Έχω, πάντα μέσα μου βαθειά κρυφή την ελπίδα πως θα έρθει κάποτε η στιγμή που οι «θεσμοί» στην Ελλάδα να λειτουργήσουν, σωστά.

Κανείς, δεν θα φτάσει ποτέ στην Ιθάκη των ονείρων του μα ούτε & θ αγκαλιάσει την λατρεμένη του, Πηνελόπη.

Όταν, ένας φορέας επιτυγχάνει τ άριστα σχεδόν σε όλους τους στόχους & σκοπούς που εξυπηρετεί άρτια το κοινό [ σ υ μ φ έ ρ ο ν ] του Δήμου των πολιτών της, Πάρου. Τότε, ο ρ θ ώ ς

Πραγματικά, Φίλες & Φίλοι μου «καρδιακοί» είναι όμορφη η πολυφωνία του διαλόγου, μεταξύ μας. Επιτέλους..Θείο, φώς «καταλάμπει» παντού στο νησί της Πάρου, η [σ υ γ χ ο ρ δ ί α].

Μου συστήθηκαν ως Γιάννης, Βαγγελιώ, Ανδρέας και Ρίτσα. Τους συνάντησα σε ένα υπνωτήριο αστέγων ένα βράδυ της άνοιξης. Είχαν μόλις τελειώσει το λιτό δείπνο

Δεν, είμαι κανένας σπουδαίος [αρχηγός] κάποια αρχή του τόπου που ζούμε όλοι «μαζί» εδώ στο ευλογημένο, νησί μας, την Πάρο.

Τι είδα φέτος το καλοκαίρι,με ρώτησε φίλη δημοσιογράφος.

Κάθε, λοιπόν πράγμα στο καιρό του!! Αποτελεί, στόχο επιβίωσης σε όλες τις κοινωνικές τάξεις της κάθε, περιοχής.

Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια από μέρους μου για να πείσω τη δημοτική αρχή να καθαρίσει το τμήμα του οικοπέδου που εικονίζεται στη φωτογραφία και που συνορεύει με το ξενοδοχείο μου.

( Ανοικτή Επιστολή προς τον καινούργιο Δήμαρχο της Πάρου & όχι μόνο ).