πλαίσια των εκδηλώσεων που γίνονται σε όλο το δυτικό κόσμο τον Μάρτιο, για να υπενθυμίζονται τα Δικαιώματα και οι Αγώνες της Γυναίκας, σε σύνδεση και με την Παγκόσμια Ειρήνη. Την εκδήλωση διοργάνωσε «Το Σπίτι της Ευρώπης στη Ρόδο».
Τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους υποδύθηκαν η Μαρία Μανιώτη, καλλιτέχνις της υποκριτικής και του χορού, υπεύθυνη για τα καλλιτεχνικά μαθήματα, στο Κολλέγιο Ρόδου και ο , Γιάννης Κρικώνης, διευθυντής του Κολλεγίου, ερασιτέχνης περί τα θεατρικά. Oι δύο πρωταγωνιστές συγκίνησαν το κοινό με την υποκριτική τους και απέδωσαν εξαιρετικά τους ρόλους που με περισσή μαεστρία έγραψε η δημιουργός των διαλόγων του έργου «Μονόλογοι Καθρέφτες» Χαρά Κόντου.
Τα κοστούμια της παράστασης σχεδίασαν ο Σάββας Κούτρος και η Στέμη Δανιηλίδου, την αφίσα σχεδίασε ο Νίκος Χατζηκαλημέρης ο οποίος στο τυπογραφείο του 25 Χρόνια στην Ιαλυσό, έκανε και την εκτύπωση όλου του έντυπου υλικού. Το τηλεοπτικό σποτ που προβλήθηκε από τα τοπικά κανάλια και κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο, δημιούργησαν ο Γαβριήλ Χαρίτος και ο Νίκος Τζεδάκης, τη σκηνοθεσία τη χορογραφία και τη μουσική επιμέλεια είχε η Μαρία Μανιώτη με τη συνδρομή για τη μουσική, του Αλέξανδρου Λουϊζίδη.
Το έργο αυτό ήταν μια συνέχεια της παράστασης «Μήδεια: Γυναίκες στα Άκρα», της ίδιας συγγραφέως, που παίχτηκε πριν δύο χρόνια, το Μάρτιο του 2010 στο Κολλέγιο Ρόδου και επαναλήφθηκε το ίδιο καλοκαίρι στον προαύλιο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου Ρόδου. Η Μήδεια σ' εκείνες τις παραστάσεις κακίζει τον Ευριπίδη πως την κατηγόρησε ότι σκότωσε τα παιδιά της και αρνείται την πράξη αυτή. Μια ανατροπή σε ό,τι μέχρι τώρα μας ήταν γνωστό.
Στο μονόπρακτο της Χαράς Κόντου «Μονόλογοι Καθρέφτες», ο Ιάσονας παίρνει τον λόγο, από τον Άδη, συνομιλεί με την πρώτη του αγάπη τη Μήδεια, την ξένη, την βάρβαρη, την μάγισσα και κάνει τον απολογισμό του. Καταθέτει την ανδρική άποψη των πραγμάτων, τους κοινωνικούς κανόνες της εποχής, την δίψα για εξουσία, τον πόλεμο σαν τρόπο ζωής, την στάση ζωής που συμβαδίζοντας με την εποχή του εξηγεί τις πράξεις του, την απόφασή του να επιλέξει μια νεώτερη βασιλοπούλα και να συνεχίσει μαζί της τη ζωή του. Ο Ιάσονας αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του δίνοντας άλλοθι στην γυναίκα του Μήδεια.
Το έργο μέσα από την αιώνια αντιπαράθεση του Άντρα και της Γυναίκας δίνει στο θεατή ένα αισιόδοξο τέλος, ένα αντάμωμα των δύο φύλων, μια συμφιλίωση, έστω και στον κάτω κόσμο του ονείρου, στον κόσμο της λήθης αλλά και της αθανασίας!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!
{plusone lang=el}
Μέλος του μητρώου
