Στην επίκαιρη επερώτησή της η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ότι η «στρατηγική σχέση» που διακήρυξε η ελληνική κυβέρνηση με το Ισραήλ υποκρύπτει μια «στρατηγική στρατιωτική συμμαχία» με ένα κράτος ταραξία. Το Ισραήλ, «βρίσκεται ήδη σε εμπόλεμη κατάσταση με δύο γειτονικά του κράτη», εκτός αυτού κατέχει τα παλαιστινιακά εδάφη», κατέχει παράνομα «πυρηνικά όπλα με τα οποία απειλεί τους γείτονές του και εκβιάζει τη διεθνή κοινότητα». Στο παρελθόν το Ισραήλ βομβάρδισε πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτρισμού στο Ιράκ και στη Συρία και απειλεί με επίθεση το Ιράν. Με άλλα λόγια το Ισραήλ ενδιαφέρεται να χρησιμοποιήσει τον ελληνικό εναέριο χώρο για επιθετικές ενέργειες που μπορεί να συμπαρασύρουν και την Ελλάδα σε πόλεμο.
Η μεταστροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, υπογραμμίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, συνδέεται με το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ που «στρατιωτικοποιεί τις διεθνείς σχέσεις». Εξ αυτού το ενδιαφέρον της ελληνικής κυβέρνησης «για την ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων» του Ισραήλ, κατά τα λεγόμενα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, αλλά και οι συζητήσεις για ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ.
«Για πρώτη φορά η Ελλάδα», αναφέρεται στην επίκαιρη επερώτηση, «εμπλέκεται με τόσο άμεσο τρόπο στον ανταγωνισμό στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, σε μια σύγκρουση που διεξάγεται διεθνώς με όλα τα μέσα και ανεξάρτητα από σύνορα. Αυτή η εμπλοκή αποδυναμώνει τη διεθνή θέση της χώρας μας, θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά της και την ασφάλεια των κατοίκων της».
Το κείμενο της επίκαιρης επερώτησης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι το εξής:
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους κ. Υπουργούς Εξωτερικών και
Εθνικής Άμυνας
Θέμα: Η εξωτερική και αμυντική πολιτική της κυβέρνησης εμπλέκει την Ελλάδα σε διενέξεις και θέτει την ειρήνη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την ασφάλεια του ελληνικού λαού σε κίνδυνο.
Η πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εθνικής Άμυνας στο Ισραήλ και η υπογραφή του μνημονίου στρατιωτικής συνεργασίας με αυτή την χώρα υπηρξε η κορύφωση μιας διαδικασίας εμπλοκής της Ελλάδας στη διένεξη για τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής, και μάλιστα με τη μεριά του επιτιθέμενου.
Οι στενές στρατιωτικές σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ δεν δικαιολογούνται από τα αμυντικά συμφέροντα της Ελλάδας ούτε από τις γενικότερες διακηρυγμένες θέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Οι δηλώσεις ότι η συνεργασία δεν στρέφεται εναντίον κανενός δεν πείθουν, διότι το Ισραήλ βρίσκεται ήδη σε εμπόλεμη κατάσταση με δύο γειτονικά του κράτη, τη Συρία και τον Λίβανο, εδάφη των οποίων κατέχει. Το 1981 μάλιστα ενσωμάτωσε τα συριακά υψίπεδα του Γκολάν με έκταση 1.150 χλμ2 στην ισραηλινή επικράτεια.
