Δείγματα σπέρματος και αυγά από 6,7 εκατομμύρια είδη που υπάρχουν στη Γη
επιδιώκουν να στείλουν επιστήμονες στη Σελήνη, δημιουργώντας μια σύγχρονη διαστημική «Κιβωτό του Νώε», που θα διασφαλίσει όλα τα γονίδια που υπάρχουν στον πλανήτη.
Η σεληνιακή γονιδιακή τράπεζα, που θα μπορούσε επίσης να διατηρήσει και δείγματα από σπόρους, προτάθηκε να κατασκευαστεί κάτω από τη σεληνιακή επιφάνεια, σε έναν κοίλο, ψυχρό σωλήνα με λάβα. Τα δείγματα που θα εναποτίθενται θα διατηρούνται σε κρυογονικές θερμοκρασίες, ενώ η εγκατάσταση θα τροφοδοτείται με ηλιακούς συλλέκτες στη σεληνιακή επιφάνεια.
Η κιβωτός θα μπορούσε να προστατεύσει την γενετική διαφορετικότητα που υπάρχει στη Γη σε περίπτωση καταστροφής, που θα προκληθεί είτε από την κλιματική αλλαγή, είτε από υπερηφαίστειο, είτε από την πρόσκρουση ενός αστεροειδούς.
Πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη διασφάλιση της βιοποικιλότητας
Σύμφωνα με τον συγγραφέα της μελέτης και μηχανικό Jekan Thanga του Πανεπιστημίου της Αριζόνα,η Γη είναι ευμετάβλητη. Πριν από 75.000 χρόνια, υπήρξε η έκρηξη υπερηφαιστείου, που προκάλεσε την εποχή των παγετώνων και σύμφωνα με ορισμένους, είχε συνέπειες στην ανθρώπινη ποικιλομορφία. Εάν ο ανθρώπινος πολιτισμός, που διαθέτει τόσο μεγάλο αποτύπωμα, καταρρεύσει, τότε θα υπάρξουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις και στον υπόλοιπο πλανήτη.
Η ιδέα για τη δημιουργία γονιδιακών τραπεζών, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιοποικιλότητα στο μέλλον δεν είναι καινούρια. Πάνω από ένα εκατομμύριο σπόροι έχουν ήδη αποθηκευτεί στις κατάλληλες θερμοκρασίες στο Svalbard Global Seed Vault, στο νησί του Spitsbergen στην Αρκτική.
Το Svalbard Global Seed Vault, στο νησί του Spitsbergen στην Αρκτική που λειτουργεί ως γονιδιακή τράπεζα
Οι εγκαταστάσεις στη Γη είναι εκτεθειμένες
Ωστόσο, σύμφωνα με την ομάδα του καθηγητή Thanga, τέτοιου είδους εγκαταστάσεις στη Γη είναι εκτεθειμένες σε ατυχήματα.
Για παράδειγμα η κλιματική αλλαγή έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει σε εξάλειψη ορισμένων ειδών στο μέλλον, ενώ η τράπεζα του ενδέχεται να χαθεί κάτω από τα κύματα με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, που θα γίνει όταν ο πλανήτης υπερθερμανθεί. Το φεγγάρι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δείχνει να αποτελεί μια πιο ασφαλή τοποθεσία.
Ιδιαίτερα περίπλοκο αλλά εφικτό εγχείρημα
Η κατασκευή μιας μονάδας στο πλανήτη είναι ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, ωστόσο σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι εφικτό. Μόνο η μεταφορά περίπου 50 δειγμάτων για το καθένα από τα 6,7 εκατομμύρια είδη, θα απαιτούσε 250 εκτοξεύσεις πυραύλων. Για να υπάρξει σύγκριση, χρειάστηκαν 40 εκτοξεύσεις για τη συναρμολόγηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Οι επιστήμονες υπεραμύνονται της ιδέας τους και υποστηρίζουν ότι δεν είναι «ιδιαίτερα τρελή». Η ομάδα πρότεινε την εγκατάσταση της σεληνιακής κιβωτού σε ένα σωλήνα λάβας, μια σήραγγα που σχηματίστηκε πριν από από δισεκατομμύρια χρόνια, δημιουργώντας δίκτυο εκατοντάδων σωλήνων με διάμετρο περίπου 100 μέτρων.
