Ίσως καλύτερα , γιατί μετά την «υπόθεση» του δημοτικού καφενείου , σήμερα είναι πιο επίκαιρο και δείχνει την διαφορά πολιτικής αντίληψης που υπάρχει .
Γράφαμε λοιπόν…
Όταν έχεις στα χέρια σου την εξουσία και μπορείς να επιβάλλεις κάτι , τότε αυτό εκ των υστέρων τις περισσότερες φορές σε «δικαιώνει».
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι οι εναλλακτικές προτάσεις δεν γίνονται αντιληπτές από τους πολλούς , από την στιγμή που μένουν μόνο στα χαρτιά και δεν γίνονται πράξη.
Έτσι βλέπουν μόνο το «δέντρο που φυτεύτηκε» και όχι το δάσος που θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί , στην ίδια θέση.
Δηλαδή το «δάσος του πολιτισμού».
Στην περίπτωση μας αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό , καταδεικνύοντας για πολλοστή φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι πλειοψηφίες την δημοτική περιουσία .
Η τακτική ή η πρακτική είναι η ίδια εδώ και πολλά χρόνια .
Μένει ένα δημοτικό ακίνητο αφημένο στην «τύχη του» χωρίς επισκευές και συντηρήσεις ώστε να βρεθεί σε κακό χάλι .
Αυτό γίνεται ή με σκοπό συγκεκριμένο ή λόγω ανικανότητας και αδιαφορίας .
Ο συγκεκριμένος σκοπός είναι να υπάρχει μία εκ των προτέρων «μυστική συμφωνία» να παραχωρηθεί σε συγκεκριμένο «πρόσωπο».
Η ανικανότητα και η αδιαφορία είναι εκείνες που δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες , ώστε σε ένα δημοτικό συμβούλιο , αλλά και στην κοινωνία , να λεχθούν με αγανάκτηση τα παρακάτω λόγια .
- Δώστε το επιτέλους και σε οποιονδήποτε προκειμένου να επισκευαστεί και να μην έχει αυτή την αποκρουστική εικόνα , αλλά και να πάψει να είναι επικίνδυνο για τους διερχομένους .
Εδώ ισχύει η δεύτερη περίπτωση , της με διαγωνιστικές διαδικασίες παραχώρησης για εικοσιπέντε χρόνια με υποχρέωση την επισκευή του , ένα τίμημα ετήσιο που ξεκινά μετά τα πέντε πρώτα χρόνια και την παραχώρηση στον Δήμο του κάτω χώρου για πολιτιστικές δράσεις .
Η δημοτική αρχή θεώρησε ικανοποιητικά τα ανταλλάγματα , η αντιπολίτευση όχι μόνον μη ικανοποιητικά , αλλά και απαράδεκτη την αρχική απόφαση περί παραχώρησης .
Υπήρξε ενδιάμεσα ένα «σκοτεινό σημείο» , θα λέγαμε τακτικής καθυστερήσεων σε πρόταση (με ολοκληρωμένες μελέτες) της δημοτικής επιχειρήσεως «Πάρκο Πάρου» , για δημιουργία πολιτιστικού κέντρου με αξιοποίηση χορηγιών από σημαντικό ίδρυμα .
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα , όπου με τυμπανοκρουσίες η δημοτική αρχή θα το επικοινωνήσει ως κάτι το σημαντικό , ο επενδυτής θα το εκμεταλλευτεί προσδοκώντας οφέλη και θα υπάρχει ένα ολοκαίνουργιο κτήριο στην θέση του ερειπίου .
Με τα «αν» δεν γίνεται πολιτική κι έτσι κανείς δεν θα μάθει , αν η λύση ενός πολιτιστικού κέντρου , δηλαδή η αναστήλωση και αξιοποίηση του με διαφορετικό τρόπο και με ευρωπαϊκά και κρατικά κονδύλια ή χορηγίες θα ήταν καλύτερη και «πιο συμφέρουσα» (το συμφέρον έχει πολλές διαστάσεις) .
Αυτά όμως είναι δύσκολα πράγματα και ως γνωστόν τρομάζουν τις δημοτικές αρχές χωρίς όραμα.
Έτσι η «δικαίωση» θα συντελεστεί με τον εύκολο τρόπο και την επιλογή του βατού δρόμου , του μη στρωμένου με αγκάθια .
Σειρά τώρα έχει η κοινότητα Μάρπησσας και ο ξενώνας στο Πίσω Λιβάδι…
Είναι μεγάλο λάθος αυτό που πάει να γίνει…
Το Πίσω Λιβάδι δεν χρειάζεται άλλες πέντε ή έξι ενοικιαζόμενες κατοικίες , χρειάζεται ένα κέντρο πολιτισμού.
Το ξαναλέμε , ο Δήμος Πάρου δεν χρειάζεται αλλαγή διαχείρισης , χρειάζεται αλλαγή πολιτικής.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΥΓ Παρεμπιπτόντως , ακόμη μέχρι σήμερα δεν έχει παραδοθεί ο κάτω χώρος (αίθουσα πολιτισμού) στον Δήμο που ήταν υποχρέωση του ενοικιαστή.
Μέλος του μητρώου