Επίσης το Ισραήλ κατέχει τα Παλαιστινιακά εδάφη (Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας), τμήματα των οποίων επίσης ενσωματώνει στην επικράτειά του με εποικισμούς και επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης, ενώ έχει μονομερώς ενσωματώσει την Ιερουσαλήμ την οποία θεωρεί πρωτεύουσά του. Το κατοχικό καθεστώς είναι ανάλγητο και οι παραβιάσεις των Διεθνών Συνθηκών, αλλά και της ίδιας της ισραηλινής νομοθεσίας είναι καθημερινές. Εκεί ο στρατός κατοχής βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης που προσπαθεί να το καταπνίξει, ακόμα και με μαζικές δολοφονίες. Κορύφωση αποτέλεσε η πολυαίμακτη επίθεση εναντίον του λαού της Γάζας τον Δεκέμβριο 2008. Επομένως, ο ισχυρισμός ότι οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις ασκούνται στο Αιγαίο, χωρίς αυτές οι ασκήσεις να στρέφονται εναντίον ουδενός είναι απολύτως αβάσιμος. Σημειωτέον ότι η πολιτική εθνοκάθαρσης και εξαφάνισης του αραβικού-παλαιστινιακού χαρακτήρα της Ιερουσαλήμ-Αλ Κοντς συμπαρασύρει και τα ίχνη του πολιτισμού των ελληνιστικών χρόνων με την καταστροφή μνημείων. Το Ισραήλ ευθύνεται επίσης για πράξεις βίας εναντίον ξένων, μεταξύ αυτών και ελλήνων, πολιτών, όπως η φονική επίθεση εναντίον του Στολίσκου Ι το 2010 σε διεθνή ύδατα. Η ελληνική κυβέρνηση με τη χαλαρή στάση που επέδειξε έναντι της πειρατικής ενέργειας του Ισραήλ, αλλά και με τα εμπόδια που έθεσε στον απόπλου του Στολίσκου ΙΙ φέτος ουσιαστικά συνέβαλε ώστε να μην υπάρχει αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους εγκλωβισμένους κατοίκους της Γάζας.
Η «αξιοποίηση του εθνικού εναέριου χώρου και της στρατηγικής θέσης της χώρας μας, προκειμένου να βοηθήσουμε και να συμβάλουμε στην ενίσχυση και της επιχειρησιακής ικανότητας της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας», όπως είπε χαρακτηριστικά στη Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας της Βουλής ο κ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας στις 25 Αυγούστου 2011, μετατρέπει τη «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ σε «στρατηγική στρατιωτική συμμαχία» και στρέφεται ευθέως εναντίον των Παλαιστινίων, της Συρίας και του Λιβάνου. Αλλά και εναντίον του Ιράν. Η απειλή του Ισραήλ ότι δεν θα διστάσει να επιτεθεί εναντίον πυρηνικού σταθμού στο Ιράν πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη, καθώς έχει προηγηθεί ο βομβαρδισμός πυρηνικού σταθμού στο Ιράκ (1981) και στη Συρία (2007). Άλλωστε ποτέ δεν διαψεύστηκε η δήλωση ισραηλινών αξιωματούχων ότι το 2007 η ισραηλινή πολεμική αεροπορία έκανε ασκήσεις μέσα στον ελληνικό εναέριο χώρο χωρίς άδεια από τις ελληνικές αρχές, και ότι η άσκηση «Ένδοξος Σπαρτιάτης» το 2008 με βομβαρδισμό σε ελληνικό έδαφος ήταν πρόβα για πιθανή επίθεση εναντίον του Ιράν.
Το ίδιο το Ισραήλ, που αρνείται σε άλλες χώρες το δικαίωμα χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για παραγωγή ηλεκτρισμού, έχει πυρηνικά όπλα, με τα οποία απειλεί τους γείτονές του και εκβιάζει τη διεθνή κοινότητα προκειμένου αυτή να ανεχθεί τις επεκτατικές του επιδιώξεις. Τέτοιες απειλές είχαν διατυπωθεί στον πόλεμο του 1973 εναντίον της Αιγύπτου. Αυτό και μόνο αρκεί για να ανασκευάσει το επιχείρημα ότι χρειάζεται να πάρουμε υπόψη το πρόβλημα ασφαλείας που αντιμετωπίζει το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα το Ισραήλ απειλεί την ασφάλεια των γειτόνων του και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελέσει πυλώνα «σταθερότητας στην περιοχή», όπως ανέφερε ο κ. Υπουργός κατά τη διάρκρια της επίσκεψής του εκεί.
