Κυριακή στην Πλατεία Εκατονταπυλιανής. Κάθομαι σε ένα πάγκο και κοιτάζω.

« Άς είναι ευλογημένη η αγάπη των ανθρώπων. Με την αγάπη όλων ανάστησα οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, έχτισα σπίτια, περιμάντρωσα και φύτεψα περιβόλι, χρώματα όσα θέλω, μουσαμάδες, φίλους πολλούς και καρδιακούς.

Μεγάλος θόρυβος έγινε με το επίδομα των υπαλλήλων της Βουλής, μέχρι που χρειάστηκε η παρέμβαση του πρωθυπουργού.

Οι πολίτες μετά το εκλογικό σοκ του Μαΐου έδωσαν, πριν λίγες ημέρες ,την τελική εντολή σε όλους εκείνους που την διεκδίκησαν , να σταματήσουν

Την Κυριακή 10 Ιουνίου όποιος βρέθηκε στην Αλυκή κατά τις οκτώμισι το βράδυ θα έβλεπε κόσμο

« Κράτησα τη ζωή μου, Τ α ξ ι δ ε ύ ο ν τ α ς , ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής. Σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς. Καμιά φωτιά στην κορυφή τους..

«Καράβιν πόθεν έρκεσαι και πόθεν κατεβαίνεις;» «Έρκομαι άκ τ ανάθεμα κ΄εκ το βαρύν το σκότος, άκ την αστραποχάλαζην, άκ την ανεμοζάλην

Εμείς οι πολίτες και ο καθένας χωριστά, καλούμαστε ξανά , πρώτα από όλα, να πιστέψουμε στις ικανότητές μας και στους εαυτούς μας.

Ανοικτή επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά

Κάποτε μικρό παιδί ( γύρω στα Δώδεκα ) παίζαμε μαζί με τα άλλα παιδιά, στις γραφικές ακρογιαλιές της Νάουσας με «καράβες», ονειροπολώντας πως θα τα καταφέρω να γίνω ένας καλός καπετάνιος με το καιρό.