν παροχές που ήταν τελικά πολύ υψηλότερες από τις εισφορές που είχαν στην πραγματικότητα καταβληθεί. Ο κίνδυνος να διαλυθούν ήταν περισσότερο από υπαρκτός.
Είχαμε δύο επιλογές:
η μια ήταν να συνεχίσουμε όπως πριν, να πάρουν όλοι οι παλαιοί τα πλούσια εφάπαξ και μετά από δυο τρία χρόνια οι σημερινοί εργαζόμενοι να μην έπαιρναν απολύτως τίποτε!
Ακολουθήσαμε τη δεύτερη επιλογή.
Μοιράζοντας το κόστος της διάσωσης σε όλους και όχι μόνο στους νέους.
Με βάση την αρχή της αλληλεγγύης των γενεών, τη δικαιοσύνη και τη διαφάνεια.
Με μια σειρά μέτρων, λοιπόν, ενισχύσαμε καταρχήν την εισπρακτική ικανότητα αυτών των ταμείων.
Κυριότερα, όμως, με τη μεγάλη μεταρρύθμιση της καθιέρωσης ενιαίου και αντικειμενικού μαθηματικού τύπου και συντελεστή βιωσιμότητας που διασφαλίζει την ισότιμη απονομή των παροχών, στη βάση των εισφορών που έχουν καταβληθεί,
πετύχαμε ταυτόχρονα δύο μεγάλους στόχους:
o πρώτον ότι ποτέ πια στο μέλλον τα συστήματα επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ δεν θα παρουσιάσουν ελλείμματα και προβλήματα χρηματοδότησης
o Δεύτερον, και σημαντικότερο, διασφαλίσαμε ότι οι σημερινές γενιές των νέων εργαζομένων θα έχουν και αυτοί τη δυνατότητα να λάβουν επικουρικές και εφάπαξ.
Και έρχεστε σήμερα και θέλετε να γυρίσετε το χρόνο πίσω! Ξανά στην εποχή των ελλειμάτων και της λογικής του «δος υμίν σήμερον», αδιαφορώντας για το συνταξιοδοτικό μέλλον των σημερινών εργαζόμενων και νέων.
Υπερασπίζεστε και μιλήσατε για την επαναφορά των «κοινωνικών πόρων» που καταργήσαμε πρόσφατα. Εξηγήστε όμως στον κόσμο να καταλάβουν τι ήταν οι λεγόμενοι «κοινωνικοί πόροι».
Εξηγήστε τους ότι πρόκειται ουσιαστικά για «φόρους υπέρ τρίτων»,
δηλαδή οικονομικές επιβαρύνσεις - φόροι, δασμοί και τέλη - που επιβάλλονταν στις συναλλαγές όλων των πολιτών,
προκειμένου να χρηματοδοτηθεί προνομιακά η ασφάλιση συγκεκριμένων και ισχυρών επαγγελματικών ομάδων.
Σε βάρος των πολλών και αδύναμων πολιτών.
Αυτή είναι η δικαιοσύνη της Αριστεράς;
Καταργήσαμε, λοιπόν, 25 διαφορετικούς «κοινωνικούς πόρους» που αποτελούσαν στην πράξη καταχρηστικούς φόρους 176 εκ ευρώ.
Η κατάργηση αυτών των «φόρων υπέρ τρίτων»,
οι περισσότεροι των οποίων επιβλήθηκαν το 1928, το 1939, το 1940, το 1950 ακόμη και την περίοδο της κατοχής,
δεν απειλούν σε καμία περίπτωση τα ασφαλιστικά ταμεία.
Τα έσοδά τους γυρνούν ουσιαστικά στην αγορά προς όφελος των πολιτών, μέσω της μείωσης τιμών σε μια σειρά προϊόντων και υπηρεσιών.
Κι εσείς – αν είναι δυνατόν – θέλετε να τα επαναφέρετε.
Τέλος, ιδιαίτερα σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι, με μια σειρά διαρθρωτικών μέτρων που ενίσχυσαν την εισπρακτική ικανότητα των ταμείων, εξασφαλίσαμε την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων.
Συγκεκριμένα:
Καθιερώσαμε από τις 15 Σεπτεμβρίου 2013 το υψηλότερο ιστορικά πρόσ¬τιμο (10.550 ευρώ) που έχει επιβληθεί για την αδήλωτη εργασία.
Ενοποιήσαμε τα επικουρικά ταμεία, δημιουργώντας ένα Ενιαίο Ταμε¬ίο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ).