Σήμερα, διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Η κατάρρευση των αυταρχικών καθεστώτων και η εμφανιση των λαών στο προσκήνιο επιφέρει και αλλαγές στις διεθνείς σχέσεις και ιδιαίτερα στις σχέσεις των αραβικών κρατών της περιοχής με το Ισραήλ. Ήδη η Αίγυπτος, μετά την παραβίαση των συνόρων της από το Ισραήλ και τη δολοφονία αιγύπτιων στρατιωτικών, ανακάλεσε τον πρεσβευτή της από το Τελ Αβίβ.
Η Τουρκία, με τον αναπροσανατολισμό της εξωτερικής της πολιτικής, αποκτά αίγλη και κύρος στον μουσουλμανικό κόσμο, ενώ στο πολιτικό Ισλάμ εμφανίζεται ένα ρεύμα που περιορίζει το θρησκευτικό περιεχόμενο σε ένα γενικό πλαίσιο αρχών, τηρουμένων των αναλογιών κάτι παραπλήσιο με την ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία, εμφανώς επηρεασμένο από το εγχείρημα του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος, παρά την αντίσταση θανατικών θρησκευτικών κύκλων. Σε αυτή τη μεταβατική και ρευστή κατάσταση, στην οποία επανακαθορίζονται συμμαχίες και διαμορφώνονται νέα υπερεθνικά μπλοκ ισχύος, η ελληνική κυβέρνηση παίρνει θέση υπέρ ενός επεκτατικού και επιθετικού κράτους, του οποίου η ισχύς βρίσκεται σε υποχώρηση, και τοποθετείται υπέρ του συντηρητικού άξονα που διαμορφώνεται εναντίον των αναγεννησιακών δυνάμεων στις αραβικές χώρες.
Στη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να υπάρξει σταθερότητα εάν προηγουμένως δεν έχουν εκπληρωθεί τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, δηλαδή η ύπαρξη ανεξάρτητου, πλήρως κυρίαρχου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δηλαδή μετά την αποχώρηση του Ισραήλ από όλα τα κατεχόμενα παλαιστινιακά και άλλα εδάφη και τη διάλυση των εποικισμών. Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτό το ζήτημα παραμένει αμφίσημη.
Στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο υπάρχει εκ της γεωγραφίας επικάλυψη συμφερόντων και επιδιώξεων του Ισραήλ και της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ζήτημα των υποθαλάσσιων ενεργειακών πηγών. Το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιεί τον ενεργειακό της πλούτο είναι αυτονόητο· εάν όμως αυτό γίνει με πολιτική και πολύ περισσότερο στρατιωτική συνεργασία με ένα κράτος ταραξία, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος απρόβλεπτων περιπλοκών στην περιοχή. Και η χώρα μας αναλαμβάνει τον κίνδυνο να βρεθεί σε αντιπαλότητα με τα κράτη και τους λαούς της περιοχής, αλλά και να διακινδυνεύσει τα δικά της συμφέροντα που συνδέονται με τον ορισμό της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Ήδη, ο μονομερής καθορισμός της ΑΟΖ του Ισραήλ θίγει δικαιώματα και συμφέρονται όμορων χωρών, συγκεκριμένα του Λιβάνου και των Παλαιστινίων (Λωρίδα της Γάζας). Αλλά και η αντιμετώπιση των στρατιωτικών απειλών της Τουρκίας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο θα είναι αναποτελεσματική και αναξιόπιστη, εάν γίνει σε συμμαχία με ένα κράτος που παραβιάζει κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου.
