Μεταναστευτικό και κορονοϊός: Ας αποφεύγουμε όλοι τις ακρότητες

Αν σταματούσα εδώ και σας ρωτούσα αν συμφωνείτε με τα μέχρι τώρα γραφόμενά μου, ποια πιστεύετε ότι θα ήταν η απάντηση-αποτέλεσμα; Το λογικό θα ήταν ότι συμφωνείτε. Λυπάμαι, αλλά χάσατε. Δεν θα σας αναλύσω τι λέει η σύγχρονη εφαρμοσμένη ψυχολογία επ’ αυτού, θα ήθελε άλλωστε πολλές σελίδες, αλλά θα σας πω σαν δια ταύτα κάτι που ήδη είχε πει ο Τζων Κένεντυ πολλά χρόνια πριν: «Το 25% των ανθρώπων είναι πάντα εναντίον όλων».
Και φυσικά κατανοείτε ότι αυτό δεν το έλεγε ο Κένεντυ για εμάς τους Έλληνες. Είναι παγκόσμιο, χρόνιο θέμα, πολύ πριν την προσπάθεια υλοποίησης της παγκοσμιοποίησης.

Ας μείνουμε λοιπόν στο 75%. Αν συμπληρώσω ότι την πρώτη παράγραφο την είπε λ.χ. ένας νομπελίστας συγγραφέας, ή ένας αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, τι νομίζεται ότι θα γινόταν; Πάλι διαφωνίες.
Στην πρώτη περίπτωση, του νομπελίστα, άλλο να στο λέει ένας επώνυμος αριστερών φρονημάτων και άλλο ένας επώνυμος δεξιών φρονημάτων. Άνθρωποι σοβαροί, καταξιωμένοι στο χώρο τους με πολλά θετικά… «κολλάνε». Αδυνατούν, ή ίσως πιο σωστά δειλιάζουν να παραδεχτούν κάτι που πολλές φορές φτάνει στα όρια του αυτονόητου, επειδή το είπε κάποιος από… την άλλη πλευρά. Πείτε μου ότι δεν σας έρχεται τουλάχιστον ένας στο μυαλό σας, από τον ευρύτερο κύκλο σας, που δεν λειτούργησε κάποτε έτσι.
Στη δεύτερη περίπτωση, του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου, μη θεωρήσετε σίγουρη την ομοφωνία. Άλλο τρόπο σκέψης για πολλά θέματα είχε ο Αριστοτέλης και άλλο ο Διογένης. Και στο 75% λοιπόν οι απόψεις, για διάφορους και πάμπολλους λόγους θα διίστανται.

Να επαναλάβω κάτι. Όλοι οι άνθρωποι λειτουργούν έτσι. Όχι μόνο εμείς οι Έλληνες. Ο Αϊνστάιν, με καυστικό τρόπο, πριν αποδείξει τη θεωρεία της σχετικότητας είχε πει κάτι εκπληκτικό: «Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί πετυχημένη, οι Γερμανοί θα με πουν Γερμανό και οι Γάλλοι πολίτη του κόσμου. Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί λάθος, τότε οι Γάλλοι θα με πουν Γερμανό και οι Γερμανοί Εβραίο».

Όλα αυτά πρέπει να τα αποδεχτούμε ως δεδομένα. Χωρίς πεσιμισμό, ούτε άλλαξαν, ούτε θα αλλάξουν. Με μια δόση χιούμορ, όσο υπάρχουν άνθρωποι, μην περιμένετε η ανθρωπότητα να γίνει ιδανική. Δεν έχει σημασία τι λένε για σένα, αλλά ποιος το λέει.

Γι’ αυτό ας αποφεύγουμε όλοι τις ακρότητες. Ο θυμός θολώνει την κρίση. Φυσικά, κάποιες φορές όλοι θυμώνουμε. Κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Και θα έχουμε και συγκρούσεις. Στην οικογένειά μας, στην εργασία μας, στην κοινωνία που ζούμε, στη χώρα μας, παντού. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι σε μια καλή σχέση δεν υπάρχουν συγκρούσεις. Αυτό είναι λάθος. Σε κάθε είδους σχέσεις υπάρχουν συγκρούσεις. Οι συγκρούσεις όμως, αυτές καθ’ αυτές δεν καταστρέφουν μια σχέση, αλλά η αδυναμία των ατόμων να τις αντιμετωπίσουν εποικοδομητικά. Η «μαγκιά» εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι να επιλύουμε τις συγκρούσεις με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Ιδανικός ή τέλειος τρόπος δεν υπάρχει.

Όχι λοιπόν στις ακρότητες. Και ομιλώ και για τις λεκτικές. Δεν θα μένουμε βουβοί, ούτε άφωνοι «λαπάδες», αλλά οι ακρότητες διαχρονικά υπέπεσαν σε τεράστια και χαζά λάθη. Χόρτασα στη ζωή μου από τους «τζάμπα μάγκες». Οι πραγματικοί ανιδιοτελείς ήρωες γεννιόνται κατά τη διάρκεια της μάχης.

Πέτρος Κένερ