Απλοποιήσαμε και ενοποιήσαμε τη διαδικασία δήλωσης και είσπρα¬ξης των εισφορών επικουρικής και εφάπαξ μέσω της ΑΠΔ,
διαμορφώνοντας παράλληλα ενιαίους κανόνες στο μέχρι τότε κατακερματισμένο σύστημα των πολλών επικουρικών τομέων.
Θεσπίσαμε την ηλεκτρονική και μηνιαία υποβολή της Αναλυτικής Περι¬οδικής Δήλωσης (ΑΠΔ).
Εφαρμόσαμε και βελτιώσαμε τη διαδικασία διασταύρωσης μεταξύ υποβληθεισών στην ΑΠΔ και πραγματικά καταβληθεισών εισφορών.
Χαρτογραφήσαμε όλη την ακί¬νητη περιουσία και πα¬ράλληλα καταφέραμε να μειώσουμε τις δαπάνες για ενοίκια μέσω συστεγάσεων και γενικότερης στεγαστικής πολιτικής.
Δημιουργήσαμε το ΚΕΑΟ μέσω του οποίου εφαρμόζονται στοχευμένα εισπρακτικά μέτρα στους οφειλέτες με ενιαίες διαδικασίες και κανόνες για όλους τους ασφαλιστικούς οργανισμούς
Θεσπίσαμε τη διαδικασία συμψηφισμού επιστροφών ΦΠΑ και Φόρου Εισοδήματος με οφειλές στους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.
Περιορίσαμε δραστικά το μη-μισθο¬λογικό κόστος εργασίας κατά πέντε (5) ποσοστιαίες μονάδες, με αποτέλεσμα την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και, τε¬λικά, την ενίσχυση των δημοσίων εσόδων.
Εντοπίσαμε και κάναμε πλήθος διορθωτικών παρεμβάσεων σε σκοτεινές περιοχές του ασφαλιστικού. Π.χ. καταργήσαμε την ασυλία που είχαν κάποιοι εργαζόμενοι για να μην πληρώνουν καθόλου εισφορές, καταργήσαμε τις συνδικαλιστικές συντάξεις κ.λπ. Σε όλους αυτούς δηλαδή που σήμερα «κλείνετε το μάτι».
Διορθώσαμε, όμως, και πολλές αδικίες που υπήρχαν παλιά στο ασφαλιστικό σύστημα. Όπως η παρέμβαση μας για την ίση μεταχείριση των ασφαλισμένων του ΟΓΑ σε σχέση με τους ασφαλισμένους των άλλων ασφαλιστικών οργανισμών, σχετικά με τη δυνατότητα συνταξιοδότησης τους με τη συμπλήρωση 40 ετών ασφάλισης και του 62ου έτους της ηλικίας τους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Επειδή η κινδυνολογία που πλημμυρίζει το κείμενο της επερώτησης ξεπερνά κάθε προηγούμενο, ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Ας δούμε από εδώ και πέρα τι ακολουθεί στο ασφαλιστικό.
Πρώτον, δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα αλλαγής ηλικιακών ορίων για όλους όσους συνταξιοδοτούνται με ειδικές διατάξεις.
Πράγματι, έχουμε τονίσει πολλές φορές ότι οι κάθε είδους συνταξιοδοτήσεις εκτός των γενικών ορίων ηλικίας αποτελούσαν δομικές στρεβλώσεις.
Στην πραγματικότητα ήταν μια «πολυτέλεια» για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας.
Συντηρούσαν ανισότητες και υπονόμευαν τη βιωσιμότητά του.
Ωστόσο, το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά, δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία αλλαγή ανατρέποντας οικογενειακούς προγραμματισμούς.
Άλλωστε, σύμφωνα με τις μεταβατικές διατάξεις του νόμου 3863/2010 έχει ήδη προβλεφθεί η σταδιακή και σε βάθος χρόνου εξάλειψη αυτών των ειδικών ηλικιακών ορίων.
Δεύτερον, από την 1η Ιανουαρίου 2015 αρχίζει η εφαρμογή του νόμου 3863/2010.
Με το νόμο αυτό εισάγεται ο θεσμός της βασικής και της αναλογικής σύνταξης, ενισχύεται ο ανταποδοτικός χαρακτήρας και η μακροχρόνια βιωσιμότητα του συστήματος.
Τρίτον, ο νέος «ασφαλιστικός χάρτης» θα διαμορφωθεί με την περαιτέρω διοικητική ενοποίηση των ταμείων στη βάση της μελέτης που εκπονεί το ΚΕΠΕ.