Μείζονος σημασίας γεγονός, με το οποίο συνδέονται τα παραπάνω, αποτελεί η ραγδαία μετατόπιση της ελληνικής πολιτικής στο Μεσανατολικό και στα ζητήματα της περιοχής μας γενικά. Αυτή η μετατόπιση συμβαδίζει με τις εξελίξεις στο ΝΑΤΟ, τη νέα δομή του, με την οποία το ΝΑΤΟ στρατιωτικοποιεί τις διεθνείς σχέσεις και επεκτείνει τη δραστηριότητά του σε όλη την υφήλιο. Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά σε αυτή τη μετεξέλιξη. Η μετατροπή του στρατιωτικού δόγματος από αμυντικό σε αμυντικό-αποτρεπτικό αποκρύπτει τη μετατροπή των Ενόπλων Δυνάμεων από αμυντικές σε επιθετικές-επεμβατικές, όπως φαίνεται από τη μετεξέλιξη του στρατού κληρωτών-εφέδρων σε επαγγελματικό στρατό, ο σχηματισμός ειδικών δυνάμεων επέμβασης, όπως η 71η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία που συμμετέχει στη Δύναμη Άμεσης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, έστω και αν για την ενεργοποίηση απαιτείται έγκριση της κυβέρνησης, και εκπαιδεύεται μάλιστα να αντιμετωπίσει αντίσταση πολιτών σαν δύναμη κατοχής. Σε αυτή την εξέλιξη εντάσσεται και η συζήτηση για την ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ και το ελληνικό ενδιαφέρον για την ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων αυτού του κράτους.
Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με τις ελληνικές αμυντικές ανάγκες. Εκτός από τον ανήθικο χαρακτήρα της συμμαχίας με ένα κράτος που διαπράττει συστηματικά εγκλήματα πολέμου και τη μετατροπή της χώρας μας σε συνένοχο, για πρώτη φορά η Ελλάδα εμπλέκεται με τόσο άμεσο τρόπο στον ανταγωνισμό στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, σε μια σύγκρουση που διεξάγεται διεθνώς με όλα τα μέσα και ανεξάρτητα από σύνορα. Αυτή η εμπλοκή αποδυναμώνει τη διεθνή θέση της χώρας μας, θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά της και την ασφάλεια των κατοίκων της.
Επερωτώνται οι κ. Υπουργοί
1. Ποιες αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας εξυπηρετεί η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ;
2. Προτίθεται η κυβέρνηση να φέρει το Μνημόνιο Στρατιωτικής Συνεργασίας με το Ισραήλ για ψήφιση στη Βουλή ή θα επιμείνει στη στάση των προκατόχων της που τηρούσαν τέτοιου είδους συμφωνίες μυστικές;
3. Πώς σκέφτεται η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την πυρηνική απειλή από το οπλοστάσιο του Ισραήλ και την πιθανή ανάπτυξη ενός πυρηνικού ανταγωνισμού στην περιοχή μας;
4. Πώς σκέφτεται η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τυχόν προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ο ελληνικός εναέριος και θαλάσσιος χώρος από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ για τυχόν επιθετικούς σκοπούς εις βάρος τρίτων χωρών, όπως έχουν δηλώσει ισραηλινοί αξιωματούχοι ότι θα πράξουν;
5. Σκοπεύει η ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει μέρος της ελληνικής στρατιωτικής βιομηχανίας σε εταιρίες του Ισραήλ;
6. Γιατί δεν αναγνωρίζει η ελληνική κυβέρνηση την ύπαρξη παλαιστινιακού κράτους, υπό κατοχήν, στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ;
7. Ποιες πρωτοβουλίες ανέλαβε η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να υπάρξει υποστήριξη για την προσφυγή της Παλαιστινιακής Αρχής στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών με σκοπό την αποχώρηση του Ισραήλ από τα κατεχόμενα, την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και την ισότιμη ένταξή του στους διεθνείς οργανισμούς;
Αθήνα, 20 Σεπτεμβρίου 2011
Οι επερωτώντες βουλευτές
Αλέξης Τσίπρας
Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου
Ηρώ Διώτη
Θοδωρής Δρίτσας
Μιχάλης Κριτσωτάκης
Τάσος Κουράκης
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Βασίλης Μουλόπουλος
Δημήτρης Παπαδημούλης
Στρατιωτική θητεία και αντιρρησίες συνείδησης
Από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μόνο η Ελλάδα κι άλλες πέντε (Αυστρία, Δανία, Εσθονία, Κύπρος, Φινλανδία) εξακολουθούν να διατηρούν την υποχρεωτική στράτευση. Και μόνο στην Ελλάδα εξετάζονται σενάρια αύξησης της θητείας, αντί για σχέδια μείωσης και κατάργησής της.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στην στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας). Επίσης το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στην στρατιωτική θητεία αναγνωρίζεται ρητά στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Άρθρο 10.2).
