Κάποτε μικρό παιδί ( γύρω στα Δώδεκα ) παίζαμε μαζί με τα άλλα παιδιά, στις γραφικές ακρογιαλιές της Νάουσας με «καράβες», ονειροπολώντας πως θα τα καταφέρω να γίνω ένας καλός καπετάνιος με το καιρό.

Οι πολίτες οργισμένοι και απελπισμένοι ζήτησαν την 6η Μαϊου από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της Μεταπολίτευσης να αναστρέψουν τον κοινωνικό και οικονομικό κατήφορο σε όλα τα επίπεδα της εθνικής μας ζωής .

Ας επιχειρήσουμε μια σύντομη αποτίμηση της προεκλογικής περιόδου και των αποτελεσμάτων και ο θεός βοηθός για τη νέα εκλογική αναμέτρηση.

Στα εκλογικά πράγματα και τα αποτελέσματα της περασμένης Κυριακής, θα μου επιτρέψετε βέβαια, να εκφράσω κάποιες απόψεις.

Ελπίδα υπάρχει, όσο υπάρχουν οι αστείρευτες δημιουργικές δυνάμεις του λαού μας!....

Σαν μάννα εξ ουρανού ήρθε το μνημόνιο για να δοθεί άφεση στις αμαρτίες του παρελθόντος. Θα παρομοίαζα την κατάσταση στην Ελλάδα με έναν άνθρωπο που

Λίγες ακόμα μέρες μας έχουν μείνει, Φίλες και Φίλοι, που κάνοντας χρήση του ύψιστου δημοκρατικού μας δικαιώματος, της ψήφου, θα εκλέξουμε τα πρόσωπα εκείνα στο Κοινοβούλιο αλλά και τα κόμματα που θα αναλάβουν την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας.

Κάποτε, Φίλες και Φίλοι, Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε αν θέλουμε αληθινά να προκόψουμε σαν κοινωνία και έθνος πως δεν είναι δυνατό να καταφέρουμε κάτι αν πρώτα δεν βάλουμε φρένο στους εγωϊσμούς και τα πάθη μας.

Περίμενα έξω από το φούρνο της Αγκαιριάς και μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας μέτρησα έντεκα μοτοσικλετιστές. Από αυτούς, μόνο ένας φορούσε κράνος.