Η οποία - χωρίς να θιγούν καθόλου οι παροχές και οι συντάξεις - θα επιφέρει μείωση της γραφειοκρατίας και των διοικητικών βαρών, σημαντικές εξοικονομήσεις, αλλά και εξορθολογισμό και ενιαιοποίηση των κανόνων λειτουργίας.
Για να μπει επιτέλους τάξη σε αυτό το διοικητικό χάος, αφού ακόμη και σήμερα υπάρχουν εβδομήντα (70) διαφορετικοί κλάδοι και τομείς, οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν δικά τους συστήματα παρακολούθησης και λογιστική αυτοτέλεια.
Πρόκειται για μια τεράστια μεταρρυθμιστική τομή, με άμεσα, απτά αποτελέσματα προς όφελος του πολίτη, του ασφαλισμένου, του συνταξιούχου, αλλά και με την ταυτόχρονη δημιουργία οικονομιών κλίμακας.
Στο πλαίσιο αυτού του νέου, ενοποιημένου ασφαλιστικού τοπίου οι ασφαλισμένοι θα απευθύνονται για την έκδοση σύνταξης σε «υπηρεσία μίας στάσης», στο Ενιαίο Κέντρο Απονομής Συντάξεων και μάλιστα με μια απλή ηλεκτρονική αίτηση.
Τέταρτον, με την πλήρη εφαρμογή του συστήματος «ΑΤΛΑΣ» στο τέλος του 2015,
δηλαδή τη ψηφιακή καταγραφή του ασφαλιστικού ιστορικού όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων,
η έκδοση και απονομή σύνταξης θα είναι ζήτημα ημερών.
Ακόμη και στις πιο σύνθετες περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης.
Θυμίζω ότι με την πρώτη ήδη εφαρμογή του συστήματος «ΑΤΛΑΣ» έχει ήδη καταργηθεί από 1η Ιουνίου 2014 η θεώρηση των βιβλιαρίων υγείας.
Πέμπτον, ξεκινά άμεσα ένα μεγάλο έργο με το οποίο αντιμετωπίζονται οριστικά οι εκκρεμότητες όλων των κλάδων και τομέων των ασφαλιστικών ταμείων,
με το κλείσιμο 339 οικονομικών χρήσεων παρελθόντων ετών και τη σύνταξη Ισολογισμών – Απολογισμών.
Πρόκειται για εκκρεμότητες που χρονίζουν ακόμη και από τη δεκαετία του 1990!
Με αυτό το έργο – που θα ολοκληρωθεί σε 11 μήνες από σήμερα - η πολιτεία θα αποκτήσει πλήρη και διαυγή εικόνα για τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων.
Έκτον, επειδή πρέπει, επιτέλους, σε αυτή τη χώρα να στηρίξουμε τις συνεπείς επιχειρήσεις που σέβονται τους εργαζόμενους και τους πόρους της κοινωνικής ασφάλισης, δημιουργούμε το «Λευκό Μητρώο Επιχειρήσεων».
Έτσι, εξορθολογίζουμε και ενισχύουμε την «προστιθέμενη αξία» της ελεγκτικής δραστηριότητας του υπουργείου Εργασίας,
αφού στοχεύουμε πλέον σε εκείνες τις επιχειρήσεις που είναι πιθανότερο – βάσει παλαιότερων συμπεριφορών - να καταφεύγουν σε παράνομες πρακτικές ανασφάλιστης εργασίας.
Αυξάνουμε τη συμμόρφωση των επιχειρήσεων, ξεχωρίζουμε την «ήρα από το στάρι», ενισχύουμε τα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης.
Έβδομον, έχει ήδη ξεκινήσει το έργο της Κωδικοποίησης & Απλοποίησης της Ασφαλιστικής Νομοθεσίας.
Ένα χαοτικό θεσμικό περιβάλλον, το οποίο ταλαιπωρεί τους πολίτες, την πολιτεία και τα ταμεία, αλλά τροφοδοτεί με πελατεία τους κάθε λογής «ειδικούς» και μη, περί του ασφαλιστικού.
Και αυτός ο παραλογισμός θα τελειώσει!
Όγδοον, έχει ήδη δρομολογηθεί και ολοκληρώνεται το 2017 η δημιουργία ενός ενοποιημένου μοντέλου είσπραξης ασφαλιστικών εισφορών και φορολογικών εσόδων απο τη φορολογική διοίκηση της χώρας.