Η Ελλάδα, όμως εξακολουθεί να αποτυγχάνει να συμμορφωθεί με τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Η Ελλάδα συνεχίζει να διατηρεί το θεσμό υπό στρατιωτική αρχή, να δικάζει τους αντιρρησίες συνείδησης σε στρατοδικεία και μάλιστα επανειλημμένα για την ίδια πράξη, να εξετάζει τους ιδεολογικούς αντιρρησίες συνείδησης από επιτροπή που ουσιαστικά ελέγχει φρονήματα, να έχει εναλλακτική υπηρεσία τιμωρητικού χαρακτήρα για τη συντριπτική πλειονότητα των στρατεύσιμων, και να μην παρέχει επαρκή και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης.
Η Ελλάδα επίσης, με τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας». Όσον αφορά τη φυλάκιση των αντιρρησιών συνείδησης, η Ομάδα Εργασίας του Ο.Η.Ε. για την Αυθαίρετη Κράτηση έχει κρίνει ότι συνιστά μια μορφή αυθαίρετης κράτησης.
• Επειδή στην εποχή της κρίσης που πλήττει την ελληνική κοινωνία είναι απαράδεκτο να αυξάνονται οι στρατιωτικές δαπάνες και να εξαντλούνται άνθρωποι οικονομικά, κοινωνικά, και προσωπικά μόνο και μόνο για λόγους συνείδησης
Ερωτάται ο κος Υπουργός:
1) Με βάση ποια τεκμηριωμένη ανάλυση, αντικειμενικά κριτήρια και υπαρκτές ανάγκες εξετάζεται η πιθανότητα αύξησης της στρατιωτικής θητείας;
2) Πόσες αιτήσεις αντιρρησιών συνείδησης κατατέθηκαν και πόσες απερρίφθησαν τα τελευταία πέντε χρόνια ανά έτος και είδος αιτήματος (θρησκευτικό και ιδεολογικό); Προτίθεστε να καταργήσετε την ειδική επιτροπή του άρθρου 62, του νόμου 3421/2005, η οποία αυθαίρετα απορρίπτει αιτήσεις ιδεολογικών αντιρρησιών συνείδησης;
3) Προτίθεστε να θέσετε τον την εναλλακτική υπηρεσία στην αρμοδιότητα πολιτικής αρχής, και να εξισώσετε την διάρκειά της με την στρατιωτική θητεία ώστε να μην αποτελεί διάκριση και τιμωρία;
4) Οι αντιρρησίες συνείδησης που αρνούνται να υπηρετήσουν την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία ή που αιτούνται να την υπηρετήσουν αλλά οι αιτήσεις τους απορρίπτονται, τιμωρούνται επανειλημμένα με το υπέρογκο πρόστιμο των 6.000 ευρώ και με ποινή φυλάκισης μέχρι δύο έτη για ανυποταξία και μάλιστα δικάζονται από στρατοδικεία, παρότι είναι πολίτες. Προτίθεστε να πάρετε μέτρα και ποια ώστε να σταματήσουν οι διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης και η οικονομική τους αφαίμαξη;
Οι ερωτώντες βουλευτές
Ηρώ Διώτη
Θοδωρής Δρίτσας
ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τους κ.κ. Υπουργούς
- Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας
- Προστασίας του Πολίτη
- Εσωτερικών
- Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
- Οικονομικών
-----------------
Θέμα: Ανησυχία προκαλεί η υποστελέχωση των υπηρεσιών του πρώην ΥΕΝ ως προς την προοπτική βιωσιμότητας της λειτουργίας του τομέα της ναυτιλίας στο ΥΠΑΑΝ
