Τις τελευταίες δύο εβδομάδες γίναμε όλοι μας μάρτυρες μίας πρωτοφανούς αντιπαράθεσης , μεταξύ του πρώην και του νυν δημάρχου , για ένα θέμα που αποτελεί «μόνιμη κουβέντα» εδώ και αρκετά χρόνια στους ανά την επικράτεια της Παροικιάς καφενέδες.

Πρόκειται για την υπόθεση των απαλλοτριωμένων εκτάσεων , πριν από πενήντα περίπου χρόνια για την κατασκευή του περιφερειακού δρόμου και την απορία των «συνευρισκομένων» για το τι πραγματικά ισχύει στην συγκεκριμένη δημοτική οδό.

Πόσα μέτρα δηλαδή έχουν (αν έχουν) καταπατηθεί από ορισμένους ιδιοκτήτες μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο (οι περισσότεροι έχουν αποδημήσει εις Κύριον) και του τι μπορεί να γίνει σήμερα;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από ένα «σημαντικό» και συγκεκριμένο σημείο…

Βρισκόμαστε πριν από τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές , όπου ο πρώην δήμαρχος(νυν εκείνη την εποχή) «μαθαίνει» ότι αντίπαλος του πρόκειται να είναι ο τωρινός δήμαρχος , που συγγενικό του πρόσωπο αλλά και υποψήφιοι του συνδυασμού του έχουν ιδιοκτησίες πέριξ του περιφερειακού.

Τότε αναθέτει στην τεχνική υπηρεσία να «ανακαλύψει» για πρώτη φορά τι ακριβώς ισχύει (ζήτημα που έχουμε την εντύπωση ότι ακόμη και τώρα δεν είναι πλήρως εξακριβωμένο).

Γίνεται μία «κοπιαστική» δουλειά και τα συμπεράσματα της παρουσιάζονται προεκλογικά στην αίθουσα του επαγγελματικού λυκείου.

Άρα εξάγεται το συμπέρασμα ότι επρόκειτο τελικά για μία «προεκλογική επίθεση» και όχι για προσπάθεια επίλυσης ενός ακανθώδους προβλήματος.

Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς και για την τωρινή διένεξη , ότι αφορά δηλαδή μία «μετεκλογική επίθεση» αυτή την φορά , συνεπικουρούμενη και από το έργο των πεζοδρομίων και του φωτισμού του περιφερειακού δημοτικού δρόμου.

Όμως τα «πράγματα» είναι πολύ πιο σοβαρά … αυτή την φορά!

Από το 1968 , που ήταν η αρχή , έως το τελευταίο νομοσχέδιο νομιμοποίησης αυθαιρέτων , ποτέ δεν περιελήφθησαν (και ορθώς) σε ευνοϊκές ρυθμίσεις αυθαίρετες κατασκευές σε αιγιαλό , παραλία , αρχαιολογικούς χώρους , δασικές εκτάσεις και εθνικούς , επαρχιακούς και δημοτικούς δρόμους.

Ήταν «κάτι» που γινόταν αντιληπτό από τους «εντός των τειχών» ήδη από τα μέσα του 2024.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος «εχθρός» μιας κοινωνίας;

Την Κυριακή το πρωί , δέκα και μισή , μαζευόμαστε στην Παροικιά στην πλατεία της Εκατονταπυλιανής , για να διατρανώσουμε την αντίθεση μας , με ειρηνικό τρόπο αλλά αποφασισμένοι για ακόμη πιο δυναμικές κινητοποιήσεις , στα σχέδια του «κράτους των Αθηνών» σχετικά με την «διαχείριση» του νερού.

Υπάρχει μία πληγή «ακαταπαύστως αιμορραγούσα» που έχει σχέση με τα οικονομικά του Δήμου Πάρου και φυσικά επηρεάζει τα πάντα σε σχέση με την λειτουργία του και τις προσπάθειες που γίνονται σε όλους τους τομείς.