Πώς θα δημιουργηθεί η εγκατάσταση
Πάντως, το πιο πιθανό είναι η εγκατάσταση να γίνει στο υπέδαφος της Σελήνης, όπου θα είναι θωρακισμένη από την ηλιακή ακτινοβολία, τους μετεωρίτες και τη θερμοκρασία.
Οι επιστήμονες προτείνουν να υπάρξει προσβασιμότητα μέσω δύο ή περισσότερων αξόνων με ανελκυστήρες. Στον έναν θα γίνεται μεταφορά των υλικών στη βάση. Οι επιστήμονες προτείνουν και την χρήση μικροσκοπικών ρομπότ της ομάδας του καθηγητή Thanga, και φέρουν το όνομα SphereX, που θα διασφαλίσουν τις συνθήκες καταλληλότητας της κατασκευής.
Τα μικροσκοπικά ρομπότ SphereX
Ο κύριος σκελετός θα ήταν μια σειρά από κυλινδρικές μονάδες «κρυο-συντήρησης», στις οποίες θα υπάρξουν τακτοποιημένες σειρές από πέτρι, που αποτελούν ρηχά κυλινδρικά πιάτα που χρησιμοποιούν οι βιολόγοι και άλλοι βιοεπιστήμονες για την καλλιέργεια μικροοργανισμών και που θα περιλαμβάνουν το υλικό του δείγματος.
Οι σπόροι, υποστηρίζει η ομάδα, χρειάζονται θερμοκρασία ψύξης -180 βαθμούς Κελσίου, ενώ τα βλαστικά κύτταρα θα πρέπει να διατηρούνται σε θερμοκρασία -196 βαθμών Κελσίου.
Οι προκλήσεις για την κατασκευή της σεληνιακής κιβωτού
Ωστόσο, η δημιουργία μιας εγκατάστασης με τέτοιες θερμοκρασίες αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα, καθώς υπάρχει κίνδυνος να παγώσουν τα μεταλλικά συστατικά, να μπλοκάρουν ή ακόμη και να συγκολληθούν. Ωστόσο, οι ίδιες συνθήκες θα μπορούσαν να βοηθήσουν στο φαινόμενο της κβαντικής ανύψωσης, με τη δημιουργία μαγνητών, με τα αποθηκευόμενα είδη να διατηρούν αποστάσεις. Οι επιστήμονες επιμένουν ότι η πρότασή τους βασίζεται σε δοκιμασμένες εργαστηριακές αρχές της φυσικής.
Οι επιστήμονες έχουν πολλά ζητήματα να επιλύσουν για να κατασκευαστεί η σεληνιακή κιβωτός. Για παράδειγμα, το πώς θα υπάρχει επικοινωνία με τη Γη και η επίπτωση του περιβάλλοντος χαμηλής βαρύτητας στα είδη. Σύμφωνα με επιστήμονες της ομάδας, τέτοια έργα μετατρέπουν τη Γη σε έναν περισσότερο διαστημικό πολιτισμό, όπου σε ένα όχι και πολύ μακρινό μέλλον, η ανθρωπότητα θα έχει βάσεις στη Σελήνη και τον πλανήτη Άρη.
Τα αποτελέσματα της μελέτης παρουσιάστηκαν στο Ινστιτούτο Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών, σε διάσκεψη για την Αεροδιαστημική, που διεξήχθη μέσω διαδικτύου την περίοδο 6-13 Μαρτίου.
Μέλος του μητρώου