Με την απόφαση της κυβέρνησης να υπαγάγει τον τομέα της ναυτιλίας σε πολιτικό Yπουργείο και μετά από συνεχείς παλινωδίες και αλλαγές φορέων, οι αρμοδιότητες της εμπορικής ναυτιλίας ανήκουν πλέον στο Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (ΥΠΑΑΝ) ενώ οι αρμοδιότητες που αφορούν στις υπηρεσίες ακτοφυλακής ανήκουν στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με την υπαγωγή σε αυτό του Λιμενικού Σώματος. Η ρύθμιση αυτή επικυρώθηκε με την ψήφιση του νόμου 3922/11 για τη σύσταση Αρχηγείου Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής (ΛΣ – ΕΑ) ο οποίος ορίζει με σαφήνεια ότι σε μία μεταβατική περίοδο δύο ετών από την ψήφιση του νόμου, τα στελέχη του ΛΣ – ΕΑ που υπηρετούσαν σε θέσεις του πρώην Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας (ΥΘΥΝΑΛ) και σήμερα στις αντίστοιχες υπηρεσίες του ΥΠΑΑΝ θα διέπονται από το καθεστώς της απόσπασης στο νέο Υπουργείο, ενώ μετά το πέρας αυτής της περιόδου θα πρέπει το σύνολο των υπηρετούντων να έχει τοποθετηθεί στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Κατά συνέπεια οι θέσεις στις οποίες υπηρετούν σήμερα στελέχη του ΛΣ –ΕΑ θα πρέπει εντός διαστήματος δύο ετών να καλυφθούν από πολιτικό προσωπικό.
Σήμερα στις υπηρεσίες του ΥΠΑΑΝ που αφορούν στην εμπορική ναυτιλία και στην αλιεία υπηρετούν περίπου 500 στελέχη του ΛΣ – ΕΑ και περίπου 500 πολιτικοί υπάλληλοι. Με την αποχώρηση εντός διετίας από την έναρξη ισχύος του νόμου 3922/11 (ΦΕΚ Α35 04/03/2011) των 500 στελεχών του ΛΣ –ΕΑ, θα δημιουργηθούν τεράστια κενά στις υπηρεσίες τα οποία και θα πρέπει να καλυφθούν από πολιτικούς υπαλλήλους. Το πρόβλημα της στελέχωσης είναι έντονο ακόμη και σήμερα λόγω: α) της πολύ χαμηλής κάλυψης των κενών οργανικών θέσεων, β) της μετάβασης στο Υπουργείο Προστασίας Πολίτη ικανού αριθμού στελεχών του Λιμενικού Σώματος μετά το διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων και γ) του μεγάλου αριθμού συνταξιοδοτήσεων πολιτικών υπαλλήλων τα τελευταία δύο χρόνια. Σημειώνεται ότι μετά τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης υποβλήθηκε εκ νέου μεγάλος αριθμός αιτήσεων για συνταξιοδότηση από πολιτικούς υπαλλήλους που είχαν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Θα πρέπει επίσης να προστεθεί ότι σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο ΠΔ 127/2010, στις 20/12/2011 οι Διευθύνσεις Οικονομικών Υπηρεσιών και Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη σταματούν να εξυπηρετούν τις ανάγκες του ΥΠΑΑΝ το οποίο θα πρέπει να συστήσει τις δικές του αντίστοιχες διευθύνσεις και ασφαλώς να τις στελεχώσει με πολιτικό προσωπικό.