Πρόκειται για μια δομική αλλαγή που έχει σκοπό όχι μόνο τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα των εισπρακτικών λειτουργιών της πολιτείας,
αλλά και τη διαμόρφωση μιας πιο υπεύθυνης αντίληψης και τρόπου οικονομικής συμπεριφοράς των πολιτών και των επιχειρήσεων.
Είναι γνωστό εξάλλου, ότι μέχρι σήμερα οι υποχρώσεις πληρωμής εισφορών αντιμετωπίζονταν με μια «χαλαρότητα» σε σχέση με τις υποχρεώσεις πληρωμής φόρων.
Ένατον, ο αριθμός των χορηγούμενων εφάπαξ για τα έτη 2011-2014 έχει αυξηθεί έναντι του αριθμού των εφάπαξ για τα έτη 2008-2010 κατά ποσοστό περίπου 150%.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτά που σας περιέγραψα πρόκειται να γίνουν στο ασφαλιστικό.
Πρόκειται για γενναίες μεταρρυθμίσεις, για οργανωτικές αλλαγές, για ένα αναγκαίο εξορθολογισμό.
Που όχι μόνο δεν πρόκειται να θίξουν συντάξεις, όρια ηλικίας και άλλες παραμέτρους του συστήματος.
Αλλά αντίθετα διασφαλίζουν ακόμη περισσότερο τις προϋποθέσεις βιωσιμότητας του ασφαλιστικού.
Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι η ανεργία σταθεροποιήθηκε και πλέον αρχίζει η έστω και σταδιακή αποκλιμάκωσή της, τα έσοδα των ταμείων θα ενισχυθούν και απο την εξελισσόμενη τόνωση της απασχόλησης.
Δεν κατανοώ λοιπόν την κινδυνολογία και την καλλιέργεια κλίματος φόβου που εκπέμπει η επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Απέναντι, λοιπόν, σε αυτό το πυκνό και αποτελεσματικό μεταρρυθμιστικό έργο στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης, τι έχει να μας αντιπροτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ποιο είναι το πρόγραμμά του;
Μήπως να παραμείνουν τα πράγματα όπως είχαν, κλείνοντας το μάτι σε κοινωνικές ομάδες που εισέπρατταν εφάπαξ διπλάσια από τις εισφορές που είχαν καταβάλλει;
Μήπως την επαναφορά των κοινωνικών πόρων εις υγεία των κορόϊδων που θα πληρώνουν τις συντάξεις κάποιων «τρίτων», δηλαδή ισχυρών συντεχνιών;
Σας έχω καλέσει πάμπολλες φορές να συζητήσουμε στο υπουργείο για τα δεδομένα του ασφαλιστικού συστήματος.
Να προτείνετε και εσείς λύσεις, με βάση αυτά τα δεδομένα.
Λυπάμαι γιατί προτιμάτε, τελικά, να λειτουργείτε ως θεατές ίσως στο πιο κρίσιμο ζήτημα της ελληνικής οικονομίας.
Ας είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς. Το γεγονός ότι ο ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει πάλι το ασφαλιστικό στην κάμινο των πολιτικών ψευδαισθήσεων και της εύκολης παροχολογίας είναι κάτι περισσότερο απο ένα μεγάλο και τραγικό λάθος.
Είναι εγκληματικό.
Είναι μια επιστροφή στο παρελθόν,
μια επιστροφή σε εκείνη τη ρητορική και τις κακές πολιτικές συνήθειες που χαϊδεύουν αυτιά καλλιεργώντας απατηλές προσδοκίες.
Όλοι μας, όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτές ακριβώς οι πολιτικές πρακτικές είναι που μας οδήγησαν στη μεγάλη κρίση.
Το ασφαλιστικό πρέπει να παραμείνει μακριά από την πολιτική και κομματική αντιπαράθεση, μακριά από τις κομματικές σκοπιμότητες.
Είναι ένα εθνικό θέμα και απαιτεί σοβαρότητα. Σοβαρότητα και συναινέσεις.
Γιατί τις επιπολαιότητες τις έχουμε πληρώσει ακριβά στο παρελθόν.
Το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά.
Τώρα χτίζουμε για πρώτη φορά το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας σε στέρεες και υγείς βάσεις.
Μην προσπαθείτε για λίγες ψήφους, να βάλετε σε κίνδυνο τις συντάξεις των Ελλήνων.
Μέλος του μητρώου
