Οι «βασιλιάδες του ρυθμού», όπως τους έχουν χαρακτηρίσει, παρουσιάζονται από αύριο έως και τις 29 του μήνα στο θέατρο «Μπάντμιντον» (2 έως 6 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης), επιστρατεύοντας ό,τι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς!
Τενεκέδες, κουβάδες, βαρέλια, σπιρτόκουτα, κουτάκια μπίρας, εφημερίδες, σκουπόξυλα και παλιοσίδερα, ακόμα και νεροχύτες ή κομμάτια παλιών αυτοκινήτων και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς γίνονται αυτοσχέδια όργανα μουσικής στα χέρια των περφόρμερ, οι οποίοι σκηνοθετούν μια άκρως εντυπωσιακή παράσταση, ένα πολυθέαμα ήχου, κίνησης, σκηνικών, φωτισμού που γοητεύει το κοινό.
Το σόου των «Stomp» θυμίζει κωμωδία του βωβού κινηματογράφου αφού απουσιάζει ο λόγος, αλλά δεν είναι. Θυμίζει tap dancing, το στυλ χορού του Φρεντ Αστέρ, αλλά δεν είναι. Eίναι ένας συνδυασμός κρουστών, ρυθμικής κίνησης και οπτικής κωμωδίας και πρόκειται για την πιο ευφάνταστη επινόηση στον χώρο των μουσικών τεχνών. Είναι ένα θεατρικό έργο που δημιουργήθηκε από μουσικούς.
Χωρίς διαλόγους
Δεν έχει αφήγηση, δεν έχει διάλογους και δεν έχει κάποια ιδιαίτερη μελωδία, αλλά είναι ολοκληρωτικά βασισμένο στον ρυθμό. Οτιδήποτε συμβαίνει στο σόου έχει απόλυτη σχέση με τον ρυθμό. Η πρωταρχική οδηγία για όλες τις παραστάσεις είναι: ο ρυθμός έρχεται πρώτος, η κίνηση έρχεται δεύτερη, ενώ το μείγμα γίνεται πιο ενδιαφέρον και πιο ευχάριστο, προσθέτοντας επίπεδα κωμωδίας σ' αυτό.
To συγκρότημα καταργεί τον διαχωρισμό μεταξύ υψηλής και λαϊκής τέχνης, προκαλεί αβίαστα το γέλιο και είναι φοβερά ευρηματικό. Τα μέλη του χρησιμοποιούν παλιά, άχρηστα αντικείμενα οικιακής ή βιομηχανικής χρήσης, τα οποία θέτουν στην υπηρεσία μιας ιδιότυπης θεατρικής λογικής. Με μια «μαγική» δύναμη αξιοποιώντας την ιδιότητα κάθε σώματος να παράγει ήχους, μεταμορφώνουν τα καθημερινά αυτά αντικείμενα σε πηγή εκρηκτικού, ασταμάτητου και μεταδοτικού ρυθμού.
Τα μέλη της ομάδας είναι ταυτόχρονα ηθοποιοί, μουσικοί και χορευτές και μέσα από την εναρμονισμένη συνύπαρξή τους στη σκηνή καταφέρνουν να δημιουργούν ένα μοναδικό οπτικοακουστικό θέαμα.
«Stomp» σημαίνει χτυπάω το πόδι δυνατά. Το συγκρότημα που δημιουργήθηκε το 1991 στο Μπράιτον, από τους Βρετανούς Λιουκ Κρέσγουελ και Στιβ ΜακΝίκολας, κατάφερε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ξεπεράσει κάθε προσδοκία και να αποκτήσει διεθνή ακτινοβολία.
«Οι ιδέες έρχονται από οπουδήποτε. Κάποιες είναι η χρήση οργάνων - χεριού, γιατί εύκολα ''δανείζονται'' στον ρυθμό και στον χτύπο, όπως μια σκούπα, το χτύπημα ενός τενεκέ ή σφυριών, τα οποία είναι αρκετά προφανή αντικείμενα. Αλλες ιδέες είναι πιο σουρεαλιστικές, όπως το βάδισμα ''φορώντας'' βαρέλια λαδιού - η απλή ζωγραφική μικρών εικόνων, για παραδείγματα θα ήταν υπέροχο να είχαμε παπούτσια με τεράστιες σόλες και οι άνθρωποι να περπατούν πάνω σε αυτές. Το απόλυτο Stomp» σημειώνουν οι δημιουργοί του συγκροτήματος.
Εχουν φτάσει μέχρι τα Οσκαρ
Εχοντας συμπληρώσει είκοσι χρόνια ζωής με παραστάσεις σε περισσότερες από 30 χώρες ανά τον κόσμο, με διεθνείς διακρίσεις και τις καλύτερες κριτικές, οι «Stomp» καταφέρνουν σε κάθε τους εμφάνιση να κρατήσουν τον πήχη ψηλά, ενώ τα σόου τους έχουν συχνά αποτελέσει σημείο αναφοράς για πολλά νέα συγκροτήματα.
Το 1994 απέσπασαν βραβείο Λόρενς Ολίβιε για την «καλύτερη ψυχαγωγική παράσταση», βραβείο «καλύτερης χορογραφίας σε σόου West end», βραβείο Ομπι για off Broadway σόου και τέλος το νεοϋορκέζικο βραβείο για την «περισσότερο αυθεντική θεατρική εμπειρία».
Το 1996 η μικρού μήκους ταινία των Stomp «Σκούπες» προτάθηκε για το Οσκαρ, ενώ επελέγη να προβληθεί τόσο στο Φεστιβάλ Καννών όσο και στο κινηματογραφικό Sundance. Τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς έδωσαν ζωντανή παράσταση στην τελετή απονομής των Οσκαρ.
Το 1998 η ταινία τους «Stomp Out Loud» κέρδισε το άργυρο βραβείο FIRA στην ενότητα «Μουσική και Ζωντανό Θέαμα» του κινηματογραφικού φεστιβάλ του Μπιαρίτς.
Μέλος του μητρώου