Επιπροσθέτως η διαδικασία μετάβασης στο νέο φορέα δεν μπορεί να γίνει αυτόματα αλλά απαιτείται ένα διάστημα προσαρμογής των στελεχών που θα καλύψουν τις κενές θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει θετικά την επιλογή της «αποστρατιωτικοποίησης» του διοικητικού φορέα της ναυτιλίας, αλλά με πρόβλεψη οργανωμένης μεταβατικής περιόδου κατά τη διάρκεια της οποίας θα μεγιστοποιηθεί η αξιοποίηση της πολύτιμης εμπειρίας και γνώσης των στελεχών του ΛΣ – ΕΑ ή ακόμα και με πρόβλεψη αξιοποίησης επίλεκτων σήμερα στελεχών του ΛΣ-ΕΑ για μακρύ χρονικό διάστημα. Ωστόσο, διαπιστώνουμε ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική προσπάθεια οργανωμένης, ομαλής και δημιουργικής μετάβασης στο νέο καθεστώς. Συγκεκριμένα, η πρόβλεψη του άρθρου 23 του Ν. 3922/11 που αφορά στην υποχρέωση έκδοσης Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων για την απόσπαση των στελεχών του ΛΣ – ΕΑ που υπηρετούν στο ΥΠΑΑΝ από την έναρξη ισχύος του νόμου δεν έχει πραγματοποιηθεί, ενώ ούτε έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες για τη στελέχωση των ανωτέρω υπηρεσιών με πολιτικό προσωπικό. Η κατάσταση αυτή έχει δημιουργήσει εύλογες ανησυχίες για την προοπτική αποτελεσματικής λειτουργίας του διοικητικού φορέα της ναυτιλίας στο ΥΠΑΑΝ και εν τέλει για την έμπρακτη υποστήριξη της επιλογής της κυβέρνησης για την υπαγωγή της εμπορικής ναυτιλίας σε ένα πολιτικό υπουργείο καθώς και για τη λειτουργία του ΛΣ – ΕΑ ως σώματος ακτοφυλακής.
Με βάση τα παραπάνω,
ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1. Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν εκδοθεί οι προβλεπόμενες από τον νόμο 3922/11 υπουργικές αποφάσεις απόσπασης στο ΥΠΑΑΝ του προσωπικού του ΛΣ – ΕΑ που συνεχίζει να υπηρετεί σε αυτό και πότε προβλέπεται να εκδοθούν;
2. Πως θα καλυφθεί ο μεγάλος αριθμός κενών θέσεων που προέκυψαν από συνταξιοδοτήσεις πολιτικών υπαλλήλων τα τελευταία δύο χρόνια λαμβάνοντας υπόψη ότι ικανός αριθμός υπαλλήλων έχει ήδη υποβάλλει αίτηση για συνταξιοδότηση και αναμένεται να αποχωρήσει το επόμενο διάστημα;
3. Εκπονούν σχέδιο προοπτικής το οποίο και θα προνοεί για την κάλυψη των κενών θέσεων που θα προκύψουν έως τις 04/03/2013 οπότε σύμφωνα με το νόμο 500 περίπου στελέχη του ΛΣ –ΕΑ που υπηρετούν σήμερα στο ΥΠΑΑΝ θα πρέπει να έχουν τοποθετηθεί σε Υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη;
4. Έχουν υποβληθεί μέχρι σήμερα αιτήματα από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου για μετατάξεις προσωπικού προς τις Γενικές Γραμματείες Ναυτιλιακής Πολιτικής και Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής του ΥΠΑΑΝ και αν ναι, πότε υποβλήθηκαν και σε τι προσωπικό αφορούν ανά κατηγορία εκπαίδευσης και ειδικότητα;
5. Πότε θα γίνει η σύσταση Διευθύνσεων Οικονομικών Υπηρεσιών και Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών στη Γενική Γραμματέα Ναυτιλιακής Πολιτικής του ΥΠΑΑΝ σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο ΠΔ 127/2010 και πως θα στελεχωθούν αυτές οι Διευθύνσεις;
6. Υπάρχει τελικά ολοκληρωμένο κυβερνητικό σχέδιο για την στήριξη της κυβερνητικής επιλογής για ανάθεση των αρμοδιοτήτων της εμπορικής ναυτιλίας σε παραγωγικό Υπουργείο;
Ο ερωτών βουλευτής
Θοδωρής Δρίτσας
Α΄ Πειραιά & Νησιών
Μέλος του μητρώου
